Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Μια νέα μελέτη του UCLA Health διαπίστωσε ότι ορισμένες γενετικές παραλλαγές θα μπορούσαν να εξηγήσουν πώς η μακροχρόνια έκθεση σε φυτοφάρμακα θα μπορούσε να αυξήσει τον κίνδυνο της νόσου του Πάρκινσον. Ενώ δεκαετίες έρευνας έχουν συνδέσει την έκθεση σε φυτοφάρμακα και τον κίνδυνο για τη νόσο του Πάρκινσον, οι ερευνητές προσπάθησαν να εξηγήσουν γιατί ορισμένα άτομα με υψηλή έκθεση αναπτύσσουν την ασθένεια ενώ άλλα όχι. Μια μακροχρόνια υπόθεση ήταν ότι η ευαισθησία στη νόσο είναι ένας συνδυασμός περιβαλλοντικών και γενετικών παραγόντων.
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό npj Parkinson’s Disease, χρησιμοποίησε γενετικά δεδομένα από σχεδόν 800 κατοίκους της Central Valley (Καλιφόρνια) με νόσο του Πάρκινσον, πολλοί από τους οποίους είχαν μακροχρόνια έκθεση σε 10 φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούνται σε καλλιέργειες βαμβακιού για τουλάχιστον μια δεκαετία πριν από την αναπτύσσοντας τη νόσο, με ορισμένους ασθενείς να έχουν εκτεθεί ήδη από το 1974.
Οι ερευνητές εξέτασαν τη γενετική σύνθεση των συμμετεχόντων στη μελέτη για σπάνιες παραλλαγές γονιδίων που σχετίζονται με τη λειτουργία των λυσοσωμάτων – κυτταρικά διαμερίσματα που διασπούν απόβλητα και υπολείμματα, που πιστεύεται ότι σχετίζονται με την ανάπτυξη της νόσου του Πάρκινσον – και αναζήτησαν εμπλουτισμό παραλλαγών σε ασθενείς με υψηλή έκθεση στη χρήση φυτοφαρμάκων σε σύγκριση με ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του γενικού πληθυσμού.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι παραλλαγές αυτών των γονιδίων εμπλουτίστηκαν σε ασθενείς με πιο σοβαρή νόσο του Πάρκινσον που είχαν επίσης μεγαλύτερη έκθεση σε φυτοφάρμακα. Αυτές οι γενετικές παραλλαγές φάνηκαν επίσης να είναι επιβλαβείς για τη λειτουργία των πρωτεϊνών, υποδηλώνοντας ότι η διαταραχή της λυσοσωμικής δραστηριότητας μπορεί να υπονομεύει την ανάπτυξη της νόσου του Πάρκινσον σε συνδυασμό με την έκθεση σε φυτοφάρμακα.
Ο Δρ. Brent Fogel, ο αντίστοιχος συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής Νευρολογίας και Ανθρώπινης Γενετικής, είπε ότι ενώ οι συγκεκριμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ των φυτοφαρμάκων και της έκφρασης αυτών των γενετικών παραλλαγών απαιτούν περαιτέρω μελέτη, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι σε κάποιον με τέτοιες παραλλαγές, η μακροχρόνια έκθεση στα φυτοφάρμακα του βαμβακιού θα μπορούσε να οδηγήσει στη συσσώρευση τοξικών ενώσεων, λόγω αλλαγών στην ικανότητα των κυττάρων να διασπούν κατεστραμμένες πρωτεΐνες και οργανίδια – μια διαδικασία γνωστή ως αυτοφαγία – και έτσι να οδηγήσει στη νόσο του Πάρκινσον.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η τροποποιημένη αυτοφαγία μπορεί να οδηγήσει σε συσσώρευση μιας πρωτεΐνης που ονομάζεται άλφα συνουκλεΐνη, η οποία είναι άφθονη στον εγκέφαλο και στους νευρώνες. Καθώς η πρωτεΐνη συσσωρεύεται, σχηματίζει συστάδες γνωστές ως σώματα «Lewy» που αποτελούν παθολογικό χαρακτηριστικό της νόσου του Πάρκινσον.
«Η μελέτη υποστηρίζει την υπόθεση ότι η γενετική προδιάθεση προέρχεται από μικρές αλλαγές στα γονίδια που σχετίζονται με τη λυσοσωμική λειτουργία», είπε ο Fogel. “Σε καθημερινή βάση, αυτές οι παραλλαγές δεν έχουν μεγάλο αντίκτυπο. Αλλά κάτω από το σωστό στρες, όπως η έκθεση σε ορισμένα φυτοφάρμακα, μπορεί να αποτύχουν και αυτό θα μπορούσε, με την πάροδο του χρόνου, να οδηγήσει στην ανάπτυξη της νόσου του Πάρκινσον. ασθένεια αυτό ονομάζεται αλληλεπίδραση γονιδίου-περιβάλλοντος».
Ο συν-επικεφαλής της μελέτης και επίκουρος καθηγητής Νευρολογίας στο UCLA, Δρ Κίμπερλι Πολ, δήλωσε ότι η νόσος του Πάρκινσον είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη νευροεκφυλιστική ασθένεια στον κόσμο. Ενώ αναμένεται αύξηση του αριθμού των νέων ασθενών, δεδομένου του μεγάλου γηράσκοντος πληθυσμού στις ΗΠΑ, το ποσοστό των νέων ασθενών με νόσο του Πάρκινσον ξεπερνά το ποσοστό που αναμένεται μόνο από τη γήρανση, είπε ο Paul.
Ο Paul είπε ότι τα ευρήματα της νέας μελέτης εγείρουν το ερώτημα εάν υπάρχουν άλλες γενετικές παραλλαγές που μπορεί να μεταβάλλουν την ευαισθησία στη νόσο του Πάρκινσον σε αυτόν τον πληθυσμό, συμπεριλαμβανομένων άλλων βιολογικών οδών που επηρεάζονται από διαφορετικούς τύπους φυτοφαρμάκων. «Αυτοί οι ασθενείς ήταν επιρρεπείς με κάποιο τρόπο και αν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ήταν ευαίσθητοι, ίσως μπορέσουμε να δράσουμε σε αυτά τα μονοπάτια», είπε ο Paul.
«Υπάρχουν δεδομένα για πολλές κοινές διαταραχές που υποδηλώνουν ότι οι περιβαλλοντικές επιρροές επηρεάζουν την ανάπτυξη αυτών των ασθενειών, αλλά δεν έχουμε ακόμη έναν καλό τρόπο να μετρήσουμε αυτόν τον αντίκτυπο ή να προσδιορίσουμε ποιος κινδυνεύει ειδικά», είπε ο Φόγκελ. «Αυτό είναι ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση».
