Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Γιατί κάποια μικρά παιδιά δυσκολεύονται να δουν μια ιστορία μια μέρα αλλά όχι την άλλη; Γιατί βιάζονται παρορμητικά σε μια δραστηριότητα αλλά όχι σε μια άλλη; Οι γονείς και οι δάσκαλοι συχνά εστιάζουν στις ατομικές διαφορές καθώς προετοιμάζουν τα παιδιά για την επίσημη σχολική εκπαίδευση, αλλά οι παραδοσιακές προσεγγίσεις μέτρησης καθιστούν δύσκολη τη μελέτη των διακυμάνσεων στη συμπεριφορά των παιδιών.
Σε μια νέα μελέτη, οι ερευνητές προσπάθησαν να κατανοήσουν τις παρορμητικές και απρόσεκτες συμπεριφορές των παιδιών στις τάξεις της πρώιμης εκπαίδευσης βάζοντας τους μαθητές να χρησιμοποιούν φορητές συσκευές που ονομάζονται επιταχυνσιόμετρα για να συλλέξουν μια εντατική χρονοσειρά της κίνησής τους στο σχολείο. Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα παιδιά ρυθμίζουν τη συμπεριφορά τους σε περιόδους της σχολικής ημέρας και η αυτορρύθμισή τους μειώνεται κατά τη διάρκεια της σχολικής εβδομάδας. Επιπλέον, τα παιδιά με μεγαλύτερη αυτορρύθμιση ήταν πιο συνεπή στην εφαρμογή της κατά τη διάρκεια των σχολικών ημερών.
Η μελέτη, από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια και στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν, εμφανίζεται στο Child Development. «Όταν ένα παιδί δυσκολεύεται να διατηρήσει την προσοχή του ή να κάθεται ακίνητο, διαταράσσει τη μάθησή του και μπορεί να διαταράξει την τάξη», εξηγεί ο Andrew Koepp, μεταδιδακτορικός υπότροφος ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Η έρευνα έχει βρει σταθερά ότι οι δυσκολίες ελέγχου της προσοχής και της συμπεριφοράς στην παιδική ηλικία προβλέπουν περισσότερες δυσκολίες αργότερα στη ζωή, όπως χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο και περισσότερα οικονομικά προβλήματα».
Οι αναφορές γονέων και δασκάλων για τη συμπεριφορά των παιδιών είναι υποκειμενικές και γενικές, παρά συγκεκριμένες. Οι παρατηρήσεις στα σχολεία και στο εργαστήριο απαιτούν σημαντικό χρόνο και πόρους και συνήθως αποτυγχάνουν να συλλάβουν εύρος συμπεριφοράς. Οι φορητές συσκευές καταγράφουν δεδομένα συνεχώς και διακριτικά για μια περίοδο ημερών, καθιστώντας τα χρήσιμα για τη συλλογή επαναλαμβανόμενων παρατηρήσεων.
Σε αυτή τη μελέτη, οι ερευνητές προσπάθησαν να αποτυπώσουν άμεσα τη συμπεριφορά των παιδιών αντί να βασιστούν στην ανάκληση αυτής της συμπεριφοράς από τους δασκάλους, υποθέτοντας ότι οι παρορμητικές και απρόσεκτες συμπεριφορές θα μπορούσαν να εντοπιστούν μέσω εντατικών παρατηρήσεων της αδρής κινητικής τους δραστηριότητας στο σχολείο.
Η παρορμητικότητα και η απροσεξία πιστεύεται ότι προκύπτουν από την έλλειψη αυτορρύθμισης – ένας ευρύς όρος για ένα σύνολο δυναμικών διαδικασιών που διευκολύνουν τον προσαρμοστικό έλεγχο των σκέψεων, των συναισθημάτων και της συμπεριφοράς τόσο μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος όσο και των φυσιολογικών συστημάτων. Χρησιμοποιώντας την ένταση της κίνησης προς τα εμπρός ως μεσολάβηση για την αυτορρύθμιση, οι ερευνητές διαχώρισαν τις εντατικές χρονοσειρές για να βρουν ότι:
- Τα παιδιά ρυθμίζουν τη συμπεριφορά τους σε όλες τις περιόδους της σχολικής ημέρας
- Η αυτορρύθμιση των παιδιών μειώθηκε κατά τη διάρκεια της σχολικής εβδομάδας, υποστηρίζοντας την ιδέα ότι η αυτορρύθμιση είναι ένας πόρος που μπορεί να εξαντληθεί μέσω της επαναλαμβανόμενης χρήσης σε καθημερινά περιβάλλοντα όπως το σχολείο και
- Τα παιδιά με μεγαλύτερη αυτορρύθμιση έδειξαν μεγαλύτερη συνέπεια στην εφαρμογή της κατά τη διάρκεια των ημερών.
- Επιπλέον, η μελέτη διαπίστωσε ότι η έναρξη, η ένταση και η διάρκεια της ολικής κινητικότητας των παιδιών στο χώρο συσχετίστηκε έντονα με τις αναφορές των δασκάλων για την αυτορρυθμιστική συμπεριφορά των παιδιών στην τάξη. Ο καλύτερος προγνωστικός δείκτης ήταν αυτός που κατέγραψε τη διαρκή επιτάχυνση (συνδυάζοντας την έναρξη, τη διάρκεια και τις αλλαγές στην ένταση).
- Παραδόξως, η παρατεταμένη επιτάχυνση σχετιζόταν πιο έντονα με τον ανασταλτικό έλεγχο και την προσοχή παρά με την παρορμητικότητα.
«Η μελέτη μας έδειξε ότι η φορετή τεχνολογία μπορεί να αυτοματοποιήσει τον εντοπισμό παρορμητικών και απρόσεκτων συμπεριφορών, διευκολύνοντας τις παιδικές έρευνες για την αυτορρύθμιση των παιδιών», λέει η Elizabeth Gershoff, καθηγήτρια ανθρώπινης ανάπτυξης και οικογενειακών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν, η οποία συνέγραψε η μελέτη. «Δείξαμε επίσης ότι οι κινητικές ενέργειες των παιδιών αποκαλύπτουν νοητικές διεργασίες που δεν είναι άμεσα παρατηρήσιμες».
