Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Only 1.6% of US doctors were Black in 1906—the legacy of inequality in medical education has not yet been erased
Μόνο το 1,6% των γιατρών των ΗΠΑ ήταν μαύροι το 1906—η κληρονομιά της ανισότητας στην ιατρική εκπαίδευση δεν έχει ακόμη διαγραφεί
Ιατρική Εκπαίδευση: Τροφοδοτημένοι από την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του Ιουνίου 2023 που απαγορεύει τη θετική δράση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, συντηρητικοί νομοθέτες σε όλη τη χώρα έχουν προωθήσει τις δικές τους κρατικές απαγορεύσεις σε πρωτοβουλίες διαφορετικότητας, ειδικά εκείνες που μπορεί να κάνουν τους μαθητές να αισθάνονται ντροπή ή ενοχή για βλάβες στο παρελθόν εναντίον έγχρωμων ανθρώπων.
Η προσπάθεια αυτή περιλαμβάνει τις ιατρικές σχολές. Παρά τα σαφή και επίμονα κενά μεταξύ των λευκών και των μαύρων γιατρών -και τις πρόσφατες προσπάθειες να υπολογιστούν οι φυλετικές ανισότητες στο ιατρικό επάγγελμα- οι νομοθέτες προσπάθησαν να προωθήσουν πολιτικές για την απαγόρευση πρωτοβουλιών διαφορετικότητας στην ιατρική. Ο βουλευτής της Βόρειας Καρολίνας Γκρεγκ Μέρφι παρουσίασε ένα τέτοιο νομοσχέδιο για να περιορίσει τις πρωτοβουλίες διαφορετικότητας. «Οι αμερικανικές ιατρικές σχολές δεν είναι μέρος για διακρίσεις», είπε ο Μέρφι, Ρεπουμπλικανός, τον Μάρτιο του 2024. «Η διαφορετικότητα ενισχύει την ιατρική, αλλά όχι εάν επιτυγχάνεται μέσω πρακτικών αποκλεισμού… προκατάληψης και διχαστικής ιδεολογίας». Αλλά τα κενά στη φυλετική εκπροσώπηση στην ιατρική υπερβαίνουν ένα επαγγελματικό παιχνίδι αριθμών. Η σύγχρονη έρευνα δείχνει ότι η έλλειψη Μαύρων γιατρών εξηγεί γιατί περίπου το 70% των Μαύρων δεν εμπιστεύονται τους γιατρούς τους και γιατί οι μαύροι τείνουν να πεθαίνουν νεότεροι από τους λευκούς συνομηλίκους τους.
Τα στοιχεία είναι ξεκάθαρα: η Αμερική χρειάζεται περισσότερους μαύρους γιατρούς. Σύμφωνα με έρευνα του 2022 σε 950.000 γιατρούς από την Ένωση Αμερικανικών Ιατρικών Κολλεγίων, το 63,9% ανέφερε την εθνικότητά του ως λευκό και μόλις το 5,7% Μαύρο ή Αφροαμερικανό. Ωστόσο, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2023 από το Γραφείο Απογραφής των ΗΠΑ, οι μαύροι αποτελούν το 13,6% του πληθυσμού, ενώ οι λευκοί αντιπροσωπεύουν το 58,9%. Αυτές οι σύγχρονες ανισότητες στην ιατρική έχουν βαθιές ρίζες. Ως καθηγητής υγείας στην κοινότητα, είμαι πάντα περίεργος πώς διαμορφώθηκαν οι σημερινές φυλετικές ανισότητες στην υγεία. Ένα παράθυρο σε αυτό το ιστορικό είναι μέσω των επίσημων καταλόγων γιατρών που δημοσιεύονται από την Αμερικανική Ιατρική Ένωση ή AMA.
Περιορισμένο τοπίο
Ξεκινώντας το 1906, η Αμερικανική Ιατρική Ένωση ή AMA δημοσίευσε καταλόγους όλων των ειδικευμένων γιατρών στις Η.Π.Α. Αυτοί οι κατάλογοι δημιουργήθηκαν για να είναι ολοκληρωμένα αρχεία που απέκλειαν τους «κουκ» γιατρούς και τους ανειδίκευτους αποφοίτους απατηλών ιατρικών σχολών. Το αρχείο κάθε γιατρού περιελάμβανε μια ποικιλία λεπτομερειών, συμπεριλαμβανομένου του τόπου πρακτικής άσκησης και του πότε και πού ολοκλήρωσαν την ιατρική εκπαίδευση. Μεταξύ 1906 και 1940, η Αμερικανική Ιατρική Ένωση AMA επέμενε επίσης στη δημοσίευση της φυλής των Μαύρων γιατρών. Δίπλα σε κάθε καταχώριση εμφανιζόταν η ετικέτα “col.” για “έγχρωμο”. Με βάση αυτές τις πληροφορίες, δημιούργησα ένα ψηφιοποιημένο σύνολο δεδομένων του καταλόγου του 1906 και λεπτομερή γεωγραφικά και δημογραφικά μοτίβα που σχετίζονται με το πού εκπαιδεύτηκαν και ασκήθηκαν οι μαύροι γιατροί. Από τους 41.828 γιατρούς που αναφέρονται στον κατάλογο του 1906, μόνο 746 ήταν μαύροι—ή το 1,8%. Οι περισσότεροι μαύροι γιατροί στον Νότο εκπαιδεύτηκαν από μια χούφτα ιατρικές σχολές του Νότου που ιδρύθηκαν για την εκπαίδευση Αφροαμερικανών. Πάνω από τους μισούς—57%—των νότιων μαύρων γιατρών παρακολούθησαν το Ιατρικό Κολλέγιο Meharry στο Νάσβιλ του Τενεσί ή την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάουαρντ στην Ουάσιγκτον, DC—σχολές που εξακολουθούν να υπάρχουν.
Αλλά σχεδόν το ένα τρίτο —29%— των νότιων μαύρων γιατρών παρακολούθησαν σχολεία που θα έκλειναν λίγα χρόνια μετά την κυκλοφορία του καταλόγου του 1906. Το 1910, κατόπιν εντολής της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης AMA, ο εκπαιδευτικός Abraham Flexner δημοσίευσε μια έκθεση αφού μελέτησε τα πρότυπα των ιατρικών σχολών στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Τα αποτελέσματα της έκθεσης Flexner ήταν καταστροφικά για τον αριθμό των μαύρων γιατρών. Επικαλούμενος χαμηλά πρότυπα εισδοχής και κακή ποιότητα εκπαίδευσης, ο Flexner συνέστησε το κλείσιμο πέντε από τις επτά ιστορικά Μαύρες ιατρικές σχολές που εκπαίδευσαν τη συντριπτική πλειοψηφία των Μαύρων γιατρών. Μέχρι το 1912, τρεις ιατρικές σχολές Μαύρων έκλεισαν. Μέχρι το 1924, μόνο δύο παρέμειναν σε λειτουργία – η Meharry και η Howard. Οι συνέπειες αυτού του εξαιρετικά περιορισμένου εκπαιδευτικού τοπίου για τους επίδοξους μαύρους γιατρούς αντικατοπτρίζονται στα δεδομένα. Στις περισσότερες νότιες πολιτείες, η απόσταση μεταξύ της ιατρικής σχολής και των ιατρείων ήταν σημαντικά μεγαλύτερη, ακόμη και πριν από το κλείσιμο, για τους μαύρους γιατρούς σε σύγκριση με τους λευκούς ομολόγους τους.
Οι βαθιές ρίζες των ανισοτήτων
Για να βοηθήσω να ερμηνεύσω πού ίδρυσαν πρακτικές οι μαύροι γιατροί στον Νότο, συνέδεσα επίσης δεδομένα καταλόγου με άλλες ιστορικές πηγές, συμπεριλαμβανομένης της απογραφής των ΗΠΑ. Αυτό που βρήκα ήταν ότι μέρη με μεγαλύτερο πληθυσμό Μαύρων ήταν πιο πιθανό να έχουν μαύρο γιατρό, όπως και μέρη που ήταν πιο κοντά σε ιατρική σχολή για μαύρους. Πολλοί σύγχρονοι μελετητές και ακτιβιστές κοιτάζουν στο παρελθόν προκειμένου να αυξήσουν την κατανόηση του κοινού για το πώς η φυλή έπαιξε έναν ιστορικό ρόλο στα αποτελέσματα της υγείας των Μαύρων Αμερικανών. Για παράδειγμα, η Δρ. Uché Blackstock, μια μαύρη γιατρός, απεικονίζει πολλές περιπτώσεις ιατρικού ρατσισμού σε όλη την αμερικανική ιστορία στο πιο πρόσφατο βιβλίο της, “Κληρονομιά: Μια Μαύρη Γιατρός Αναμετράται με τον Ρατσισμό στην Ιατρική” και δείχνει τις διαρκείς επιπτώσεις του πώς αντιμετωπίζονται οι μαύροι ασθενείς και την ποιότητα της υγειονομικής περίθαλψης που λαμβάνουν. Ήταν μια από τις πρώτες, για παράδειγμα, που προειδοποίησε τους υγειονομικούς υπαλλήλους για τη δυσανάλογη επίδραση του COVID-19 στις έγχρωμες κοινότητες.
Όπως έγραψε το 2020: Οι μαύροι Αμερικανοί ήταν πιο ευάλωτοι κατά τη διάρκεια της πανδημίας «λόγω πολλών εκδηλώσεων δομικού ρατσισμού, συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης πρόσβασης σε τεστ, του υψηλότερου φόρτου χρόνιων ασθενειών και της φυλετικής προκατάληψης στα ιδρύματα υγειονομικής περίθαλψης». Χωρίς μια καταγραφή του τρόπου με τον οποίο διαμορφώθηκαν οι φυλετικές ανισότητες στην ιατρική, είναι πολύ πιο δύσκολο να προσδιοριστεί ποια είδη προοδευτικών μέτρων χρειάζονται για την παροχή επανόρθωσης. Οι μελλοντικές αναλύσεις θα βοηθήσουν στην αποσαφήνιση αυτών των φυλετικών ανισοτήτων με περισσότερες λεπτομέρειες. Αλλά προς το παρόν, τόσο οι ακαδημαϊκοί ερευνητές όσο και το κοινό μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα μας για να διερευνήσουν τη σημασία των ιστορικά Μαύρων ιατρικών σχολών και τη ζωή των μαύρων γιατρών κατά την εποχή του Jim Crow. Πιστεύω ότι η κληρονομιά τους αξίζει να είναι ένα πιο γνωστό κομμάτι της ιστορίας της αμερικανικής ιατρικής.
