Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Επιστήμονες από το Ινστιτούτο Ψυχιατρικής Max Planck μέτρησαν την αντίδραση της κόρης των συμμετεχόντων ενώ έλυναν μια εργασία. Σε υγιείς συμμετέχοντες, οι κόρες των ματιών διευρύνθηκαν κατά τη διάρκεια της εργασίας εν αναμονή μιας ανταμοιβής, αλλά αυτή η αντίδραση ήταν λιγότερο έντονη στους συμμετέχοντες με κατάθλιψη. «Η μειωμένη αντίδραση της κόρης ήταν ιδιαίτερα αισθητή σε ασθενείς που δεν μπορούσαν πλέον να αισθάνονται ευχαρίστηση και ανέφεραν απώλεια ενέργειας», λέει ο Andy Brendler, πρώτος συγγραφέας της μελέτης. Αυτό το αίσθημα ατονίας είναι ένα από τα πιο κοινά συμπτώματα της κατάθλιψης.
«Αυτό το εύρημα μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα τους φυσιολογικούς μηχανισμούς πίσω από την ατονία», εξηγεί ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Victor Spoormaker. Μεταξύ άλλων, η αντίδραση της κόρης είναι δείκτης για τη δραστηριότητα στον coeruleus, τη δομή του εγκεφάλου με την υψηλότερη συγκέντρωση νοραδρενεργικών νευρώνων στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Οι νοραδρενεργικοί νευρώνες αντιδρούν στον νευροδιαβιβαστή νορεπινεφρίνη, ένα ουσιαστικό συστατικό στην απόκριση στο στρες και στην ανοδική ρύθμιση της διέγερσης, με άλλα λόγια, στην ενεργοποίηση του νευρικού συστήματος.
«Η μειωμένη ανταπόκριση της κόρης σε ασθενείς με μεγαλύτερη ατονία δείχνει ότι η έλλειψη ενεργοποίησης του coeruleus τόπου είναι μια σημαντική φυσιολογική διαδικασία που βασίζεται στο αίσθημα ατονίας», λέει ο Spoormaker. Συσχέτιση διαστολής της κόρης και αριθμού συμπτωμάτων για καταθλιπτικούς ασθενείς.
- πρωτότυπη μελέτη
- μελέτη αντιγραφής
- συνδυασμένα δείγματα.
Η μελέτη βρήκε επίσης ότι η απόκριση της κόρης ήταν πιο αδύναμη όσο περισσότερα καταθλιπτικά συμπτώματα είχαν οι συμμετέχοντες. Αυτό επαναλαμβάνει τα ευρήματα μιας προηγούμενης μελέτης από την ίδια ερευνητική ομάδα. Η επαναληψιμότητα των νευροψυχιατρικών μεθόδων είναι περισσότερο η εξαίρεση παρά ο κανόνας και καταδεικνύει την αξιοπιστία της μεθόδου της κόρης.
Η κορομετρία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως συμπληρωματική μέθοδος διάγνωσης. Θα μπορούσε επίσης να συμβάλει στην ανάπτυξη εξατομικευμένων στρατηγικών θεραπείας για την κατάθλιψη. Για παράδειγμα, εάν ένας ασθενής εμφανίσει σημαντικά μειωμένη απόκριση της κόρης του ματιού, τα αντικαταθλιπτικά που δρουν στο νοραδρενεργικό σύστημα θα μπορούσαν να είναι πιο αποτελεσματικά από άλλα φάρμακα. Η δόση του φαρμάκου θα μπορούσε επίσης να βελτιστοποιηθεί με βάση την αντίδραση του μαθητή.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι εκτιμάται ότι το 30% των καταθλιπτικών ασθενών δεν βελτιώνεται χρησιμοποιώντας τα επί του παρόντος διαθέσιμα φάρμακα. Γι’ αυτό απαιτείται επειγόντως η κατανόηση των φυσιολογικών μηχανισμών πίσω από την κατάθλιψη και η ακριβής ρύθμιση της διάγνωσης και της θεραπείας ανάλογα. Η εργασία δημοσιεύεται στο περιοδικό Scientific Reports.
