Η καλύτερη δίαιτα για να χάσετε βάρος και να αποφύγετε τον διαβήτη περιέχεται σε μια νέα μελέτη.
Ο χρονικός περιορισμός στη λήψη τροφής (time-restricted eating) είναι μία μορφή διαλειμματικής δίαιτας. Συνίσταται στον περιορισμό της κατανάλωσης τροφής σε συγκεκριμένες περιόδους του 24ωρου.
Τα χρονικά διαστήματα όπου επιτρέπεται η λήψη τροφής συνήθως κυμαίνονται από 8 έως 12 ώρες το 24ωρο. Τις υπόλοιπες πρέπει κανείς να μένει νηστικός.
Στη νέα μελέτη, οι επιστήμονες εξέτασαν πως επηρεάζει αυτού του είδους η δίαιτα τους πάσχοντες από μεταβολικό σύνδρομο.
Οι άνθρωποι αυτοί διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 αλλά και καρδιοπάθεια. Ο λόγος είναι ότι έχουν ταυτοχρόνως τουλάχιστον 3 από 5 συγκεκριμένους παράγοντες κινδύνου. Οι παράγοντες αυτοί είναι:
Σάκχαρο (γλυκόζη) στο αίμα από 100 mg/dl και πάνω (μέτρηση όταν ο ασθενής είναι νηστικός)
Χαμηλή καλή (HDL) χοληστερόλη (κάτω από 40 mg/dl στους άνδρες, κάτω από 50 mg/dl στις γυναίκες)
Αυξημένα τριγλυκερίδια (πάνω από 150 mg/dl)
Παθολογική περίμετρο μέσης (πάνω από 102 εκατοστά στους άνδρες και 88 εκατοστά στις γυναίκες)
Υψηλή αρτηριακή πίεση (από 130 mmHg η μεγάλη πίεση ή/και από 80 mmHg η μικρή και πάνω).
Όσοι κάνουν δίαιτα με χρονικό περιορισμό, τρώνε αργά το πρωινό γεύμα τους και νωρίς το βραδινό τους. Ή μπορεί να παραλείψουν εντελώς το ένα από αυτά τα γεύματα. Με αυτό τον τρόπο παρατείνουν σημαντικά την περίοδο που μένουν νηστικοί. Έτσι, το πεπτικό τους σύστημα ηρεμεί.
Η νέα μελέτη
Η νέα μελέτη δημοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση Annals of Internal Medicine. Συμμετείχαν συνολικώς 108 εθελοντές με μεταβολικό σύνδρομο. Η μέση ηλικία τους ήταν τα 59 έτη. Οι 56 ήταν γυναίκες.
Οι ερευνητές τους χώρισαν σε δύο ομάδες. Οι μισοί συνέχισαν να τρώνε όπως συνήθιζαν (ομάδα ελέγχου). Οι υπόλοιποι έπρεπε μεν να τρώνε όπως συνήθιζαν αλλά εντός περιορισμένου χρονικού διαστήματος. Το διάστημα αυτό ήταν 8 έως 10 ώρες την ημέρα.
Έπειτα από 3 μήνες, οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως όσοι εθελοντές ακολούθησαν την δίαιτα με τον χρονικό περιορισμό έχασαν περισσότερο βάρος. Μάλιστα το βάρος αυτό ήταν σωματικό λίπος και όχι μυϊκή μάζα. Αυτό σημαίνει πως είχαν αδυνατίσει σωστά, δίχως να πλήξουν τον μεταβολισμό τους.
Στην πραγματικότητα είχαν χάσει κατά 5,4% περισσότερο βάρος και 3,5% περισσότερο κοιλιακό λίπος.
Οι εθελοντές αυτοί παρουσίασαν επίσης βελτίωση στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους. Μάλιστα μειώθηκε κατά 0,1% και η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη τους (συμβολίζεται ως HbA1c). Η ουσία αυτή δείχνει τη διακύμανση του σακχάρου στο αίμα κατά τους τελευταίους 2-3 μήνες.
Η μείωσή της δεν μοιάζει σημαντική. Ωστόσο προγενέστερη μελέτη έχει δείξει πως σχετίζεται με ελάττωση έως 58% στον κίνδυνο αναπτύξεως διαβήτη.