Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Ο Γραμματέας του ΜέΡΑ25 και καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας στο ΕΚΠΑ, Γιάνης Βαρουφάκης απαντά στον αρθρογράφο των Financial Times με αναλυτικά επιχειρήματα και παραδείγματα.
Ο Chris Giles (Financial Times) αποφάσισε να διασκεδάσει, γιορτάζοντας την “εκπληκτική επιτυχία των πακέτων διάσωσης της Ευρωζώνης”, χρησιμοποιώντας την Ελλάδα ως το κορίτσι/αγόρι-ποστάρ αυτής της άσκησης στη ματαιότητα, την πιο θεαματική αποτυχία της ΕΕ.
Τα στοιχεία του; Ότι η Ελλάδα, η κακή περίπτωση της κρίσης του ευρώ, ανέφερε αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ μεταξύ 2019 και 2024 “άνω του 11%”. Σοβαρά; Δεν έχει ακούσει ποτέ γι’ αυτό το σκληρό φαινόμενο που ονομάζεται “αναπήδηση νεκρής γάτας” (δηλαδή, ακόμη και μια νεκρή γάτα αναπηδά σημαντικά αν πέσει από μεγάλο ύψος);
Αν είχε επιτρέψει στους αναγνώστες του μια πιο μακροπρόθεσμη ματιά, η αναπήδηση της νεκρής γάτας θα είχε γίνει εμφανής: Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ παραμένει 16% κάτω από το επίπεδο του 2008 – η μόνη χώρα της ΕΕ (ή και του ΟΟΣΑ) που δεν έχει καλύψει το χαμένο έδαφος μετά την κρίση του 2008.
Αν είχε ενδιαφερθεί και για τους πραγματικούς μισθούς, ο κ. Giles θα είχε παρατηρήσει ότι η Ελλάδα κατάφερε να σπάσει ένα ακόμη θλιβερό ρεκόρ: οι πραγματικοί μισθοί παραμένουν σε θλιβερό επίπεδο 22% κάτω από το επίπεδο του 2008, με την Ουγγαρία να έρχεται δεύτερη (-18%). Για να προστεθεί η προσβολή στο κακό, οι ελληνικοί μισθοί (σε όρους PPP) κατάφεραν όχι μόνο να παραμείνουν στον πάτο του πίνακα της ευρωζώνης, αλλά και να ξεπεράσουν τους βουλγαρικούς μισθούς στην κούρσα προς τον πάτο του αντίστοιχου πίνακα της ΕΕ.
Ο κ. Giles θεώρησε επίσης καλή ιδέα να χτυπήσει τον ισχυρισμό μου ότι η Ελλάδα παραμένει στη φυλακή των οφειλετών. Πρέπει να αισθανόταν σίγουρος ότι οι αναγνώστες του δεν θα έβλεπαν ποτέ τα πραγματικά στοιχεία.
Το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ελλάδα βρίσκεται σήμερα περίπου εκεί που ήταν το 2002: στα €19 χιλ. περίπου. Τότε, ωστόσο, το κατά κεφαλήν χρέος ανερχόταν σε €15 χιλ. (€13,5 χιλ. δημόσιο και μόλις €1,6 χιλ. ιδιωτικό χρέος). Σήμερα, με το ίδιο περίπου εισόδημα, κάθε Έλληνας επιβαρύνεται, κατά μέσο όρο, με χρέος 64,6 χιλ. ευρώ (38,7 χιλ. ευρώ δημόσιο και 25,9 χιλ. ευρώ ιδιωτικό).
Συνολικά, το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος προσεγγίζει τα 800 δισ. ευρώ (405 δισ. ευρώ δημόσιο και 380 δισ. ευρώ ιδιωτικό), ενώ το εθνικό εισόδημα παλεύει να φτάσει τα 230 δισ. ευρώ. [Nb. Μόνο τα ληξιπρόθεσμα χρέη των πολιτών προς την εφορία, την κοινωνική ασφάλιση, τις τράπεζες και τα ταμεία-γύπες ανέρχονται σε ένα ολόκληρο ΑΕΠ, δηλαδή 230 δισ. ευρώ.
Επιπλέον, σε μια χώρα 10 εκατομμυρίων ψυχών, 1,1 εκατομμύρια σπίτια και επαγγελματικοί χώροι έχουν κατασχεθεί από τα ταμεία που αγόρασαν τα προβληματικά ενυπόθηκα δάνεια από τις τράπεζες και βγαίνουν σε πλειστηριασμό.
Αν αυτό δεν είναι η φυλακή των οφειλετών, τότε τι είναι;
Τελευταίο, αλλά σίγουρα όχι λιγότερο σημαντικό: Το κύμα της καθολικής λιτότητας που εξαπέλυσαν οι ελληνικές διασώσεις (που έπληξε με τη σειρά της την Ιρλανδία, την Ιβηρική χερσόνησο, την Ιταλία, τη Γαλλία και, τελικά, την ίδια τη Γερμανία), σε συνδυασμό με το τεράστιο τύπωμα χρήματος από την ΕΚΤ, δημιούργησε τις δυνάμεις που τώρα καταστρέφουν τις βιομηχανικές εστίες της Ευρώπης: Η καθολική λιτότητα εξασφάλισε ότι η συνολική ζήτηση ήταν πολύ χαμηλή για να θελήσουν οι επιχειρήσεις να επενδύσουν σε παραγωγική ικανότητα.
Και η γενναιοδωρία της ΕΚΤ (γνωστή και ως ποσοτική χαλάρωση) επέτρεψε στις μεγάλες επιχειρήσεις να βγάλουν χρήματα αγοράζοντας τις δικές τους μετοχές, αντί να επενδύουν. Το αποτέλεσμα; Δεκαπέντε χρόνια επενδυτικής απεργίας που οδήγησε την Ευρώπη να χάσει μια ολόκληρη τεχνολογική επανάσταση (πράσινη ενέργεια, μπαταρίες, ηλεκτρικά ρεύματα, cloud capital, τεχνητή νοημοσύνη κ.λπ.) Τα πακέτα διάσωσης της Ελλάδας, εν ολίγοις, πρωτοστάτησαν σε καταστροφικές πολιτικές που καθιστούν, σήμερα, την Ευρώπη ένα αποτυχημένο οικονομικό μπλοκ.
Εν κατακλείδι, ο Chris Giles που μοιάζει με τον Τάκιτο, προσφέρει στους αναγνώστες των FT μια γιορτή για τα πακέτα διάσωσης της ευρωζώνης, ενώ στην πραγματικότητα δημιούργησαν μια έρημο και προχώρησαν στο να την ονομάσουν ειρήνη. Με τέτοιους φιλικούς γραφιάδες, η Ευρώπη δεν έχει ανάγκη από ορκισμένους εχθρούς.
