Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (1840-1824), που η μνήμη του εορτάζεται στις 10 Νοεμβρίου, κοιμήθηκε στην Κέρκυρα, ως πρόσφυγας, το 1924, ξεριζωμένος από τον τόπο του. Μάλιστα τον κατατρεγμό των Μικρασιατών τον είχε προβλέψει χρόνια νωρίτερα. Καταγόταν από τα Φάρασα της Καππαδοκίας, όπου γεννήθηκε και ο όσιος Παΐσιος, τον οποίο βάπτισε ο αρχιμανδρίτης Αρσένιος.
Είναι συγκλονιστικές οι περιγραφές του οσίου Παΐσιου,που αν και πολύ μικρός, διατήρησε στη σκέψη και στην καρδιά του διδάγματα του αγίου, βιώματα της ζωής του, καθώς με την οικογένεια Ενζεπίδη ο Αρσένιος έφτασε στην Κέρκυρα, γέροντας πια, και πικραμένος από την ανελέητη σφαγή και την άδικη μεταχείριση σε βάρος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Ακόμη συγκίνηση προκαλούν οι αναφορές του αγίου Παϊσίου για το πώς ο ίδιος έκανε την ανακομιδή των λειψάνων του. Πήγε τον Οκτώβριο του 1958 στην Κέρκυρα, ξέθαψε ο ίδιος τα οστά από τον τάφο του και τα μετέφερε στην Κόνιτσα. Και από το 1970 φυλάγονται στο γυναικείο Μοναστήρι, που ίδρυσε, στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
Μάλιστα σημειώνει πως το βράδυ, μετά την ανακομιδή, ενώ προσευχόταν μπροστά στα λείψανα του αγίου, ένιωσε να του περισφίγγουν άγρια το λαιμό για να τον πνίξουν. Τότε φώναξε έντρομος «άγιε Αρσένιε, βοήθησέ με». Και αμέσως από δύο δυνατά χέρια ελευθερώθηκε. Όμως δεν είναι το μοναδικό θαύμα του αγίου Αρσενίου. Ζωντανός ακόμη θεράπευε αδιάκριτα Χριστιανούςκαι Τούρκους. Δεν ξεχώριζε τους ανθρώπους, αλλά τους έβλεπε ως εικόνες του Θεού, άρα ως αδελφούς του, που χρειάζονται αγάπη και ανοχή.
Στείρες γυναίκες τεκνοποιούσαν, αφού διάβαζε ευχή ή έδιδε «φυλακτό», που ήταν ένα κομμάτι χαρτί γραμμένο με κάποιες αυτοσχέδιες ευχές. Σε τυφλούς, βουβούς, χωλούς παραλυτικούς, δαιμονιζόμενους έκανε ανάγνωση ευαγγελικών περικοπών και γινόντουσαν καλά. Χριστιανοί και Τούρκοι έπαιρναν από το χώμα του κελιού του, το κατάπιναν με νερό και αποκτούσαν υγεία. Μετά την κοίμησή του, το 1945, τα αδέλφια του οσίου Παϊσίου πήραν χώμα από τον τάφο του στην Κέρκυρα, το έριξαν στο σώμα ενός ανθρώπου, που επί πολλά χρόνια έμενε άλιωτο κι έλιωσε στη στιγμή.
