Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Τα άτομα με αυτοάνοση ρευματοειδή νόσο που αναπτύσσουν μακροχρόνια COVID είναι πιο πιθανό να έχουν αλλοιωμένα επίπεδα αντισωμάτων που τροφοδοτούν τη φλεγμονή ειδικά σε έναν κορωνοϊό που προκαλεί το κοινό κρυολόγημα, σύμφωνα με έρευνα με επικεφαλής τους ερευνητές του HMS στο Brigham and Women’s Hospital, στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης. Ragon Institute of Mass General, MIT και Harvard. Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν στις 6 Σεπτεμβρίου στο Science Translational Medicine, προσφέρουν μια σημαντική ένδειξη για την ανάπτυξη της μακράς COVID, ενός μυστηριώδους συνδρόμου που εκτιμάται ότι επηρεάζει 65 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως.
Συγκεκριμένα, η ανάλυση δείχνει ότι η προηγούμενη μόλυνση με έναν κοροναϊό από κοινό κρυολόγημα και τα αυξημένα αντισώματα εναντίον του μπορεί να ενεργοποιήσει το ανοσοποιητικό σύστημα και να κάνει ορισμένα άτομα πιο πιθανό να αναπτύξουν μακρά COVID. Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι αυτός ο μηχανισμός δεν είναι πιθανό να ευθύνεται για όλες τις περιπτώσεις μακράς COVID, οι οποίες μπορεί να τροφοδοτούνται από διαφορετικούς μηχανισμούς που διαφέρουν ευρέως μεταξύ των ατόμων.
Οι συγγραφείς σημειώνουν επίσης ότι η μελέτη τους περιοριζόταν σε άτομα με ρευματικές παθήσεις και απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να καθοριστεί εάν αυτά τα ευρήματα ισχύουν ευρύτερα σε ασθενείς χωρίς αυτοάνοσες διαταραχές. Παρόλα αυτά, λένε οι επιστήμονες, τα ευρήματα χρησιμεύουν ως σημαντικός δείκτης ότι το προ-πανδημικό ιικό ιστορικό ενός ατόμου θα μπορούσε να ρυθμίσει τον κίνδυνο για μακρά COVID-19.
«Η μελέτη μας προσφέρει στοιχεία και εξηγήσεις για το γιατί ορισμένοι από τους ασθενείς μας μπορεί να βιώνουν τα επίμονα και ευρέως φάσματος συμπτώματα του long COVID», δήλωσε ο συν-ανταποκριτής της μελέτης συγγραφέας Zachary Wallace, επίκουρος καθηγητής Ιατρικής HMS στο Τμήμα Ρευματολογίας, Αλλεργίας. and Immunology at Mass General. «Ο εντοπισμός ενός βιοδείκτη που μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα τις τρέχουσες και προηγούμενες λοιμώξεις θα μπορούσε να ρίξει φως σε μια ακατάλληλη ανοσολογική απόκριση που οδηγεί σε ορισμένες περιπτώσεις μακράς COVID».
Ξεκινώντας με ασθενείς με ρευματικές παθήσεις, πρόσθεσε ο Wallace, μπορεί να επιτρέψει στους ερευνητές να αναπτύξουν βιοδείκτες για να κατανοήσουν ποιος διατρέχει υψηλό κίνδυνο να αναπτύξει μακρά COVID και να εγγράψει στρατηγικά άτομα σε κλινικές δοκιμές είτε για την πρόληψη μακράς COVID είτε για την ανάπτυξη θεραπειών για τη θεραπεία της. «Αυτή η μελέτη αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση», είπε ο Wallace.
Έως και το 45% των ατόμων με ρευματικές παθήσεις, που περιλαμβάνουν ρευματοειδή αρθρίτιδα και άλλες χρόνιες αυτοάνοσες διαταραχές που προκαλούν φλεγμονή, εμφανίζουν επίμονα συμπτώματα που σχετίζονται με μακρά COVID 28 ημέρες μετά την οξεία μόλυνση με SARS-CoV-2. Οι ασθενείς με ρευματική νόσο διατρέχουν επίσης κίνδυνο για πιο σοβαρή νόσο και επιπλοκές από οξεία λοίμωξη.
Από την αρχή της πανδημίας, ο Wallace και οι συνάδελφοί του στο Brigham and Women’s and Mass General έδωσαν ιδιαίτερη προσοχή σε αυτήν την ομάδα ασθενών για να βρουν πληροφορίες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ενημέρωση της θεραπείας τους καθώς και στη φροντίδα ευρύτερων πληθυσμών ασθενών που αντιμετωπίζουν μακροχρόνια COVID.
«Στην αρχή της πανδημίας, ενώσαμε τις δυνάμεις μας για να εντοπίσουμε κάθε ασθενή με ρευματική νόσο με COVID που παρατηρήθηκε στα ιδρύματά μας, ώστε να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε την κλινική του πορεία και να συλλέξουμε δεδομένα έρευνας και αίματος», δήλωσε ο συν-αντίστοιχος συγγραφέας Jeffrey Sparks, συνεργάτης του HMS. καθηγητής ιατρικής στο Τμήμα Ρευματολογίας, Φλεγμονής και Ανοσίας στο Brigham and Women’s. «Στην αρχή, πιστεύαμε ότι μπορεί να το κάνουμε αυτό για έναν ή δύο μήνες, αλλά η δουλειά συνεχίζεται σήμερα και αποκτούμε σημαντικές γνώσεις σχετικά με έναν πιθανό ανοσοποιητικό μηχανισμό που μπορεί να οδηγήσει σε μακροχρόνιο COVID, ειδικά σε ασθενείς με ρευματική νόσο».
«Όσον αφορά τους ιούς, η πρώτη έκθεση μπορεί να διαμορφώσει τη δια βίου ανοσία», δήλωσε ο συν-ανταποκρίτρια συγγραφέας Galit Alter, ο οποίος συνέβαλε σε αυτό το έργο ενώ ήταν στο HMS και στο Ινστιτούτο Ragon πριν ενταχθεί στην Moderna Therapeutics τον Οκτώβριο του 2022. «Γνωρίζουμε ότι, ρύθμιση της γρίπης, προηγούμενη έκθεση σε ιικό στέλεχος μπορεί να επηρεάσει την ανοσολογική απόκριση ενός ατόμου σε επόμενα στελέχη. Αυτή η έννοια – την οποία ονομάζουμε «αρχικό αντιγονικό αμάρτημα», μπορεί να παίζει και για τους κοροναϊούς και μπορεί να επηρεάσει τον κίνδυνο μακροχρόνιας COVID, ειδικά μεταξύ ατόμων με ρευματική νόσο».
