Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Όταν ένας φίλος κάνει ένα λάθος—ξεχνά τα γενέθλιά σας ή καταρρίπτει σχέδια —είναι φυσιολογικό να αισθάνεστε θυμωμένοι και εκείνοι να αισθάνονται ένοχοι. Και αν τα μπερδέψουν ξανά, είναι δελεαστικό να υποθέσετε ότι η ενοχή τους θα αυξηθεί καθώς αυξάνεται η θερμοκρασία σας. Αλλά δεν λειτουργεί έτσι. Σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Emotion, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο ανακάλυψαν ότι ενώ τρελαίνεστε όλο και πιο πολύ, το επίπεδο ενοχής του αλόγιστου φίλου σας θα παραμείνει περίπου το ίδιο.
Σταδιακή αύξηση του θυμού
Αυτό συμβαίνει επειδή ο θυμός είναι ελαστικός και αυξάνεται σταδιακά, σαν κάποιος να γυρίζει τον διακόπτη, λένε οι ερευνητές. Αντίθετα, η ενοχή λειτουργεί σαν να γυρίζετε έναν διακόπτη φώτων, να σηκώνετε το πρώτο λάθος και μετά να παραμένετε στο ίδιο επίπεδο. Τα ευρήματα έχουν επιπτώσεις στη διαχείριση των προσωπικών σχέσεων, λέει ο Sam Maglio, συν-συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής μάρκετινγκ και ψυχολογίας στο U of T Scarborough.
«Οι άνθρωποι δεν είναι τέλεια βαθμονομημένοι όταν προβλέπουν πώς θα νιώσει κάποιος άλλος», λέει. «Αλλά το να ξέρετε πώς λειτουργούν τα συναισθήματα σας βοηθά να τα ρυθμίσετε». Λέει ότι τα συναισθήματα που βιώνουμε μετά από ένα ψεύτικο πάθος εξυπηρετούν έναν σκοπό – να επιδιορθώσουν τη σχέση μας. Ο θυμός σας λέει στον φίλο σας ότι πέρασαν ένα όριο και σηματοδοτεί την ανάγκη για αλλαγή συμπεριφοράς. Η ενοχή τους τους παρακινεί να ζητήσουν συγγνώμη και να τα καταφέρουν καλύτερα. Και τα δύο συναισθήματα υπάρχουν για να μην επαναληφθούν τα λάθη.
Τι συμβαίνει λοιπόν όταν ο φίλος σας συνεχίζει να αποτυγχάνει;
«Μπορεί να περιμένετε μια συγγνώμη επειδή υπερεκτιμάτε την ενοχή τους», λέει ο Maglio. «Η εικασία σας για το τι συμβαίνει στο κεφάλι τους είναι λανθασμένη και αυτό μπορεί να οδηγήσει τη συμπεριφορά σας σε αδιέξοδο». Δεν είναι ότι δεν αισθανόμαστε ένοχοι – μετά το πρώτο μας γλίστρημα, θα νιώθουμε ενοχές με διπλάσια ένταση από το θυμό του θύματός μας.
Αντίθετα, οι ερευνητές προτείνουν το μοτίβο εν μέρει επειδή η ενοχή είναι «προκοινωνική», ένα συναίσθημα που μας ωθεί να είμαστε συνεργάσιμοι και φιλανθρωπικοί. Αλλά τείνει να υπάρχει ένα όριο στο πόσο έντονα γίνονται τα κοινωνικά μας συναισθήματα, κάτι που είναι χρήσιμο για την ενοχή. Εάν συμπεριφερόμαστε υπερβολικά ένοχοι, οι άνθρωποι μπορεί να μας κατηγορήσουν περισσότερο, αυξάνοντας την κοινωνική απόρριψη που πρέπει να αποφύγουμε.
«Αν αισθάνομαι ένοχος, ίσως να μην ζητήσω συγγνώμη γιατί νομίζω ότι έχω κολλήσει με αυτή την ενοχή ανεξάρτητα από το τι κάνω, αποτυγχάνοντας να συνειδητοποιήσω ότι η συγγνώμη μου θα ήταν πολύ μεγάλη για το άτομο που νιώθει θυμό», λέει ο Maglio. ο οποίος διορίζεται στη Σχολή Διοίκησης Rotman.
Τα κοινωνικά συναισθήματα τείνουν επίσης να μας τυφλώνουν στο εύρος ενός προβλήματος—θα δωρίσουμε το ίδιο χρηματικό ποσό σε έναν καθαρισμό πετρελαιοκηλίδας είτε υπάρχουν 100 λιπαρές πάπιες είτε 10.000. Και θα νιώθουμε το ίδιο ένοχοι που στενοχωρήσαμε τον φίλο μας μετά από μία ή πέντε παράβαση.
Οι ενοχές όντως αυξάνονται σε μικρές εκρήξεις μετά το πρώτο λάθος, αλλά οι αλλαγές είναι ελάχιστες σε σύγκριση με την έκρηξη που ακολουθεί ο θυμός. Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα υψηλής διέγερσης που αυξάνεται εύκολα και εξαφανίζεται γρήγορα και τα συναισθήματα που βιώνουμε από το ένα γεγονός τείνουν να μεταφέρονται στο επόμενο. Η κοινωνική εγγύτητα και η συγγνώμη μπορούν να επηρεάσουν δραματικά τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε τον θυμό, δείχνει η μελέτη.
Η μελέτη σημειώνει ότι ο θυμός μας κάνει συχνά να θέλουμε να κάνουμε πράγματα που μας κάνουν πιο τρελούς, όπως να φωνάζουμε ή να χτυπάμε με γροθιά κάτι. Αλλά με την ενοχή, θέλουμε απλώς να φύγει το συναίσθημα. «Τα καλά νέα είναι ότι όσο απότομα ανέβηκε η ένταση του συναισθήματος λόγω θυμού, είναι έτοιμο να υποχωρήσει», λέει ο Maglio. «Η συγγνώμη σας προχωρά περισσότερο από όσο νομίζετε».
