Μια πρόσφατη μελέτη αμφισβητεί την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι τα παιδιά είναι γρηγορότερα στην εκμάθηση νέων κινητικών δεξιοτήτων σε σχέση με τους ενήλικες. Για χρόνια, υπήρχε η πεποίθηση ότι τα παιδιά, λόγω της υψηλής νευροπλαστικότητάς τους, είναι καλύτερα στην απόκτηση φυσικών δεξιοτήτων, ενώ οι ενήλικες θεωρούνταν πιο αργοί και λιγότερο ικανοί σε αυτόν τον τομέα. Ωστόσο, η συγκεκριμένη έρευνα δείχνει ότι οι ενήλικες ίσως να μην είναι τόσο μειονεκτικοί όπως θεωρούνταν παλαιότερα όταν πρόκειται για την εκμάθηση νέων κινητικών δεξιοτήτων.
Η μελέτη περιλάμβανε τόσο παιδιά όσο και ενήλικες, οι οποίοι κλήθηκαν να μάθουν διάφορες κινητικές δεξιότητες, όπως ισορροπία σε ασταθή επιφάνεια ή χειρισμό εργαλείων με ακρίβεια. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, αν και τα παιδιά παρουσίασαν καλύτερη απόδοση στην αρχή της διαδικασίας, η διαφορά μεταξύ τους και των ενηλίκων μειώθηκε σημαντικά όσο περνούσε ο χρόνος εκπαίδευσης. Αυτό που διαπιστώθηκε είναι ότι, παρά την αρχική τους υστέρηση, οι ενήλικες έδειξαν μεγαλύτερη ικανότητα να διατηρήσουν τις νέες δεξιότητες με την πάροδο του χρόνου, υποδεικνύοντας ότι οι ενήλικες διαθέτουν ορισμένα πλεονεκτήματα έναντι των παιδιών, όπως η μεγαλύτερη ικανότητα συγκέντρωσης και η εμπειρία στην επίλυση προβλημάτων.
Ένας σημαντικός παράγοντας που αναδείχθηκε στη μελέτη είναι η έννοια της “σκόπιμης πρακτικής”, η οποία αναφέρεται στην εντατική και στοχευμένη εξάσκηση. Οι ενήλικες, λόγω των πιο αναπτυγμένων γνωστικών τους ικανοτήτων, όπως η καλύτερη συγκέντρωση και η δυνατότητα εστίασης σε στόχους, είναι συχνά πιο ικανοί να ακολουθήσουν μια σκόπιμη πρακτική, γεγονός που τους επιτρέπει να μάθουν πιο γρήγορα και να διατηρήσουν τις δεξιότητες που αποκτούν. Αντιθέτως, τα παιδιά, με μικρότερη ικανότητα να διατηρήσουν την προσοχή τους για μεγάλες χρονικές περιόδους, ενδέχεται να μην εμπλέκονται εξίσου σε αυτόν τον τύπο εντατικής πρακτικής.
Επιπλέον, η έρευνα υπογραμμίζει τη σημασία της εμπειρίας και του κινήτρου. Οι ενήλικες συνήθως έχουν περισσότερη εμπειρία από τα παιδιά σε φυσικές δραστηριότητες ή καθημερινές κινητικές δεξιότητες, κάτι που τους βοηθά να κατανοήσουν και να προσαρμοστούν πιο γρήγορα σε νέες προκλήσεις. Το μεγαλύτερο επίπεδο κίνητρου στους ενήλικες επίσης τους ενθαρρύνει να επιμείνουν περισσότερο στην εκμάθηση, ενώ τα παιδιά ενδέχεται να απογοητεύονται πιο εύκολα μπροστά σε δυσκολίες.
Συνολικά, η μελέτη αμφισβητεί τη γενικευμένη αντίληψη ότι τα παιδιά είναι πάντοτε πιο γρήγορα στην εκμάθηση κινητικών δεξιοτήτων από τους ενήλικες. Αντίθετα, υποδεικνύει ότι οι ενήλικες, αν και αρχικά πιο αργοί, μπορούν να φτάσουν ή και να ξεπεράσουν τα παιδιά με την κατάλληλη πρακτική, κίνητρο και προϋπάρχουσα εμπειρία. Οι ενήλικες φαίνεται να έχουν την ικανότητα να αντισταθμίσουν τις όποιες αδυναμίες τους μέσω των γνωστικών και ψυχολογικών τους πλεονεκτημάτων, και να κατακτήσουν νέες κινητικές δεξιότητες με επιτυχία.