Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Όταν ονειροπολούμε, πρέπει να είμαστε σε θέση να τραβήξουμε ξανά την προσοχή σε μια στιγμή. Ερευνητές στο Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης ανακάλυψαν πώς ο εγκέφαλός μας μπορεί να κάνει πράγματα όπως να αντιδρά σε μια ερώτηση όταν ονειρευόμαστε: η δραστηριότητα πυροδότησης σε τμήμα του εγκεφάλου που ονομάζεται οδοντωτή έλικα μας κρατά συγκεντρωμένους σε αυτό που συμβαίνει στο περιβάλλον μας. Και η ομάδα διαπίστωσε ότι η ίδια νευρική δραστηριότητα βοηθά επίσης στο σχηματισμό αναμνήσεων. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο Nature στις 13 Μαρτίου 2024.
«Βρήκαμε έναν μηχανισμό του εγκεφάλου για τη διάσπαση περιόδων περιπλάνησης του νου και την επανευθυγράμμιση του γνωστικού χάρτη στην πραγματικότητα», λέει ο Jordan Farrell, Ph.D., ερευνητής στο F.M. Kirby Neurobiology Center και Rosamund Stone Zander Translational Neuroscience Center στο Boston Children’s. Κατά τη διάρκεια του ύπνου ή των περιόδων ονειροπόλησης, ο εγκέφαλός μας αναπαράγει γεγονότα του παρελθόντος με μια μορφή συγχρονισμένης δραστηριότητας γνωστής ως «κυματισμός αιχμηρού κύματος». Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να εμπεδώνουμε τις αναμνήσεις μας.
Αναλύοντας δεδομένα από ένα μοντέλο ποντικιού, ο Farrell και οι συνεργάτες του από το εργαστήριο του Ivan Soltesz, Ph.D., στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ άρχισαν να εξερευνούν ένα άλλο, ελάχιστα γνωστό μοτίβο νευρωνικής δραστηριότητας: συγχρονισμένες αιχμές πυροδότησης στην οδοντωτή έλικα, μέρος του ιππόκαμπου. Αυτές οι αιχμές, βρήκαν, συμβαίνουν όταν διεγείρεται ένας εγκέφαλος “εκτός σύνδεσης”. Μπορεί να μας βοηθήσουν να επεξεργαστούμε γρήγορα νέες πληροφορίες και να προσανατολιστούμε σε αυτό που συμβαίνει στο περιβάλλον μας.
Αλλά οι οδοντωτές αιχμές φαίνεται επίσης να προάγουν τη συνειρμική μνήμη – στην οποία ένα αισθητήριο ερέθισμα (ας πούμε, μια σειρά δυνατών μπιπ) αποθηκεύεται ως μνήμη, έτσι ώστε να συνδέουμε τον θόρυβο με ένα συναγερμό καπνού και την πιθανή ανάγκη εκκένωσης . Οι κυματισμοί με έντονο κύμα και οι οδοντωτές αιχμές μπορεί να έχουν συμπληρωματικούς ρόλους, λέει ο Farrell, «Ο εγκέφαλος περνάει μέσα από αυτές τις δύο καταστάσεις».
Αυτή η νέα γνώση σχετικά με τις οδοντωτές αιχμές θα μπορούσε να ανοίξει παράθυρα σε ορισμένες νευροψυχιατρικές διαταραχές. Ίσως οι οδοντωτές αιχμές να επηρεάζουν την προσοχή και τη διέγερση σε άτομα με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας ή διαταραχή μετατραυματικού στρες. Ή ίσως μεταβάλλονται στη νόσο του Αλτσχάιμερ, διαταράσσοντας το σχηματισμό νέων αναμνήσεων.
Ο Farrell ενδιαφέρεται περισσότερο για την επιληψία, η οποία χαρακτηρίζεται από συγχρονισμένες αιχμές υπερβολικής πυροδότησης νευρώνων. Σχεδιάζει να διερευνήσει τον ρόλο των οδοντωτών αιχμών κατανοώντας καλύτερα τους βασικούς μηχανισμούς τους και στη συνέχεια χειραγωγώντας τα νευρωνικά δίκτυα που ελέγχουν τις οδοντωτές αιχμές στον εγκέφαλο των επιληπτικών ποντικών. Ελπίζει επίσης να επεκτείνει τη μελέτη σε παιδιά με επιληψία, σε συνεργασία με κλινικούς γιατρούς στο Boston Children’s.
«Στα άτομα με επιληψία, η σύγχρονη δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των οδοντωτών αιχμών θα μπορούσε να οδηγήσει τον εγκέφαλο σε μια παθολογική κατάσταση», εικάζει ο Farrell. “Οι οδοντωτές αιχμές προσθέτουν μια επιπλέον ώθηση στο σύστημα.”
