Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο ήταν δύσκολο να αναπτυχθεί ένα αποτελεσματικό εμβόλιο για τον HIV είναι ότι ο ιός μεταλλάσσεται πολύ γρήγορα, επιτρέποντάς του να αποφύγει την απόκριση αντισωμάτων που δημιουργείται από τα εμβόλια. Πριν από αρκετά χρόνια, ερευνητές του MIT έδειξαν ότι η χορήγηση μιας σειράς κλιμακούμενων δόσεων ενός εμβολίου για τον HIV σε διάστημα δύο εβδομάδων θα μπορούσε να βοηθήσει να ξεπεραστεί ένα μέρος αυτής της πρόκλησης δημιουργώντας μεγαλύτερες ποσότητες εξουδετερωτικών αντισωμάτων.
Ωστόσο, ένα σχήμα πολλαπλών δόσεων εμβολίου που χορηγείται σε σύντομο χρονικό διάστημα δεν είναι πρακτικό για εκστρατείες μαζικού εμβολιασμού. Σε μια νέα μελέτη, οι ερευνητές ανακάλυψαν τώρα ότι μπορούν να επιτύχουν παρόμοια ανοσοαπόκριση με μόλις δύο δόσεις, με διαφορά μίας εβδομάδας. Η πρώτη δόση, η οποία είναι πολύ μικρότερη, προετοιμάζει το ανοσοποιητικό σύστημα να ανταποκριθεί πιο δυναμικά στη δεύτερη, μεγαλύτερη δόση.
Αυτή η μελέτη, η οποία διεξήχθη συνδυάζοντας υπολογιστικά μοντέλα και πειράματα σε ποντίκια, χρησιμοποίησε μια πρωτεΐνη φακέλου HIV ως εμβόλιο. Μια έκδοση μιας δόσης αυτού του εμβολίου βρίσκεται τώρα σε κλινικές δοκιμές και οι ερευνητές ελπίζουν να δημιουργήσουν μια άλλη ομάδα μελέτης που θα λάβει το εμβόλιο σε πρόγραμμα δύο δόσεων. «Συγκεντρώνοντας τις επιστήμες της φυσικής και της ζωής, ρίξαμε φως σε ορισμένα βασικά ανοσολογικά ερωτήματα που βοήθησαν να αναπτυχθεί αυτό το πρόγραμμα δύο δόσεων για να μιμηθεί το σχήμα πολλαπλών δόσεων», λέει ο Arup Chakraborty, καθηγητής του Ινστιτούτου John M. Deutch στο MIT.
Αυτή η προσέγγιση μπορεί επίσης να γενικευτεί σε εμβόλια για άλλες ασθένειες, σημειώνει ο Chakraborty. Ο Chakraborty και ο Darrell Irvine, πρώην καθηγητής βιολογικής μηχανικής και επιστήμης και μηχανικής υλικών στο MIT και μέλος του Koch Institute for Integrative Cancer Research, ο οποίος είναι τώρα καθηγητής ανοσολογίας και μικροβιολογίας στο Scripps Research Institute, είναι οι ανώτεροι συγγραφείς της μελέτης. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύονται στο Science Immunology. Οι κύριοι συγγραφείς της εργασίας είναι ο Sachin Bhagchandani Ph.D. ’23 και Leerang Yang Ph.D. ’24.
Εξουδετερωτικά αντισώματα
Κάθε χρόνο, ο HIV μολύνει περισσότερους από 1 εκατομμύριο ανθρώπους σε όλο τον κόσμο και μερικοί από αυτούς δεν έχουν πρόσβαση σε αντιιικά φάρμακα. Ένα αποτελεσματικό εμβόλιο θα μπορούσε να αποτρέψει πολλές από αυτές τις λοιμώξεις. Ένα πολλά υποσχόμενο εμβόλιο που βρίσκεται τώρα σε κλινικές δοκιμές αποτελείται από μια πρωτεΐνη HIV που ονομάζεται trimer φακέλου, μαζί με ένα νανοσωματίδιο που ονομάζεται SMNP. Το νανοσωματίδιο, που αναπτύχθηκε από το εργαστήριο του Irvine, δρα ως ανοσοενισχυτικό που βοηθά στη στρατολόγηση μιας ισχυρότερης απόκρισης των Β κυττάρων στο εμβόλιο.
Σε κλινικές δοκιμές, αυτό το εμβόλιο και άλλα πειραματικά εμβόλια έχουν χορηγηθεί ως μία μόνο δόση. Ωστόσο, υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι μια σειρά δόσεων είναι πιο αποτελεσματική στη δημιουργία αντισωμάτων γενικής εξουδετέρωσης. Το σχήμα των επτά δόσεων, πιστεύουν οι ερευνητές, λειτουργεί καλά επειδή μιμείται αυτό που συμβαίνει όταν το σώμα εκτίθεται σε έναν ιό: Το ανοσοποιητικό σύστημα δημιουργεί μια ισχυρή απόκριση καθώς περισσότερες ιικές πρωτεΐνες ή αντιγόνα συσσωρεύονται στο σώμα.
Στη νέα μελέτη, η ομάδα του MIT ερεύνησε πώς αναπτύσσεται αυτή η απόκριση και διερεύνησε εάν θα μπορούσαν να επιτύχουν το ίδιο αποτέλεσμα χρησιμοποιώντας μικρότερο αριθμό δόσεων εμβολίων. «Η χορήγηση επτά δόσεων απλώς δεν είναι εφικτή για μαζικό εμβολιασμό», λέει ο Bhagchandani. «Θέλαμε να εντοπίσουμε μερικά από τα κρίσιμα στοιχεία που είναι απαραίτητα για την επιτυχία αυτής της κλιμακούμενης δόσης και να διερευνήσουμε εάν αυτή η γνώση θα μπορούσε να μας επιτρέψει να μειώσουμε τον αριθμό των δόσεων».
Οι ερευνητές ξεκίνησαν συγκρίνοντας τα αποτελέσματα μιας, δύο, τριών, τεσσάρων, πέντε, έξι ή επτά δόσεων, όλες που χορηγήθηκαν σε μια περίοδο 12 ημερών. Αρχικά διαπίστωσαν ότι ενώ τρεις ή περισσότερες δόσεις δημιούργησαν ισχυρές αποκρίσεις αντισωμάτων, δύο δόσεις δεν το έκαναν. Ωστόσο, τροποποιώντας τα διαστήματα και τις αναλογίες δόσεων, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η χορήγηση του 20% του εμβολίου στην πρώτη δόση και του 80% σε μια δεύτερη δόση, επτά ημέρες αργότερα, πέτυχε εξίσου καλή ανταπόκριση με το πρόγραμμα των επτά δόσεων.
