Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Οδοντική Θεραπεία: Από τότε που οι οδοντικές ακτινογραφίες έγιναν συνηθισμένες πριν από περίπου επτά δεκαετίες, οι οδοντίατροι και οι υγιεινολόγοι ντύνουν τους ασθενείς τους με προστατευτικό εξοπλισμό για να τους προστατεύσουν από την πιθανότητα έκθεσης σε ακτινοβολία σε άλλα μέρη του σώματος εκτός από τη γνάθο. Αλλά οι ειδικοί στην οδοντιατρική ακτινολογία λένε ότι είναι καιρός να κρεμάσουμε οριστικά αυτές τις μολυβένιες ποδιές. Ο ψηφιακός εξοπλισμός ακτινογραφίας που χρησιμοποιείται σήμερα στα οδοντιατρεία απέχει έτη φωτός από αυτόν των προηγούμενων γενεών και η ποσότητα της εξωτερικής ακτινοβολίας που διαχέεται, όπως είναι γνωστό, από τη σύγχρονη τεχνολογία ακτίνων Χ αποτελεί μικρή έως καθόλου απειλή για τους ασθενείς, σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Στοματική και Γναθοπροσωπική Ακτινολογία (AAOMR).
Ο οργανισμός έχει συστήσει ότι οι ποδιές από μόλυβδο και οι ασπίδες θυρεοειδούς δεν χρειάζεται να χρησιμοποιούνται τακτικά για οδοντιατρικές ακτινογραφίες. «Υπάρχουν άφθονα στοιχεία στην επιστημονική βιβλιογραφία που δείχνουν ότι η ποδιά και το κολάρο του θυρεοειδούς δεν παρέχουν κανένα πρόσθετο όφελος», λέει ο Aruna Ramesh, καθηγητής και αναπληρωτής κοσμήτορας για ακαδημαϊκές υποθέσεις στην Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Tufts Tufts University School of Dental Medicine (TUSDM). Ο Ramesh, ειδικός στην οδοντική ακτινολογία, είναι συν-συγγραφέας σε ένα άρθρο που περιγράφει τις νέες συστάσεις της Αμερικανικής Ακαδημίας Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Ακτινολογίας AAOMR, το οποίο δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο στο Περιοδικό της Αμερικανικής Οδοντιατρικής Εταιρείας.(The Journal of the American Dental Association). Η αμελητέα έκθεση σε ακτινοβολία που λαμβάνει ένας οδοντιατρικός ασθενής σε περιοχές μακριά από το κεφάλι έρχεται μέσω “εσωτερικής διασποράς”, κατά την οποία μια μικρή ποσότητα της ακτινοβολίας που εισέρχεται μέσω του κεφαλιού και του λαιμού, την περιοχή που στοχεύει το μηχάνημα ακτίνων Χ, αναπηδά σε άλλα μέρη του σώματος, λέει ο Ramesh. «Η εσωτερική διασπορά που εκθέτει τα όργανα κάτω από τη γνάθο δεν μπορεί να αποτραπεί με μια ποδιά». Στην πραγματικότητα, λέει ο Ramesh, είναι πιθανό μια ποδιά ή ένα κολάρο να παρεμποδίσει τη λήψη καθαρού πλάνου της γνάθου, καθιστώντας απαραίτητο να δοκιμάσετε μια δεύτερη φορά, διπλασιάζοντας τη συνολική δόση. «Η διατήρηση της ποιότητας των εικόνων είναι ο καλύτερος τρόπος που έχουμε για να προστατεύσουμε τους ασθενείς μας», λέει ο Hugo Campos, αναπληρωτής καθηγητής και διευθυντής στοματικής και γναθοπροσωπικής ακτινολογίας στο TUSDM. Παρόλα αυτά, πιθανότατα δεν θα δείτε μεγάλες αλλαγές στο επόμενο ραντεβού σας στον οδοντίατρο. Οι περισσότερες πολιτείες έχουν κανονισμούς που απαιτούν προστατευτικό εξοπλισμό κατά τις οδοντιατρικές διαδικασίες ακτινογραφίας και έως ότου τροποποιηθούν αυτοί οι κανόνες -κάτι που θα πρέπει να συμβεί κατά κράτος- οι οδοντιατρικές ομάδες πιθανότατα θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν ποδιές και ασπίδες. Και, καθώς τα κράτη ενημερώνουν τελικά τις πολιτικές τους, η εστίαση των οδοντιάτρων θα πρέπει να είναι στους τρόπους ξεκάθαρης επικοινωνίας με τους ασθενείς τους σχετικά με το σκεπτικό της αλλαγής και τα δεδομένα πίσω από αυτήν, σύμφωνα με τον Ramesh.
Οι ασθενείς σε ιατρεία, νοσοκομεία και ιατρικές εγκαταστάσεις όπου ακτινογραφούνται άλλα μέρη του σώματος θα αντιμετωπίσουν ένα παρόμοιο συνονθύλευμα κανονισμών, λέει ο Anthony Blatnica, επίκουρος καθηγητής ακτινολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Tufts και πρόεδρος της επιτροπής ασφάλειας ακτινοβολίας στο Ιατρικό Κέντρο Tufts. Αυτός ο εξοπλισμός ακτίνων Χ παράγει επίσης μικρή, έως καθόλου, εξωτερική διασπορά. “Εάν δεν είναι στην κύρια δέσμη, έχετε να κάνετε μόνο με εσωτερική διασπορά. Και έτσι η εξωτερική θωράκιση δεν έχει νόημα”, λέει ο Blatnica. Και, αν κάποιο μέρος του καλύμματος εισχωρήσει στο πεδίο της ακτινογραφίας και κρύβει την ανατομία, «εκεί γίνεται προβληματικό», λέει. Εν τω μεταξύ, υπάρχει μια άλλη ρυτίδα στην εγκατάλειψη της ποδιάς: Για ορισμένους οδοντιατρικούς ασθενείς, παρέχει ένα επίπεδο άνεσης, είτε σωματική – σκεφτείτε μια βαριά κουβέρτα – είτε ψυχική. «Η μολύβδινη ποδιά παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ψυχολογία των ασθενών μας», λέει ο Κάμπος. «Αισθάνονται ότι τους προστατεύετε», μη συνειδητοποιώντας ότι οι τρέχουσες τεχνικές και η τεχνολογία ακτινογραφίας παρέχουν επαρκείς διασφαλίσεις. Οι έγκυοι και οι γονείς παιδιατρικών ασθενών τείνουν να δείχνουν ιδιαίτερη ανησυχία για πιθανή έκθεση σε ακτινοβολία. Και στις δύο περιπτώσεις, λέει ο Campos, «η ίδια δόση λαμβάνεται με την ασπίδα όπως και χωρίς την ασπίδα — και αυτή είναι εξαιρετικά χαμηλή». Για παράδειγμα, σύμφωνα με το άρθρο, η δόση της έκθεσης σε ακτινοβολία από τις οδοντικές ακτίνες Χ σε ένα αναπτυσσόμενο έμβρυο θα πρέπει να είναι 10.000 έως 30.000 φορές υψηλότερη από ό,τι είναι για να προκληθούν καταστάσεις όπως μικροκεφαλία, καθυστέρηση ανάπτυξης ή διανοητική αναπηρία. “Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι ορισμένες έγκυες ασθενείς θα αισθάνονται πιο άνετα και προστατευμένοι όταν έχουν την ποδιά μολύβδου”, λέει ο Campos.
