Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Φυματίωση: Νέα έρευνα που παρουσιάζεται στο φετινό Παγκόσμιο Συνέδριο ESCMID (πρώην ECCMID) στη Βαρκελώνη της Ισπανίας (27–30 Απριλίου) έχει βρει αδιάσειστα στοιχεία ότι η φυματίωση (ΤΒ) μπορεί να έχει μόνιμη επίδραση στους πνεύμονες ατόμων που έχουν υποβληθεί σε επιτυχή θεραπεία για ασθένεια.
Οι επιζώντες της φυματίωσης έχουν μικρότερους πνεύμονες με στενότερους αεραγωγούς και πιο αργή ροή αέρα, διαπίστωσε η ανάλυση δεδομένων για δεκάδες χιλιάδες άτομα από όλο τον κόσμο. «Αυτή η βλάβη θα μπορούσε να έχει βαθιά επίδραση στη μακροπρόθεσμη υγεία, να μειώσει την ποιότητα ζωής και να επηρεάσει την ικανότητα εργασίας και εκτέλεσης καθημερινών εργασιών», λέει η επικεφαλής ερευνήτρια Δρ. Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο. «Και, με τον αυξανόμενο αριθμό ατόμων που αντιμετωπίζονται επιτυχώς για τη φυματίωση, το εύρημα υποδεικνύει έντονα ότι η πνευμονοπάθεια μετά τη φυματίωση είναι μια παγκόσμια πρόκληση που δεν έχει αναγνωριστεί επαρκώς”. Η φυματίωση μπορεί να θεραπευτεί με αντιβιοτικά και, παγκοσμίως, υπολογίζεται ότι 155 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σήμερα ως αποτέλεσμα της επιτυχούς διάγνωσης και θεραπείας της βακτηριακής λοίμωξης. Ωστόσο, αν και έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στην καταπολέμηση της φυματίωσης τις τελευταίες δεκαετίες, ο αριθμός των νέων διαγνώσεων έχει αυξηθεί από την πανδημία του COVID-19. Περίπου 7,5 εκατομμύρια διαγνώστηκαν παγκοσμίως το 2022 – ο υψηλότερος αριθμός από την έναρξη της παρακολούθησης το 1995 και πάνω από την προ-COVID αρχική τιμή των 7,1 εκατομμυρίων το 2019, σύμφωνα με την Παγκόσμια Έκθεση Φυματίωσης του 2023 του ΠΟΥ.
Η επιβάρυνση είναι υψηλότερη στην υποσαχάρια Αφρική και τη νοτιοανατολική Ασία, αλλά ακόμη και χώρες χαμηλής επίπτωσης όπως το Ηνωμένο Βασίλειο βλέπουν τις διαγνώσεις να αυξάνονται. Σύμφωνα με προσωρινά δεδομένα από την Υπηρεσία Ασφάλειας Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου, υπήρξαν 4.850 νέες διαγνώσεις στην Αγγλία το 2023. Αυτό είναι πάνω από τα προ-COVID επίπεδα και αντιπροσωπεύει αύξηση άνω του 10% το 2022, όταν υπήρχαν 4.380 διαγνώσεις. Προηγούμενη έρευνα είχε βρει ότι μεταξύ 18% και >80% των επιζώντων θα υποστούν πνευμονική βλάβη που μειώνει την ποιότητα ζωής και το προσδόκιμο ζωής τους, αλλά τα δεδομένα για το μέγεθος και τον τύπο της αναπνευστικής ανεπάρκειας είναι σπάνια. Για να μάθετε περισσότερα, ο Δρ Ratnakumar και οι συνεργάτες του πραγματοποίησαν μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση της υπάρχουσας έρευνας για το θέμα. Οι βάσεις δεδομένων Medline, Embase και CINAHL αναζητήθηκαν από 1/01/00 έως 31/01/23 για μελέτες που συνέκριναν την πνευμονική λειτουργία ατόμων με ιστορικό φυματίωσης με αυτή των υγιών μαρτύρων.
Η μετα-ανάλυση περιελάμβανε δεδομένα για 75.631 άτομα από 15 μελέτες που διεξήχθησαν σε 17 χώρες με διαφορετική επίπτωση της φυματίωσης και επίπεδα εισοδήματος. Οι 7.377 επιζώντες της φυματίωσης είχαν μέση ηλικία 11-65 ετών. Πολλές από τις μελέτες στράφηκαν προς έναν νεότερο πληθυσμό (<50 ετών) από κυρίως χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Στην ανάλυση συμπεριλήφθηκαν τέσσερις μετρήσεις της πνευμονικής λειτουργίας: εξαναγκασμένος εκπνευστικός όγκος σε 1 δευτερόλεπτο (FEV1, ο όγκος του αέρα που μπορεί να εκπνευστεί με δύναμη σε ένα δευτερόλεπτο). εξαναγκασμένη ζωτική χωρητικότητα (FVC, ο όγκος του αέρα που μπορεί να εκπνευστεί με δύναμη με μία μόνο αναπνοή). Αναλογία FEV1/FVC; FVC ως ποσοστό της προβλεπόμενης τιμής (συγκρίνεται ο όγκος με τον μέσο όρο ενός υγιούς ατόμου ίδιας ηλικίας, φύλου και ύψους). Η μελέτη διαπίστωσε ότι, σε σύγκριση με τους υγιείς μάρτυρες, οι συμμετέχοντες με προηγούμενη φυματίωση είχαν σημαντικά χαμηλότερα αποτελέσματα και στις τέσσερις μετρήσεις της πνευμονικής λειτουργίας, με τον FEV1 να επηρεάζεται περισσότερο από τον FVC. Ο Δρ Ratnakumar λέει, “Το FEV1 ήταν 230 χιλιοστόλιτρα χαμηλότερο σε σύγκριση με υγιείς μάρτυρες και το FVC ήταν 140 χιλιοστόλιτρα χαμηλότερο. Μια μείωση του FEV1 κατά 100 χιλιοστόλιτρα θεωρείται κλινικά σημαντική και σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών και αναπνευστικών παθήσεων.”
Τα αποτελέσματα στο σύνολό τους δείχνουν ότι οι επιζώντες της φυματίωσης έχουν μικρότερους πνεύμονες (περιοριστική νόσο) και στενότερους αεραγωγούς με πιο αργή ροή αέρα (αποφρακτική νόσος). Αυτό σημαίνει ότι οι αναπνοές που παίρνουν είναι μικρότερες και διαρκούν περισσότερο. Η αναπνοή είναι λιγότερο αποτελεσματική και λιγότερο ικανή να ανταποκριθεί σε αυξημένες απαιτήσεις αερισμού, όπως κατά τη διάρκεια της άσκησης. Η ανάλυση των δεδομένων από πέντε από τις μελέτες έδειξε ότι οι επιζώντες της φυματίωσης είχαν 65% υψηλότερες πιθανότητες απόφραξης της ροής του αέρα (AFO) από τους υγιείς μάρτυρες. Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι η φυματίωση μπορεί να αφήσει μόνιμο και εκτεταμένο αντίκτυπο στους πνεύμονες, ειδικά όσον αφορά τον τρόπο δομής των αεραγωγών. Αυτή η πολύτιμη εικόνα μπορεί να βοηθήσει στην καθοδήγηση στρατηγικών αποκατάστασης και, μακροπρόθεσμα, να βοηθήσει στην ανάπτυξη νέων θεραπειών, λένε οι ερευνητές. Ο Δρ Ratnakumar εξηγεί, «Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν έντονα ότι η μεταφυματιώδης πνευμονική νόσος είναι μια υπο-αναγνωρισμένη παγκόσμια πρόκληση – και μια πρόκληση που έχει σημαντικές επιπτώσεις στην κλινική πρακτική και πολιτική.
«Η εστίαση, μέχρι τώρα, ήταν στη θεραπεία της οξείας φυματίωσης, αλλά ακόμη και όταν η θεραπεία είναι επιτυχής, τα άτομα μπορεί να υποστούν σημαντική βλάβη στους πνεύμονες. «Αυτό μπορεί να προκαλέσει δύσπνοια που μπορεί να επηρεάσει την ικανότητά τους να εργάζονται και να κάνουν την καθημερινή τους ζωή και να μειώνει την ποιότητα ζωής τους. «Αυτή η κληρονομιά της φυματίωσης έχει αγνοηθεί για πάρα πολύ καιρό και είναι ζωτικής σημασίας να αναγνωριστεί. «Με εκτιμώμενες 74 εκατομμύρια ζωές που σώθηκαν μέσω της θεραπείας της φυματίωσης μεταξύ 2000 και 2020 και με αυξανόμενο προσδόκιμο ζωής, υπάρχει επείγουσα ανάγκη για συστάσεις βασισμένες σε στοιχεία για τη διάγνωση, τη θεραπεία και τη διαχείριση της μεταφυματικής πνευμονικής νόσου. «Η μελέτη μας παρέχει επίσης απαραίτητες αποδείξεις ότι η μακροχρόνια φροντίδα των ατόμων με πνευμονική νόσο μετά τη φυματίωση θα πρέπει να αποτελεί ρητή συνιστώσα της στρατηγικής του ΠΟΥ για το τέλος της φυματίωσης».
