Ισταμίνη σώμα: Τι είναι η ισταμίνη και ποιος ο ρόλος της;

Η ισταμίνη είναι μια φυσική χημική ένωση που παίζει καθοριστικό ρόλο σε διάφορες φυσιολογικές διεργασίες στο ανθρώπινο σώμα. Είναι κυρίως γνωστό για τη συμμετοχή του σε αλλεργικές αντιδράσεις, αλλά η ισταμίνη έχει επίσης πολλές άλλες λειτουργίες. Αυτό το ιστολόγιο θα έχει ως στόχο να παρέχει μια ολοκληρωμένη επισκόπηση της ισταμίνης, του ρόλου της στις αλλεργίες και των πιθανών πλεονεκτημάτων των αντιισταμινικών. Επιπλέον, θα διερευνήσουμε τα συμπτώματα αλλεργίας στην ισταμίνη, τις αιτίες και τη σχέση μεταξύ ισταμίνης και αντιισταμινικών φαρμάκων. Η ισταμίνη είναι μια βιογενής αμίνη που συντίθεται και αποθηκεύεται σε εξειδικευμένα κύτταρα γνωστά ως μαστοκύτταρα και βασεόφιλα. Υπάρχει σε διάφορους ιστούς σε όλο το σώμα, συμπεριλαμβανομένου του δέρματος, των πνευμόνων, του γαστρεντερικού σωλήνα και του κεντρικού νευρικού συστήματος. Η ισταμίνη δρα ως μόριο σηματοδότησης, παίζοντας ζωτικό ρόλο στις αλλεργικές αποκρίσεις, τη φλεγμονή, την έκκριση γαστρικού οξέος και τη νευροδιαβίβαση.

Τι είναι η αλλεργία στην ισταμίνη;

Η αλλεργία στην ισταμίνη, δεν είναι αληθινή αλλεργία, αλλά είναι κοινώς γνωστή ως δυσανεξία στην ισταμίνη, εμφανίζεται όταν το σώμα δεν είναι σε θέση να διασπάσει ή να μεταβολίσει σωστά την ισταμίνη. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική συσσώρευση ισταμίνης στο σώμα, οδηγώντας σε διάφορα συμπτώματα. Η δυσανεξία στην ισταμίνη είναι διαφορετική από μια παραδοσιακή αλλεργία, καθώς δεν περιλαμβάνει απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος. Τα συμπτώματα αλλεργίας στην ισταμίνη μπορεί να ποικίλλουν ευρέως και μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Πονοκέφαλοι
• Έξαψη
• Κνίδωση ή δερματικά εξανθήματα
• Κνησμός ή υγρά μάτια
• Καταρροή ή ρινική συμφόρηση
• Κοιλιακές κράμπες ή διάρροια
• Ναυτία ή έμετος
• Δυσκολία στην αναπνοή ή συριγμό

Αιτίες απελευθέρωσης ισταμίνης

Η απελευθέρωση ισταμίνης στο σώμα μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες. Μερικές από τις αιτίες της ισταμίνης είναι αλλεργιογόνα όπως η γύρη, τα ακάρεα της σκόνης, το τρίχωμα των κατοικίδιων ζώων και ορισμένα τρόφιμα, τα οποία μπορούν να διεγείρουν το ανοσοποιητικό σύστημα να απελευθερώσει ισταμίνη. Επιπλέον, φυσικοί παράγοντες όπως η ζέστη, το κρύο, η πίεση και το ηλιακό φως μπορούν να προκαλέσουν την απελευθέρωση ισταμίνης σε ορισμένα άτομα. Ορισμένα φάρμακα, όπως τα οπιοειδή και τα μυοχαλαρωτικά, μπορούν επίσης να προκαλέσουν απελευθέρωση ισταμίνης ως παρενέργεια.

Σχέση μεταξύ ισταμίνης και αντιισταμινικών

Τα αντιισταμινικά δρουν τοπικά αναστέλλοντας τους υποδοχείς ισταμίνης, εμποδίζοντας έτσι τη δέσμευση της ισταμίνης και την άσκηση των επιδράσεών της. Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι υποδοχέων ισταμίνης: οι υποδοχείς Η1 και οι υποδοχείς Η2. Οι ανταγωνιστές των υποδοχέων Η1 χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία των συμπτωμάτων αλλεργίας, ενώ οι ανταγωνιστές των υποδοχέων Η2 χρησιμοποιούνται κυρίως για τη μείωση της έκκρισης γαστρικού οξέος και τη θεραπεία καταστάσεων όπως η παλινδρόμηση οξέος και τα έλκη.

Ισταμίνη

Παρά τη συσχέτισή της με αλλεργικές αντιδράσεις, ο ρόλος της ισταμίνης είναι αρκετά σημαντικός για τον οργανισμό. Λειτουργεί ως νευροδιαβιβαστής στο κεντρικό νευρικό σύστημα όπου εμπλέκεται στη ρύθμιση των κύκλων ύπνου-αφύπνισης, της όρεξης, της διάθεσης και των γνωστικών λειτουργιών. Η ισταμίνη είναι επίσης βασικός μεσολαβητής της ανοσολογικής απόκρισης, προάγοντας τη φλεγμονή και κινητοποιώντας τα κύτταρα του ανοσοποιητικού για την καταπολέμηση των παθογόνων. Στο στομάχι, η ισταμίνη διεγείρει την έκκριση γαστρικού οξέος, βοηθώντας στην πέψη.

Αντιισταμινικά 

Η αναφυλαξία είναι μια σοβαρή και δυνητικά απειλητική για τη ζωή αλλεργική αντίδραση που χαρακτηρίζεται από ταχεία έναρξη και περιλαμβάνει πολλαπλά συστήματα οργάνων. Στην περίπτωση της αναφυλαξίας, τα αντιισταμινικά από μόνα τους δεν επαρκούν για θεραπεία. Η επινεφρίνη, ένα φάρμακο που συστέλλει τα αιμοφόρα αγγεία, χαλαρώνει τους μυς των αεραγωγών και μειώνει την απελευθέρωση ισταμίνης, είναι η θεραπεία πρώτης γραμμής για την αναφυλαξία. Τα αντιισταμινικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως υποστηρικτική θεραπεία με άλλα μέτρα, ενώ η επινεφρίνη παραμένει ως κύρια θεραπεία για την αναφυλαξία.