Ηπατική Νόσος: Κίνδυνος εμφάνισης κίρρωσης που σχετίζεται με το αλκοόλ

Ηπατική Νόσος: Όσοι καταναλώνουν υπερβολικά ποτά και έχουν μια συγκεκριμένη γενετική σύνθεση έχουν έξι φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν κίρρωση που σχετίζεται με το αλκοόλ, σύμφωνα με νέα έρευνα από το UCL, το Royal Free Hospital, το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications, είναι η πρώτη που αξιολογεί πώς το πρότυπο κατανάλωσης αλκοόλ ενός ατόμου, το γενετικό του προφίλ (μέσω μιας βαθμολογίας πολυγονιδιακού κινδύνου) και αν έχει ή όχι διαβήτη τύπου 2 επηρεάζει τον κίνδυνο εμφάνισης κίρρωσης που σχετίζεται με το αλκοόλ).

Η παρατήρηση ότι το πρότυπο κατανάλωσης αλκοόλ είναι πιο σημαντικό από τον όγκο, σε συνδυασμό με τον αυξημένο κίνδυνο όταν υπάρχει επίσης γενετική σύνθεση και διαβήτης τύπου 2, παρέχει πιο ακριβείς πληροφορίες για τον εντοπισμό εκείνων που είναι πιο ευάλωτοι στην ηπατική νόσο. Η ηπατική νόσος είναι μία από τις κύριες αιτίες πρόωρου θανάτου παγκοσμίως, με το 2-3% του παγκόσμιου πληθυσμού να έχει κίρρωση (ουλές στο ήπαρ) ή ηπατική νόσο. Από τότε που ξεκίνησε η πανδημία του COVID-19, οι θάνατοι που σχετίζονται με το αλκοόλ έχουν αυξηθεί κατά 20%. Σε αυτή τη μελέτη, οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από 312.599 ενήλικες που πίνουν ενεργά στην κοόρτη της Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου, για να αξιολογήσουν την επίδραση του τρόπου κατανάλωσης αλκοόλ, της γενετικής προδιάθεσης και του διαβήτη τύπου 2 στην πιθανότητα εμφάνισης ARC. Ο βασικός λόγος επικινδυνότητας (HR) του ενός ορίστηκε χρησιμοποιώντας δεδομένα από συμμετέχοντες που ανέφεραν ότι έπιναν εντός των ημερήσιων ορίων, είχαν χαμηλή γενετική προδιάθεση για ARC και δεν είχαν διαβήτη. Εκείνοι που ασχολούνταν με βαριά υπερβολική κατανάλωση οινοπνεύματος, η οποία κατηγοριοποιείται ως 12 μονάδες την ημέρα σε κάποιο σημείο της εβδομάδας, είχαν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν ARC. Ο κίνδυνος για όσους είχαν υψηλή γενετική προδιάθεση ήταν τέσσερις φορές υψηλότερος και ο κίνδυνος για τους διαβητικούς τύπου 2 ήταν δύο φορές υψηλότερος. Η Δρ Linda Ng Fat, μια πρώτη συγγραφέας της μελέτης από το UCL Epidemiology & Public Health, είπε: “Πολλές μελέτες που εξετάζουν τη σχέση μεταξύ ηπατικής νόσου και αλκοόλ επικεντρώνονται στον όγκο του αλκοόλ που καταναλώνεται. Ακολουθήσαμε μια διαφορετική προσέγγιση εστιάζοντας στο πρότυπο κατανάλωσης αλκοόλ και διαπιστώσαμε ότι αυτός ήταν ένας καλύτερος δείκτης κινδύνου ηπατικής νόσου από τον όγκο μόνο. Το άλλο βασικό εύρημα ήταν ότι όσο περισσότεροι παράγοντες κινδύνου εμπλέκονται, τόσο υψηλότερος ο «υπερβάλλων κίνδυνος» λόγω της αλληλεπίδρασης αυτών των παραγόντων». Όταν υπήρχε μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ και υψηλή γενετική προδιάθεση, ο κίνδυνος εμφάνισης ARC ήταν έξι φορές υψηλότερος από τον βασικό κίνδυνο. Η προσθήκη του διαβήτη τύπου 2 επίσης είχε ως αποτέλεσμα ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο. Ο Δρ Gautam Mehta, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης από το UCL Division of Medicine και το Royal Free Hospital, είπε: “Μόνο ένας στους τρεις ανθρώπους που πίνουν σε υψηλά επίπεδα, αναπτύσσουν σοβαρή ηπατική νόσο. Ενώ η γενετική παίζει ρόλο, η έρευνα υπογραμμίζει ότι το πρότυπο κατανάλωσης αλκοόλ είναι επίσης βασικός παράγοντας. Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν, για παράδειγμα, ότι θα ήταν πιο επιζήμιο να πίνετε 21 μονάδες σε δύο συνεδρίες αντί να κατανέμονται ομοιόμορφα σε μια εβδομάδα. Προσθήκη γενετικών πληροφοριών, η οποία μπορεί να χρησιμοποιείται ευρέως στην υγειονομική περίθαλψη τα επόμενα χρόνια, και επιτρέπει μια ακόμη πιο ακριβή πρόβλεψη του κινδύνου». Αν και οι βαθμολογίες πολυγονιδιακού κινδύνου δεν είναι σε ευρεία κλινική χρήση αυτή τη στιγμή, είναι πιθανό να χρησιμοποιούνται πιο συχνά ως μέθοδος προσδιορισμού του εξατομικευμένου κινδύνου ασθένειας.

Ο Δρ Στίβεν Μπελ, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, είπε: «Καθώς η ηπατική νόσος, ιδιαίτερα οι θάνατοι που σχετίζονται με το αλκοόλ, έχουν σημειώσει σημαντική αύξηση από την έναρξη της πανδημίας COVID-19, είναι επιτακτική ανάγκη να υιοθετήσετε καινοτόμες στρατηγικές για την αντιμετώπιση αυτής της κλιμακούμενης κρίσης. Αυτή η μελέτη μας εξοπλίζει με νέα εργαλεία που είναι απαραίτητα για τον εντοπισμό ατόμων που διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο, επιτρέποντάς μας έτσι να κατευθύνουμε τις παρεμβάσεις πιο αποτελεσματικά προς εκείνους που ωφελούνται περισσότερο». Η Pamela Healy, Διευθύνων Σύμβουλος του British Liver Trust είπε: “Αυτή η έρευνα είναι σημαντική γιατί αποκαλύπτει ότι δεν έχει σημασία μόνο το πόσο πίνετε συνολικά, αλλά ο τρόπος που πίνετε. Το να πίνετε πολύ, γρήγορα ή να πίνετε για να μεθύσετε μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για την υγεία του ήπατος Τα τελευταία είκοσι χρόνια, καθώς το αλκοόλ έχει γίνει πιο προσιτό, έχει σημειωθεί μια ανησυχητική αλλαγή στην κουλτούρα κατανάλωσης αλκοόλ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να αντιμετωπίσει την αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ μέσω μιας ενιαίας «στρατηγικής για το αλκοόλ» Αυτό περιλαμβάνει φορολογία, ισχυρότερους ελέγχους στη διαφήμιση και το μάρκετινγκ αλκοόλ και βελτιωμένη συνειδητοποίηση των κινδύνων της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ».