Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Η υποχρηματοδότηση του Συστήματος Υγείας στην Ελλάδα σχετίζεται με την αύξηση των ιδιωτικών δαπανών. Η πλήρης υποβάθμιση του ΕΣΥ σε επίπεδο νοσοκομείων και κέντρων υγείας αποτελεί πολιτική της τελευταίας 15ετίας. Στον ιδιωτικό τομέα το δυσβάστακτο clawback έχει φέρει σε απόγνωση γιατρούς και μικρομεσαία ιατρικά εργαστήρια. Ο βομβαρδισμός με νομοσχέδια που ψηφίζονται κάθε έξι μήνες, στόχο έχει την περαιτέρω μείωση των δημόσιων δαπανών και την ιδιωτικοποίηση ενός συστήματος που σε άλλη χώρα της ευρωπαϊκής ένωσης δεν συναντιέται, τουλάχιστον, σε αυτό το βαθμό. Παράδειγμα η ψυχική “μεταρρύθμιση” που επιχειρείται της οποίας το κυρίαρχο στοιχείο είναι η μείωση των δαπανών και η μετάθεση της χρηματοδότησης στον κακοπληρωτή ΕΟΠΥΥ. Παράλληλα εμφαίνεται η ενίσχυση των ιδιωτικών
κέντρων ψυχικής υγείας.
Είναι άξιο λόγου που στην χώρα μας με τις χαμηλότερες δημόσιες δαπάνες και τις υψηλότερες ιδιωτικές, συνεχίζεται και σήμερα η ίδια πολιτική και μάλιστα με γρήγορους ρυθμούς. Στα νοσοκομεία και στα κέντρα υγείας η συνεχιζόμενη μείωση του προσωπικού, η επισφαλής εργασιακή σχέση εργαζομένων με ημερομηνία λήξης συνιστούν τον πυρήνα και την ευρύτερη νεοφιλελεύθερη άποψη για μια δημόσια υγεία χωρίς μέλλον. H υλοποίηση της ιδεολογίας αυτής λόγω συγκυριών μένει στα χαρτιά πολλές φορές ή φρενάρεται λόγω επειγουσών αναγκών πχ covid, τουρισμός, αντιδράσεις μαζικών φορέων και κατοίκων. Όμως παραμένει σε αξιοθαύμαστα επίπεδα η προσπάθεια και η εμμονή των κυβερνήσεων να μην αλλάζουν πορεία από τον αρχικό σχεδιασμό τους. Τρανό παράδειγμα η εμμονή για κατάργηση των γιατρών ειδικοτήτων στα κέντρα υγείας, σε μια χώρα που βρίθει από γιατρούς ειδικοτήτων. Στον πόλεμο πηγαίνεις με τα όπλα που έχεις και όχι με τα όπλα που προσδοκάς να έχεις σε 10 χρόνια.
Είναι γεγονός ότι το υγειονομικό προσωπικό στον δημόσιο και στον ιδιωτικό έχει επιτελέσει το καθήκον του στο ακέραιο, ιδίως σε περιόδους κρίσεων όπως στην πανδημία, με αυταπάρνηση, με εντατικοποίηση της εργασίας και με συνέπειες στην υγεία του. Η κρίση της πανδημίας δεν δίδαξε, ούτε θα μπορούσε άλλωστε, τα κέντρα αποφάσεων. Κίνητρα για στελέχωση των δημόσιων μονάδων δεν δόθηκαν με τα γνωστά αποτελέσματα. Έτσι φτάνουμε σήμερα στο απροχώρητο, με μεγάλες αναμονές για ραντεβού με τεράστιες λίστες χειρουργείων και πληθυσμούς χιλιάδων κατοίκων και τουριστών να περιμένουν μάταια νοσοκομειακή φροντίδα από το κράτος. Το σύστημα αφέθηκε στην ερήμωσή του. Η προσδοκία από τις κυβερνήσεις, για ιδιωτικές επενδύσεις, ιδίως σε νησιωτικές περιοχές δεν βρήκε έδαφος με αποτέλεσμα το κράτος να βρεθεί σε αδιέξοδο. Έτσι ανακαλύφτηκαν τα απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή, η είσοδος ιδιωτών χειρουργών στα νοσοκομεία, η μετατροπή των νοσοκομείων ΝΠΔΔ σε Ιδιωτικού Δικαίου.
Ο εξαναγκασμός των ιδιωτών ιατρών να εργαστούν στα νοσοκομεία “δια ροπάλου” με την επίταξη και οι απειλές για απαγόρευση πρόσβασης στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση είναι απαράδεκτες και αναποτελεσματικές. Σε καμία χώρα του κόσμου δεν παρέχονται υπηρεσίες με απειλές. Νωπές είναι οι μνήμες των 3.000 απολύσεων ιατρών από το ΙΚΑ μετά από εκβιαστικό δίλημμα. Πρόσφατες και οι δεκάδες απολύσεις ιατρών ΚΥ με δικαστικές αποφάσεις από την 2 η ΔΥΠΕ, με συνέπεια την περαιτέρω μείωση ιατρικού δυναμικού. Και βέβαια δεν υπάρχει νομοθετική ρύθμιση για τους εναπομείναντες ιατρούς με δικαστικές αποφάσεις.
Η δε πολιτεία οφείλει άμεσα να στελεχώσει τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας με προσωπικό με κίνητρα ουσιαστικά και νέους διορισμούς με σταθερή και μόνιμη εργασιακή σχέση. Η μετάθεση ευθυνών στους εργαζόμενους στην υγεία είναι άκαιρη και δεν οδηγεί πουθενά. Είναι καιρός να αυξηθούν οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία πριν είναι αργά και πριν καταρρεύσουν τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας. Είναι πρωτίστως θέμα Δημοκρατίας και Αξιοπρέπειας των κατοίκων της χώρας μας. Οι καιροί και η ιστορία μας δίδαξαν πλέον, ότι μόνο η ενότητα θα φέρει αποτέλεσμα. Να συνειδητοποιήσουμε ότι το πρόβλημα του ενός είναι πρόβλημα όλων μας.
