Οπτομετρία: Οι σαρώσεις OCT ενισχύουν την ανίχνευση γλαυκώματος

Οι κλινικές οπτομετρίας που χρησιμοποιούσαν συστηματικά σαρωτές οπτικής τομογραφίας συνοχής (OCT) ως μέρος των τακτικών οφθαλμικών τεστ είχαν 34% περισσότερες πιθανότητες να παραπέμψουν ασθενείς για εξειδικευμένη αξιολόγηση γλαυκώματος, σύμφωνα με νέα έρευνα που εξέτασε τα αποτελέσματα σχεδόν 1 εκατομμυρίου ανθρώπων. Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο Journal of Glaucoma, διαπίστωσε ότι η συστηματική συμπερίληψη σαρώσεων OCT σε οφθαλμικές δοκιμές οπτομετρίας θα μπορούσε να ενισχύσει τα ποσοστά ανίχνευσης γλαυκώματος και να μειώσει το υψηλό ποσοστό μη διαγνωσμένων περιπτώσεων γλαυκώματος στην κοινότητα.

Η έρευνα διεξήχθη από μια ομάδα της ΡΑΕΚ, συμπεριλαμβανομένου του Επίτιμου Κύριου Ερευνητή για την Έρευνα Υπηρεσιών Υγείας, Peter Larsen, και προσωπικό από την αλυσίδα οπτομετρίας Specsavers. Ο Λάρσεν ξεκίνησε τον ερευνητικό του ρόλο στη CERA αφού παραιτήθηκε από τον προηγούμενο εκτελεστικό του ρόλο ως Group Eye Director στην Specsavers. Η έρευνα συνέκρινε τις παραπομπές ειδικών για το γλαύκωμα από εκείνες τις πρακτικές που χρησιμοποιούσαν συστηματικά σαρωτές OCT στις οφθαλμικές τους εξετάσεις με εκείνους που δεν το έκαναν. Πιστεύεται ότι είναι η πρώτη μεγάλης κλίμακας έρευνα για τον αντίκτυπο της συνήθους σάρωσης OCT στα ποσοστά ανίχνευσης γλαυκώματος.

Γλαύκωμα και Οπτικό Νεύρο

Το γλαύκωμα καταστρέφει τα κύτταρα του αμφιβληστροειδούς και του οπτικού νεύρου, τα οποία στέλνουν σήματα από το μάτι στον εγκέφαλο. Περίπου 70 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως – συμπεριλαμβανομένων 300.000 Αυστραλών – έχουν γλαύκωμα, αλλά υπολογίζεται ότι τουλάχιστον οι μισοί από τους ανθρώπους που ζουν με τη νόσο δεν γνωρίζουν ότι το έχουν. «Η διάγνωση του γλαυκώματος είναι δύσκολη λόγω της ύπουλης φύσης της νόσου που έχει λίγα συμπτώματα στα αρχικά της στάδια», είπε ο Peter Larsen.

“Αυτό επιδεινώνεται από το γεγονός ότι η αυξημένη πίεση των ματιών – ένας βασικός παράγοντας κινδύνου για τη νόσο – δεν υπάρχει σε πολλούς ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων από αυτούς με αδιάγνωστο γλαύκωμα.” Το OCT είναι μια ισχυρή τεχνική απεικόνισης που επιτρέπει στους επαγγελματίες της οφθαλμικής φροντίδας να βλέπουν το οπτικό νεύρο και τον αμφιβληστροειδή του ασθενούς με μεγάλη ακρίβεια. Χρησιμοποιείται ευρέως από οφθαλμιάτρους που θεραπεύουν άτομα με γλαύκωμα και είναι ολοένα και πιο κοινό στους οπτομέτρους.

Ο Λάρσεν είπε ότι τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι η συστηματική συμπερίληψη OCT σε οφθαλμικές δοκιμές οπτομετρίας – αντί να χρησιμοποιείται ως τεστ “επί ένδειξης” όταν υπάρχουν άλλα σημάδια της νόσου – θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά το βάρος του αδιάγνωστου γλαυκώματος στην κοινότητα. «Οι συμβατικές προσεγγίσεις για την ανίχνευση γλαυκώματος στην οπτομετρία διατυπώθηκαν πριν από την ευρεία διαθεσιμότητα του OCT», είπε. «Αυτή η μελέτη δείχνει ότι η υιοθέτηση ρουτίνας από οπτομέτρη θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε πρώιμη θεραπεία και καλύτερα οπτικά αποτελέσματα».

Ανάλυση δεδομένων ματιών

Η έρευνα του Larsen εξέτασε τα μη αναγνωρισμένα αρχεία σχεδόν 994.000 ασθενών που επισκέφτηκαν 195 ιατρεία Specsavers το 2019. Η μελέτη διαπίστωσε ότι 10.475, ή το 1,1% των ασθενών που υποβλήθηκαν σε οφθαλμικό τεστ παραπέμφθηκαν σε οφθαλμίατρο για εκτίμηση γλαυκώματος.

Διαπίστωσε επίσης ότι:

• Οι πρακτικές που ενσωμάτωσαν ένα τεστ OCT σε οφθαλμικές εξετάσεις ρουτίνας είχαν περισσότερες πιθανότητες να παραπέμψουν τους ασθενείς σε οφθαλμίατρο για εκτίμηση γλαυκώματος (9.719 ασθενείς ή 1,1%) σε σύγκριση με εκείνες που δεν το έκαναν (756 ασθενείς ή 0,8%)
• Το ποσοστό των ασθενών που παραπέμπονται από πρακτικές που χρησιμοποιούσαν συστηματικά OCT ήταν παρόμοιο με τον εκτιμώμενο επιπολασμό του γλαυκώματος στον αυστραλιανό πληθυσμό (1,4%-1,6% όλων των ασθενών και 2%-3% των ασθενών άνω του 50%)
• Περισσότεροι από τα δύο τρίτα των ασθενών που παραπέμπονται (68%) είχαν φυσιολογική ενδοφθάλμια πίεση και στα δύο μάτια, που σημαίνει ότι μπορεί να είχαν χαθεί εάν η οφθαλμική πίεση χρησιμοποιήθηκε ως βάση για παραπομπή.

Η μελέτη έλαβε επίσης σχόλια οφθαλμίατρου για 318 από τους αναφερόμενους ασθενείς. Από αυτά:

• 129 (41%) διαγνώστηκαν με γλαύκωμα,
• 121 (38%) θεωρήθηκαν ύποπτοι για γλαύκωμα και
• 68 (21%) δεν εμφάνισαν σημεία γλαυκώματος.

Ενώ τα ποσοστά εκείνων που αποδείχθηκε ότι δεν είχαν γλαύκωμα ήταν χαμηλότερα από ορισμένες προηγούμενες μελέτες σχετικά με παραπομπές γλαυκώματος από οπτομετρία, ο Λάρσεν είπε ότι χρειάζεται περισσότερη έρευνα για τον προσδιορισμό του ψευδώς θετικού ποσοστού.