Ο πρόεδρος του ΙΣΘ Νίκος Νίτσας – με πρωτοβουλία του οποίου οι επετειακές εκδηλώσεις εστίασαν στο μέλλον – είπε χαρακτηριστικά «Πολλές φορές ακούμε από μηχανικούς των υπολογιστών ότι τρομάζουν με τη ραγδαία ανάπτυξη της ΑΙ, κάτι που μας ανησυχεί κι εμάς, ωστόσο ως ιατρική κοινότητα προτείνω να συνεργαστούμε μαζί τους ώστε να καθυποτάξουμε φόβους και ανησυχίες και να αξιοποιήσουμε τα νέα… δεδομένα για καλύτερη διάγνωση και θεραπεία».
Μετά το θάνατο μας θα συνεχίσουμε να «ζούμε» ως ένας σκληρός δίσκος σε κάποιο ράφι;
Ο καθηγητής του τμήματος ηλεκτρολόγων μηχανικών και μηχανικών υπολογιστών του ΑΠΘ, τέως πρύτανης του ΑΠΘ και πρόεδρος της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘΑΑΕ) Περικλής Α. Μήτκας στο πλαίσιο των δράσεων για τα 100 χρόνια του ΙΣΘ μίλησε για τη ψηφιακή… αθανασία.Μεταξύ άλλων είπε: Θα ξεκινήσουμε αυτήν την ενότητα της συμβολής, της προσδοκώμενης συμβολής της τεχνητής νοημοσύνης στην ιατρική επιστήμη και γενικότερα στην κοινωνία με ένα άλμα. Άλμα στο… μέλλον θα έλεγα. Εγώ είμαι ηλεκτρολόγος μηχανικός, αλλά χρόνια πολλά πραγματεύομαι, δουλεύω τα ευφυή συστήματα και τους υπολογιστές, το λογισμικό των υπολογιστών, συστήματα υπολογιστών. Άρα παρακολουθώ την εξέλιξη αυτής της τεχνολογίας.
-Αν βέβαια καταφέρουμε να διαβάσουμε το ανθρώπινο μυαλό, μπορούμε να το γράψουμε, να το μεταφέρουμε, έχουμε πετύχει την ψηφιακή αθανασία. Ένας άλλος δρόμος στοχεύει στην δημιουργία μοντέλου του ανθρώπινου εγκεφάλου. Άρα αν έχουμε ένα μοντέλο που είναι αρκετά κοντά στην πραγματικότητα μπορούμε να το προγραμματίσουμε, να εγγράψουμε και στις δύο περιπτώσεις, αυτό είναι λίγο πιο επικίνδυνο γιατί αν μπορούμε να… γράψουμε μια προσωπικότητα, να παρέμβουμε δηλαδή σε αυτό που θα διαβάσουμε και να το γράψουμε, τότε μπορούμε και να το μεταγράψουμε και να δημιουργήσουμε ένα αντίγραφο, να δημιουργήσουμε κι άλλα αντίγραφα ή να δημιουργήσουμε τροποποιημένα αντίγραφα και να τα ελέγξουμε.
-Τι θα είμαστε; Τι είναι η μετά θάνατον ζωή; Θα μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε, να σκεφτόμαστε, να έχουμε επαφή με το περιβάλλον μέσα από ένα σκληρό δίσκο και κάποιο αισθητήρα που θα μας φέρνει σε επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον; Σκληροί δίσκοι σε ένα ράφι ή τσιπάκια σε μια κάρτα υπολογιστή; Αυτό το κομμάτι χάρτου λέγεται dual in line memory module και το αρκτικόλεξο λέγεται DIMM.
-Άρα, πολλοί digital immortals κάπου είτε σε μια καρτέλα, σε ένα ράφι, είτε στο cloud. Μερικά ερωτήματα για να κλείσω. Εάν, όταν, κατά την άποψή μου, συμβεί αυτό, θα μπορούν οι ζωντανοί να επικοινωνήσουν με DIMM; Με κάποια προσωπικότητα που έχει φύγει από τον φυσικό κόσμο, αλλά έχει πετύχει την ψηφιακή αθανασία; Ποιος από τους ζωντανούς θα μπορεί να τους επισκεφθεί; Μόνο οι δικοί τους άνθρωποι; Οποιοιδήποτε άλλοι;
-Ποιος αποφασίζει ποιο μέρος ενός DIMM μπορεί να δει ένας ζωντανός; Σίγουρα δε θέλουμε όλες μας τις προσωπικές στιγμές να τις ανοίξουμε σε όλο τον κόσμο. Μόνο αυτές που ενδεχομένως θα θέλαμε να μείνουν στην αιωνιότητα. Μπορούν τα DIMMs να επικοινωνήσουν μεταξύ τους; Μπορούν τα DIMMs να συμμετέχουν σε συναλλαγές; Τι γίνεται η περιουσία τους; Εξακολουθεί να τους ανήκει; Εξακολουθούν να έχουν δικαιώματα; Ποιος είναι υπεύθυνος για το αποτέλεσμα; Τα DIMMs διατηρούν την ατομική τους κατάσταση ή γίνονται μέρος μιας συλλογικότητας; Όσοι από σας βλέπατε STAR TREK, θυμίζω τα bork. Μπορούν τα DIMMs να συνεχίσουν να εξελίσσονται; Τα DIMMs πεθαίνουν ποτέ; Ποιος το αποφασίζει; Και μια σειρά άλλων ερωτημάτων.
-Ίσως και το πιο βασικό, ποιος πληρώνει το κόστος διατήρησης των DIMMS τον ηλεκτρονικό στον ψηφιακό τον κόσμο. Μπορεί ας πούμε, η εταιρεία η οποία έχει τα δεδομένα αυτά, να ζητά λεφτά διαρκώς από τους επιγόνους για να το κρατήσει εν ζωή εντός εισαγωγικών; Και κάτι ακόμη εγώ… τρόμαξα από τις δυνατότητες του chatgpt που είμαι μηχανικός υπολογιστών. Είναι εκπληκτικό είναι γοητευτικό, αλλά το ότι ήρθε τόσο γρήγορα κανείς από μας δεν το περίμενε.
Ολόκληρη η ομιλία στο κανάλι του ΙΣΘ
https://www.youtube.com/watch?