Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Μεταστατικός Καρκίνος του Προστάτη: Το 50% των ασθενών με μεταστατικό καρκίνο του προστάτη αντιμετωπίζουν κάποια οικονομική δυσχέρεια λόγω της θεραπείας τους, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται στο τεύχος Αυγούστου του Περιοδικού Ουρολογίας The Journal of Urology, επίσημου περιοδικού της Αμερικανικής Ουρολογικής Εταιρείας (AUA). “Τα ευρήματά μας βοηθούν στην κατανόηση των ποσοστών και των παραγόντων κινδύνου για την οικονομική τοξικότητα μεταξύ των ασθενών με προχωρημένο καρκίνο του προστάτη, καθώς και των μηχανισμών αντιμετώπισης, συμπεριλαμβανομένων των επιπτώσεων στις προσωπικές δαπάνες, που βιώνουν όσοι αναφέρουν υψηλότερα επίπεδα οικονομικής τοξικότητας”, σχολιάζει ο επικεφαλής συγγραφέας Stephen A. Boorjian, MD, της Mayo Clinic, Rochester, Minn. “Το σημαντικότερο εύρημά μας μπορεί να είναι ότι οι ασθενείς βιώνουν οικονομική τοξικότητα παρά την ικανότητά τους να παραμένουν συνεπείς στη θεραπεία”, λέει ο επικεφαλής συγγραφέας Daniel D. Joyce, MD. “Το να ρωτάμε απλώς τους ασθενείς αν ακολουθούν τις προτεινόμενες θεραπείες δεν αρκεί για να ελέγξουμε την οικονομική τοξικότητα”.
Νέα δεδομένα σχετικά με τα ποσοστά οικονομικής τοξικότητας, τους παράγοντες κινδύνου και τις στρατηγικές αντιμετώπισης
Οι ερευνητές χορήγησαν ένα επικυρωμένο ερωτηματολόγιο σχετικά με την οικονομική τοξικότητα σε όλους τους ασθενείς που εξετάστηκαν στην κλινική τους για τον προχωρημένο καρκίνο του προστάτη σε διάστημα τριών μηνών. Η οικονομική τοξικότητα – η οποία έχει οριστεί ως “η βλάβη των ασθενών που προκύπτει από το κόστος της θεραπείας”– έχει αναγνωριστεί ως σημαντικό αποτέλεσμα για τον ασθενή. Προηγούμενες αναφορές δείχνουν ότι έως και οι μισοί από τους επιζώντες του καρκίνου επηρεάζονται από την οικονομική τοξικότητα, η οποία έχει συνδεθεί με αυξημένα ποσοστά δυσμενών θεραπευτικών αποτελεσμάτων. Οι Drs. Joyce και Boorjian και οι συνεργάτες τους αξιολόγησαν το ποσοστό της οικονομικής τοξικότητας και τα σχετικά χαρακτηριστικά των ασθενών και τις στρατηγικές αντιμετώπισης μεταξύ των ασθενών που υποβάλλονται σε θεραπεία για μεταστατικό καρκίνο του προστάτη. Η ανάλυση περιελάμβανε απαντήσεις από 281 ασθενείς, με μέση ηλικία 69 ετών. Με βάση το ερωτηματολόγιο της μελέτης, 79 ασθενείς ταξινομήθηκαν ως ασθενείς με υψηλή οικονομική τοξικότητα. Συνολικά, το 54% των ασθενών δήλωσαν ότι αντιμετώπισαν τουλάχιστον κάποιο επίπεδο οικονομικών δυσκολιών που σχετίζονταν με τη θεραπεία του καρκίνου τους. Ο αντίκτυπος ήταν “πιο βαθύς” μεταξύ των ασθενών με υψηλή οικονομική τοξικότητα, με 89% των ασθενών να αναφέρουν οικονομικές δυσκολίες. Οι ασθενείς μπορεί να κάνουν “βαθιές προσωπικές θυσίες” για να παραμείνουν συμβατοί με τις θεραπείες για τον καρκίνο του προστάτη Αρκετά χαρακτηριστικά των ασθενών συσχετίστηκαν με υψηλότερο ή χαμηλότερο κίνδυνο οικονομικής τοξικότητας. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ασθενείς είχαν χαμηλότερη οικονομική τοξικότητα, καθώς κάθε επιπλέον έτος ηλικίας σχετιζόταν με μείωση του κινδύνου κατά 25%. Για τους ασθενείς που ήταν παντρεμένοι (ή είχαν μη παντρεμένο σύντροφο), ο κίνδυνος οικονομικής τοξικότητας ήταν σχεδόν τέσσερις φορές χαμηλότερος από ό,τι για τους ασθενείς που ήταν άγαμοι, χήροι ή διαζευγμένοι. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το εισόδημα ήταν σημαντικός παράγοντας: ο κίνδυνος οικονομικής τοξικότητας ήταν εννέα φορές χαμηλότερος για ασθενείς με ετήσιο εισόδημα 100.000 δολάρια, σε σύγκριση με τα εισοδήματα κάτω των 20.000 δολαρίων. Οι ασθενείς που βίωναν υψηλή οικονομική τοξικότητα αντιμετώπιζαν το θέμα με ποικίλους τρόπους. Ήταν πιο πιθανό να μειώσουν τις δαπάνες για βασικά αγαθά και δραστηριότητες αναψυχής, να χρησιμοποιήσουν τις αποταμιεύσεις τους για να πληρώσουν την ιατρική περίθαλψη, να καθυστερήσουν την εκτέλεση συνταγών και να δανειστούν χρήματα για να πληρώσουν την περίθαλψή τους. “Αξίζει να σημειωθεί ότι πολύ λίγοι ασθενείς ανέφεραν ότι συμπλήρωναν μόνο εν μέρει τα φάρμακα ή σταμάτησαν εντελώς τα φάρμακα λόγω κόστους”, γράφουν οι ερευνητές.
Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς με υψηλή οικονομική τοξικότητα ανέφεραν δυσκολία στην πληρωμή των λογαριασμών – και οι ασθενείς αυτής της ομάδας ήταν πιο πιθανό να έχουν καθυστερήσεις στην έναρξη της θεραπείας του καρκίνου. Οι ασθενείς με υψηλή οικονομική τοξικότητα είχαν, επίσης, περισσότερες πιθανότητες να χρησιμοποιήσουν προγράμματα οικονομικής βοήθειας: Το 32%, σε σύγκριση με το 12% των ατόμων με χαμηλή οικονομική τοξικότητα. “Οι ασθενείς συχνά αδυνατούν να ανταποκριθούν στο υψηλό κόστος έναρξης της θεραπείας χωρίς κάποιο πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας ή επιδότησης”, γράφουν οι ερευνητές. “Ορισμένοι ασθενείς μπορεί να κάνουν βαθιές προσωπικές θυσίες προκειμένου να παραμείνουν συνεπείς στη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη, γεγονός που μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής που ελπίζουμε να παρατείνουμε με αυτές τις θεραπείες. Οι συζητήσεις για τα θέματα αυτά είναι ακόμη πιο κρίσιμες, δεδομένης της παρατηρούμενης βελτίωσης της οικονομικής τοξικότητας μεταξύ των ασθενών της μελέτης μας που είχαν πρόσβαση σε προγράμματα οικονομικής βοήθειας”. Οι ερευνητές υπογραμμίζουν την ανάγκη εντοπισμού παραγόντων που μπορούν να μετριάσουν τις οικονομικές επιπτώσεις των θεραπειών για τον μεταστατικό καρκίνο του προστάτη. Καταλήγουν στο συμπέρασμα: “Τέτοια δεδομένα είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση του τρόπου ενσωμάτωσης της οικονομικής τοξικότητας στην κοινή λήψη αποφάσεων και για την καθοδήγηση μελλοντικών παρεμβάσεων που αποσκοπούν στη μείωση της οικονομικής τοξικότητας σε αυτόν τον πληθυσμό”.
