Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Kατάθλιψη & Άγχος: Πολλοί άνθρωποι βιώνουν στρες, άγχος και συμπτώματα κατάθλιψης στη ζωή τους. Οι περίοδοι μετάβασης, όπως η εγκυμοσύνη και τα παιδιά που ξεκινούν το σχολείο, μπορεί να είναι σημαντικές περίοδοι άγχους και ευπάθειας μέσα στις οικογένειες. Μελέτες έχουν βρει γενικά ότι τα υψηλά επίπεδα άγχους και κατάθλιψης στους γονείς συνδέονται με χειρότερα συμπεριφορικά και γνωστικά αποτελέσματα στα παιδιά. Τώρα, μια ομάδα ερευνητών στον Καναδά εξέτασε εάν τα πατρικά αγχώδη και καταθλιπτικά συμπτώματα που αναφέρθηκαν από τον ίδιο τον εαυτό τους σχετίζονται με τη γνωστική λειτουργία και τη συμπεριφορά των παιδιών. Διαπίστωσαν ότι ελαφρώς υψηλότερα, αλλά ήπια αγχώδη ή καταθλιπτικά συμπτώματα στους πατέρες συνδέθηκαν με λιγότερες συμπεριφορικές δυσκολίες στα πρώτα χρόνια του δημοτικού σχολείου και καλύτερες βαθμολογίες σε ένα τυποποιημένο τεστ IQ στα παιδιά τους.
Τα αποτελέσματα πρέπει να επιβεβαιωθούν από περαιτέρω μελέτες, είπαν οι ερευνητές. Ενώ ο ρόλος του άγχους, του άγχους και της κατάθλιψης των μητέρων στη συμπεριφορική και γνωστική ανάπτυξη των παιδιών είναι καλά τεκμηριωμένος, λιγότερα είναι γνωστά για τη σχέση μεταξύ της ψυχικής υγείας των πατέρων και της ανάπτυξης των παιδιών. Τώρα, μια ομάδα ερευνητών που συνεργάζονται με διαφορετικά ιδρύματα στο Κεμπέκ του Καναδά εξέτασε εάν τα πατρικά αγχώδη και καταθλιπτικά συμπτώματα, που μετρήθηκαν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης του συντρόφου τους, και πάλι 6 έως 8 χρόνια αργότερα, σχετίζονται με τη γνωστική λειτουργία και τη συμπεριφορά των παιδιών. Μελέτησαν αυτή τη συσχέτιση σε ένα δείγμα κοινότητας, όπου τα επίπεδα των γονέων των αυτοαναφερόμενων αγχωδών και καταθλιπτικών συμπτωμάτων ήταν ποικίλα και τυπικά λιγότερο σοβαρά από ό,τι σε έναν κλινικά διαγνωσμένο πληθυσμό. «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι τα συμπτώματα άγχους και/ή κατάθλιψης που αναφέρθηκαν από τους πατέρες δεν συσχετίστηκαν με χειρότερα συμπεριφορικά και γνωστικά αποτελέσματα στα παιδιά τους, όπως είχε προηγουμένως βρεθεί σε άλλες μελέτες», δήλωσε η πρώτη συγγραφέας της μελέτης, Δρ Sherri Lee Jones, έρευνα, συνεργάτης στο Ερευνητικό Κέντρο Douglas στο Πανεπιστήμιο McGill. «Πιο συγκεκριμένα, ελαφρώς υψηλότερα επίπεδα καταθλιπτικών συμπτωμάτων που αναφέρθηκαν από τους πατέρες όταν η σύντροφός τους ήταν έγκυος συνδέθηκαν με λιγότερες δυσκολίες συμπεριφοράς στο παιδί τους σε ηλικία περίπου 6 έως 8 ετών». Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Frontiers in Psychology.
Τι γίνεται με τα παιδιά;
Οι πρώτες αξιολογήσεις, που έγιναν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της βρεφικής ηλικίας, περιελάμβαναν μέτρα γονικής ψυχικής υγείας και ψυχοκοινωνικά μέτρα, όπως το υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης των γονέων, η ικανοποίηση από τη σχέση και οι γονεϊκές αντιλήψεις. Η δεύτερη αξιολόγηση πραγματοποιήθηκε στην κρίσιμη ηλικία των 6 έως 8 ετών, όταν τα παιδιά αναμένεται να κάνουν αυξημένη χρήση των συμπεριφορικών και γνωστικών τους δεξιοτήτων. «Αφού λάβουμε υπόψη τη συμβολή των συμπτωμάτων των μητέρων και τα επίπεδα γονικής εκπαίδευσης, βλέπουμε ότι και οι δύο γονείς έχουν σημασία στη γνωστική-συμπεριφορική ανάπτυξη των παιδιών τους, ωστόσο, ενδεχομένως όχι με τους ίδιους τρόπους», επεσήμανε ο Jones. Τα υψηλότερα συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης μεταξύ των μητέρων συσχετίστηκαν με δυσμενή συμπεριφορικά αποτελέσματα στην παιδική ηλικία, τόσο κατά τη γέννηση όσο και κατά τη μέση παιδική ηλικία. Αντίθετα, ελαφρώς υψηλότερα, αλλά και πάλι ήπια, συμπτώματα κατάθλιψης στους πατέρες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης συνδέθηκαν με λιγότερες συμπεριφορικές και συναισθηματικές δυσκολίες παιδιών ηλικίας 6 έως 8 ετών. Αυτό περιλάμβανε τα παιδιά να μπορούν να κάθονται ακίνητα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, να χάνουν σπάνια την ψυχραιμία τους και να έχουν καλή προσοχή, όπως αναφέρουν οι γονείς στα ερωτηματολόγια. Αυτά τα ελαφρώς υψηλότερα συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης μεταξύ των πατέρων, όταν μετρώνται στην παιδική ηλικία, και οι συσχετίσεις τους με την απόδοση του παιδιού σε ένα τυποποιημένο τεστ IQ έρχονται σε αντίθεση με τα πρότυπα που βρέθηκαν στις μητέρες.
Κατανόηση της γονικής επιρροής «Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί δεν βρίσκουμε ένα παρόμοιο μοτίβο για τους πατέρες όπως για τις μητέρες· συγκεκριμένα ότι οι αναφορές του πατέρα για άγχος και συμπτώματα κατάθλιψης δεν συνδέονταν απαραίτητα με χειρότερα παιδικά αποτελέσματα», είπε ο Jones. Κανένας από τους παράγοντες που εξέτασαν οι ερευνητές δεν μπορούσε να εξηγήσει τις συσχετίσεις μεταξύ των συμπτωμάτων ψυχικής υγείας του πατέρα και των αποτελεσμάτων του παιδιού. Απαιτούνται περισσότερες μελέτες για την κατανόηση των αντίστοιχων ρόλων και της συνδυασμένης συμβολής των γονέων στην ανάπτυξη του παιδιού, είπαν οι ερευνητές. Τόνισαν επίσης ότι τα ευρήματά τους βασίζονται σε δείγμα κοινότητας. Οι γονείς ανέφεραν διαφορετικά επίπεδα αγχωδών και καταθλιπτικών συμπτωμάτων και δεν έλαβαν διάγνωση από επαγγελματία ψυχικής υγείας, κάτι που μπορεί να σημαίνει ότι τα ευρήματα μπορεί να μην είναι γενικά σε γονείς που αντιμετωπίζουν κλινικά επίπεδα κατάθλιψης και άγχους. «Πιστεύουμε ότι αυτή η μελέτη θα ενισχύσει την κατανόησή μας για το πώς η ανάπτυξη ενός παιδιού μπορεί να επηρεαστεί από τα σχετικά και συνδυασμένα συμπτώματα ψυχικής υγείας τόσο της μητέρας όσο και του πατέρα, τα οποία παρουσιάζουν μεγάλη ατομική μεταβλητότητα», κατέληξε ο Jones.
