Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Η θετική διάγνωση εξακολουθεί να αποτελεί πηγή απομόνωσης και στιγματισμού για τα άτομα που ζουν με HIV, ειδικά μεταξύ τρανς ατόμων, νεότερων ατόμων και γυναικών. Τα ευρήματα από τη μεγαλύτερη έρευνα του Ηνωμένου Βασιλείου για άτομα που ζουν με HIV δείχνουν ότι ενώ η γνώση για το «Μη ανιχνεύσιμο ίσον μη μεταβιβάσιμο» (U=U) είναι υψηλή και συνδέεται με υψηλότερη αυτοεκτίμηση, οι γυναίκες είναι λιγότερο πιθανό να γνωρίζουν και να πιστεύουν ότι το U=U είναι αλήθεια. Ένας στους 10 από όλους τους ερωτηθέντες στην έρευνα είπε ότι τους αρνήθηκαν την υγειονομική περίθαλψη (4% τον τελευταίο χρόνο) και ένας ακόμη στους 10 ένιωθε φόβο να έχει πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη.
Παρά την ικανοποίηση με τη φροντίδα για τον HIV, τα ευρήματα του 2023 Positive Voices υπογραμμίζουν τις ανεκπλήρωτες ανάγκες σε πληροφορίες και υπηρεσίες μεταξύ των πιο μειοψηφικών ατόμων που ζουν με HIV. Η έρευνα του Positive Voices, που δημοσιεύτηκε σήμερα, καταγράφει τις σκέψεις και τις εμπειρίες των ανθρώπων που ζουν με HIV στην Αγγλία, τη Σκωτία και την Ουαλία. Η πρώτη έρευνα διεξήχθη το 2017, με δεδομένα για τη δεύτερη έκδοση που συλλέχθηκαν μεταξύ Απριλίου 2022 και Μαρτίου 2023. Άτομα που είχαν πρόσβαση στη φροντίδα του HIV σε 99 κλινικές στην Αγγλία, μία κλινική στη Σκωτία και μία κλινική στην Ουαλία κλήθηκαν να λάβουν μέρος.
Συνολικά, 4.540 άτομα συμμετείχαν στην έρευνα, που αντιπροσωπεύει περίπου ένα στους 20 (4,4%) των ατόμων που επισκέπτονται κλινικές HIV στις τρεις χώρες. Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων (75%) ήταν άνδρες (συμπεριλαμβανομένων των τρανς ανδρών) και το 24% ήταν γυναίκες (συμπεριλαμβανομένων των τρανς γυναικών). Συνολικά, το 1,4% (n=65) ήταν τρανς, μη δυαδικά ή με διαφορετικό φύλο. Οι μισοί από τους συμμετέχοντες ήταν ηλικίας μεταξύ 43 και 60 ετών (μέσος όρος: 52 έτη). Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων ήταν Λευκοί Βρετανοί (50%), Μαύροι Αφρικανοί (22%), Λευκοί μη Βρετανοί (15%) και Ασιάτες (4%).
Από τους άνδρες ερωτηθέντες, το 75% ήταν ομοφυλόφιλοι, το 19% ήταν ετεροφυλόφιλοι και το 5% ήταν αμφιφυλόφιλοι. Από τις γυναίκες, το 95% ήταν ετεροφυλόφιλες, το 1,8% ήταν αμφιφυλόφιλες και το 0,8% (n=8) ήταν γκέι ή λεσβίες. Η πλειοψηφία (86%) έλαβε τη διάγνωση HIV στο Ηνωμένο Βασίλειο. Τα υπόλοιπα διαγνώστηκαν αλλού στην Ευρώπη (5%), στην Αφρική (5%) ή σε άλλα μέρη του κόσμου (5%). Το έτος διάγνωσης κυμαινόταν μεταξύ 1982 και 2021 και ο μέσος χρόνος από τη διάγνωση ήταν 15 χρόνια. Η πλειοψηφία (96%) ζούσε σε αστικές περιοχές, συμπεριλαμβανομένου του 45% που ζούσε στο Λονδίνο. Μόνο το 0,7% ζούσε στην Ουαλία και το 0,2% στη Σκωτία.
Γνώση HIV, θεραπεία και πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη
Οι περισσότεροι άνθρωποι (92%) δήλωσαν ότι ήταν «πολύ ικανοποιημένοι» ή «ικανοποιημένοι» με το τρέχον πρόγραμμα θεραπείας για τον HIV. Σχεδόν όλοι (99%) λάμβαναν θεραπεία για τον HIV και το ποσοστό ήταν παρόμοιο σε όλες τις δημογραφικές ομάδες. Η απορρόφηση της θεραπείας ήταν ελαφρώς υψηλότερη από ό,τι στην προηγούμενη έρευνα. Το 2022, το 54% των ανθρώπων έπαιρνε ένα μόνο χάπι (έναντι 36% το 2017) και το 2,5% έπαιρνε τέσσερα ή περισσότερα χάπια για τη θεραπεία του HIV (έναντι 9,7% το 2017), γεγονός που υπογραμμίζει μια αξιοσημείωτη μείωση στο βάρος των χαπιών από την τελευταία έρευνα.
Παρά την υψηλή γνώση του U=U, η πίστη και η εμπιστοσύνη τους σε αυτό ήταν χαμηλότερη, ποικίλλοντας σημαντικά ανά δημογραφική ομάδα. Όταν ρωτήθηκαν αν πίστευαν ότι η δήλωση U=U ήταν αληθινή, το 73% των ομοφυλόφιλων και αμφιφυλόφιλων ανδρών, το 73% των ατόμων ηλικίας 18 έως 34 ετών, το 56% των ετεροφυλόφιλων ανδρών, το 53% των Μαύρων Αφρικανών και το 51% των γυναικών είπαν ότι πιστεύουν δήλωση. Μεταξύ των γυναικών, η πίστη στη δήλωση διέφερε πολύ ανάλογα με το εθνικό υπόβαθρο: οι λευκές Βρετανίδες ήταν πιο πιθανό να το πιστέψουν. Γενικά, όσοι είχαν υψηλότερη αυτοεκτίμηση ήταν πιο πιθανό να πιστέψουν τη δήλωση.
Όταν τους ζητήθηκε να βαθμολογήσουν την ικανοποίησή τους από τη ζωή σε μια κλίμακα από το 0 έως το 10, όπου το 0 ήταν «καθόλου ικανοποιημένος» και το 10 ήταν «απόλυτα ικανοποιημένος», ο μέσος όρος βαθμολογίας ήταν 7,3 (σε σύγκριση με 7,5 στον γενικό πληθυσμό). Αυτή η βαθμολογία δεν έχει αλλάξει από την προηγούμενη έρευνα. Ενώ τα επίπεδα ικανοποίησης αυξάνονταν με την ηλικία και ήταν υψηλότερα μεταξύ των Μαύρων Αφρικανών και των γυναικών, ήταν γενικά παρόμοια σε διαφορετικά δημογραφικά στοιχεία, εκτός από τους τρανς ερωτηθέντες και τους ερωτηθέντες διαφορετικών φύλων που είχαν τις χαμηλότερες βαθμολογίες (5,7 στα 10).
Σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό, τα άτομα με HIV είχαν χειρότερα αποτελέσματα ποιότητας ζωής σχετικά με την υγεία, αν και υπήρχε μικρή διαφορά στις βαθμολογίες μεταξύ των αποτελεσμάτων της τελευταίας έρευνας και του τρέχοντος έτους, εκτός από μια μικρή αύξηση στον πόνο και την ενόχληση (από 46% σε 49% ). Η διάγνωση διαταραχής ψυχικής υγείας ήταν πιο συχνή μεταξύ των ερωτηθέντων (39%) από ό,τι στο γενικό πληθυσμό (26%). Πάνω από το ήμισυ (56%) των τρανς, μη δυαδικών ή άλλων ερωτηθέντων με διαφορετικό φύλο είχαν διαγνωστεί ποτέ και οι νεότερες ηλικιακές ομάδες επηρεάστηκαν δυσανάλογα από διαταραχές ψυχικής υγείας (45% σε ηλικίες 18 έως 34 ετών σε σύγκριση με 32% σε άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω).
Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν καταστάσεις ψυχικής υγείας χωρίς να αναζητήσουν ή να έχουν πρόσβαση σε κατάλληλη βοήθεια ή θεραπεία. Συνολικά, το 22% των ανθρώπων που ζουν με HIV ανέφεραν συμπτώματα άγχους ή κατάθλιψης τη στιγμή της έρευνας, αλλά μόνο οι μισοί από αυτούς είχαν διαγνωστεί με μια πάθηση ψυχικής υγείας. Από αυτούς που διαγνώστηκαν, το 30% είχε λάβει θεραπεία για τα συμπτώματά τους τους τελευταίους 3 μήνες. Ωστόσο, το 21% των ατόμων με τρέχοντα συμπτώματα δεν είχαν ποτέ διαγνωστεί ή λάβει θεραπεία.
- Ένας στους 10 ανθρώπους που ζουν με HIV είχε χρησιμοποιήσει μια υπηρεσία υποστήριξης για τον HIV.
- Σχεδόν οι μισοί (45%) ένιωσαν ντροπή για την κατάστασή τους HIV. Αυτό ήταν υψηλότερο μεταξύ των νέων (54%), των ετεροφυλόφιλων ενηλίκων (48%) και των διαφορετικών φύλων ατόμων (48%). Επιπλέον, το ένα τρίτο δήλωσε ότι είχε χαμηλή αυτοεκτίμηση λόγω της κατάστασής του HIV.
Οι συμμετέχοντες μοιράστηκαν επίσης τις εμπειρίες τους σχετικά με το στιγματισμό.
- Συνολικά, το 4% των ερωτηθέντων ανέφεραν ότι υπέστησαν λεκτική κακοποίηση λόγω της κατάστασής τους HIV,
- Το 3% ανέφεραν ότι αισθάνονται αποκλεισμένοι από οικογενειακές δραστηριότητες, ποσοστό που αυξήθηκε στο 15% για τρανς, μη δυαδικά άτομα και άλλα άτομα με διαφορετικό φύλο.
- Όταν ρωτήθηκαν για άλλες πτυχές της ποιότητας ζωής, τα μισά (49%) των ατόμων με HIV δήλωσαν ότι είχαν πάντα αρκετά χρήματα για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες.
