Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Μπορούμε να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση των άλλων; Πόσο βοηθητικό είναι για τους ανθρώπους δίπλα μας να μπορούμε να τους συναισθανόμαστε; H ενσυναίσθηση θεωρείται μια βασική διάσταση της Συναισθηματικής Νοημοσύνης (Emotional Intelligence). Βασική παραδοχή για την σημασία της Συναισθηματικής Νοημοσύνης είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχει ενισχυθεί η άποψη ότι μονάδες μέτρησης των ικανοτήτων και της ευφυΐας των ανθρώπων, όπως το γνωστό IQ, δεν είναι πλέον επαρκείς. Αντιθέτως, είναι εξαιρετικά σημαντικό να αναλύονται και άλλες παράμετροι. Αυτές μπορεί να επηρεάζουν και τελικά να καθορίζουν τη συμπεριφορά ενός ατόμου τόσο όσον αφορά στον εαυτό του όσο και στις σχέσεις του με άλλους.
Μια από αυτές τις παραμέτρους είναι η δυνατότητα που έχουμε να αναγνωρίζουμε και να κατανοούμε τα συναισθήματα των άλλων, ακόμα κι αν (ιδίως τότε) διαφωνούμε μαζί τους. Η ενσυναίσθηση, επομένως, αποτελεί μια βασική ικανότητα ατόμων που είναι ανεκτικοί και ανοικτοί στη διαφορετικότητα. Η ενσυναίσθηση δεν συνεπάγεται με μια ταύτιση συναισθημάτων, όπως εσφαλμένα υποστηρίζεται από κάποιους. Περισσότερο πρόκειται για μια βαθιά επικοινωνιακή διαδικασία, μέσα από την οποία, προσπαθούμε πραγματικά να ”ακούσουμε” τον άλλο.
Να αισθανθούμε τι πραγματικά λέει και τι θέλει να μας πει, τα κίνητρα, τις επιθυμίες του, καθώς και τους λόγους για τους οποίους συμπεριφέρεται, όπως συμπεριφέρεται. Όταν δε, η ενσυναίσθηση έρχεται σε ανθρώπους που είναι ασθενείς, τότε ο ρόλος της κρίνεται ακόμη πιο σημαντικός. Όταν κάποιος έχει κάτι πολύ σοβαρό, είτε αναπτύσσει πολύ έντονα την ενσυναίσθηση γιατί έχει πονέσει και αντιλαμβάνεται, είτε απομακρύνεται απολύτως από αυτό διότι ασχολείται μόνο με το δικό του πρόβλημα. (…) Δεν υπάρχει μεζούρα που να λέει ένιωσες αυτό που έπρεπε ή πολύ κοντά σε αυτό.
H Ιωάννα Καρώνη, υπεύθυνη επικοινωνίας και υποστήριξης Ενώσεων Ασθενών υποστηρίζει:
<< Η πραγματική αποστολή μας έχει να κάνει με τη ζωή, με την υγεία. Με αυτό το σκεπτικό αποφασίσαμε ότι θα ήταν ωραίο να ζητήσουμε από τους ίδιους τους φορείς των ασθενών να έρθουν οι ίδιοι να σου δώσουν τις δικές τους ιδέες και ανάγκες και να προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε. Περνάς σε ένα άλλο επίπεδο ενσυναίσθησης που έχει να κάνει με το ότι μπορεί να μην μπορώ να μπω στα παπούτσια σου γιατί δε μου έχει συμβεί το ίδιο πράγμα, μπορώ όμως να σε ακούσω, να προσπαθήσω να σε καταλάβω και να σε πιστέψω σε αυτό που μου λες ακόμα και αν αυτό δεν ταιριάζει με τις δικές μου εμπειρίες.>>
