Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Μια νέα εθνική έρευνα που διεξήχθη από το Ιατρικό Κέντρο Wexner του Πανεπιστημίου του Οχάιο, διαπιστώνει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των γονέων βιώνουν απομόνωση, μοναξιά και εξουθένωση από τις απαιτήσεις της γονεϊκότητας, με πολλούς να αισθάνονται έλλειψη υποστήριξης για την εκπλήρωση αυτού του ρόλου.
Η έρευνα γονέων που διεξήχθη αυτό το μήνα έδειξε:
- Περίπου τα δύο τρίτα (66%) ένιωσαν τις απαιτήσεις της γονεϊκότητας μερικές φορές ή συχνά νιώθουν απομόνωση και μοναξιά.
- Περίπου το 62% νιώθει εξαντλημένο από τις ευθύνες του ως γονιός.
- Σχεδόν 2 στους 5 (38%) αισθάνονται ότι δεν έχουν κανέναν να τους υποστηρίξει στον γονεϊκό τους ρόλο.
- Σχεδόν 4 στους 5 (79%) θα εκτιμούσαν έναν τρόπο σύνδεσης με άλλους γονείς εκτός εργασίας και σπιτιού.
«Δουλεύω από το σπίτι με πλήρες ωράριο και στην πραγματικότητα έχω μια δουλειά όπου βρίσκομαι πολύ στην κάμερα και τηλεφωνώ πολύ συχνά στο Zoom», είπε η Anne Helms, μητέρα δύο μικρών παιδιών στο Columbus του Οχάιο. «Ωστόσο, δεν σας πιάνει η κουβέντα, άρα δεν σας πιάνει το “Πώς είναι τα παιδιά σας; Πώς πάνε;” Και δεν λαμβάνετε πολλές γνήσιες απαντήσεις όταν ρωτάτε, “Πώς πάει;” Υπάρχουν μερικές μέρες που η πιο αστεία κουβέντα ή άσκοπη κουβέντα είναι με τον σκύλο μου επειδή δουλεύω μόνη μου».
«Είναι αρκετά προφανές ότι υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ μιας εικονικής συνάντησης και της προσωπικής συνάντησης», είπε η Kate Gawlik, DNP, αναπληρώτρια κλινική καθηγήτρια στο The Ohio State University College of Nursing, ερευνήτρια για τη γονική εξουθένωση και μητέρα τεσσάρων μικρών παιδιών. “Σας λείπουν πολλές από αυτές τις μικρές αλληλεπιδράσεις που θα είχατε στο διάδρομο. Πολύ περισσότερο από αυτή την προσωπική επαφή έχει εξαλειφθεί και από πολλές απόψεις δεν έχει διεισδύσει ποτέ ξανά στην κοινωνία μας.”
«Ακόμα και στα μέρη που προσπαθώ να αναζητήσω άλλους γονείς, είναι σαν να χαθήκαμε στην ανακατωσούρα επειδή είναι κατά την παράδοση ή την παραλαβή στον παιδικό σταθμό όπου όλοι έχουν απλώς όραση σε τούνελ», πρόσθεσε ο Helms. «Και νομίζω ότι είναι δύσκολο να κάνεις φίλους όταν νιώθεις ευάλωτος». Ο Gawlik επεσήμανε τις δευτερεύουσες αρνητικές επιπτώσεις της μοναξιάς.
«Η μοναξιά έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική σας υγεία», εξήγησε ο Gawlik. «Έτσι, οτιδήποτε από καρδιαγγειακές παθήσεις έως κατάθλιψη, άγχος, γνωστική εξασθένηση, ακόμη και το ανοσοποιητικό σας σύστημα μπορεί να επηρεαστεί όταν είστε μόνοι. Στην πραγματικότητα, μια μελέτη έδειξε ότι αν βρίσκεστε σε κοινωνική απομόνωση για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, ισοδυναμεί με το κάπνισμα περίπου 15 τσιγάρα την ημέρα».
«Το να έχεις κάποιον με τον οποίο μπορείς να σχετιστείς και αυτό το αίσθημα σύνδεσης που κάποιος άλλος αντιμετωπίζει με αυτό που έχεις να κάνεις μπορεί να είναι τόσο ισχυρό όταν πρόκειται για την καταπολέμηση των συναισθημάτων μοναξιάς», είπε ο Gawlik.
«Νομίζω ότι μας εξοπλίζει να δημιουργήσουμε καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας· νομίζω ότι μας κάνει πιο υγιείς», είπε ο Helms. «Πιστεύω ότι το φαινόμενο κυματισμού από τη σύνδεση με άλλους γονείς και τη λήψη υποστήριξης όταν τη χρειάζεσαι είναι αμέτρητο. Σε κάνει καλύτερο υπάλληλο. Σε κάνει καλύτερο σύζυγο, γονέα, φίλο. Νομίζω ότι απλώς εμπλουτίζει τη ζωή μας… απλώς όπως η γονική μέριμνα, αλλά απλώς σε ανεβάζει επίπεδο».
