Παιδικές Ομάδες: Αγωνίζονται να επιβιώσουν – εδώ είναι ο λόγος που τις χρειαζόμαστε

Παιδικές Ομάδες: Οι ομάδες παιχνιδιού μπορούν να αποτελέσουν σανίδα σωτηρίας για τους νέους γονείς. Διευθύνονται από εθελοντές και δίνουν στα μικρά παιδιά ένα χώρο για να εξερευνήσουν και να αλληλεπιδράσουν με άλλους, και στους γονείς την ευκαιρία να πιουν ένα φλιτζάνι τσάι και να συζητήσουν. Αυτό ήταν σίγουρα η περίπτωση για μένα. Έχοντας χαμηλές στιγμές μετά τη γέννηση των παιδιών μου, όπως μπορεί να συμβεί σε μία στις πέντε γυναίκες, αυτές οι ομάδες παιχνιδιού με βοήθησαν να συνδεθώ με άλλους γονείς και φροντιστές. Οδήγησαν σε νέους φίλους για τα παιδιά μου και παρείχαν έναν ασφαλή χώρο για να πηγαίνω τις δύσκολες μέρες. Είδα από πρώτο χέρι την αξία αυτών των ομάδων και τον αναπόσπαστο ρόλο που οι εθελοντές καλύπτουν στις κοινότητες. Όμως, σύμφωνα με τη φιλανθρωπική οργάνωση Early Years Scotland, οι κοινοτικές ομάδες παιχνιδιού “παλεύουν να επιβιώσουν” λόγω της μείωσης των εθελοντών. Τώρα, ερευνώ την αξία των playgroups για τις οικογένειες και τις κοινότητες, κατανοώντας τον ρόλο που παίζουν στα πρώτα χρόνια της γονεϊκότητας και πώς αυτό μπορεί να συμβάλει στην ευημερία και την ανθεκτικότητα της κοινότητας.

Οικοδόμηση κοινότητας

Οι ομάδες παιχνιδιού αποτελούν βασικό μέρος των κοινοτήτων στο Ηνωμένο Βασίλειο από τη δεκαετία του 1970. Δημιουργούν μια αίσθηση του ανήκειν για τα άτομα που τις παρακολουθούν και βοηθούν τους γονείς να αναπτύξουν τις γονεϊκές τους δεξιότητες καθώς και να αναπτύξουν δεσμούς, οι οποίοι βελτιώνουν την ψυχική τους ευημερία. Οι ομάδες παιχνιδιού είναι, επίσης, ένα μέρος όπου οι γονείς μπορούν να κάνουν ένα πρώτο βήμα στον εθελοντισμό, μαθαίνοντας δεξιότητες που μπορούν να τους επιτρέψουν να αναλάβουν περαιτέρω ηγετικούς ρόλους στην ευρύτερη κοινότητά τους. Και οι ομάδες παιχνιδιού μπορούν να έχουν οικονομικά οφέλη, εάν οι εθελοντές αποκτήσουν γνώσεις και αυτοπεποίθηση που μπορούν να μεταφέρουν στην αμειβόμενη απασχόληση. Ωστόσο, υπήρξε μια συνολική μείωση του εθελοντισμού σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο μετά την πανδημία, παρά τις αξιοσημείωτες προσπάθειες από τη βάση που παρατηρήθηκαν κατά τη διάρκεια των αποκλεισμών. Η Early Years Scotland απέδωσε τη μείωση των εθελοντών εν μέρει στην αύξηση των ωρών εργασίας. Οι γονείς μπορεί, επίσης, να επέστρεφαν νωρίτερα στην εργασία τους μετά τη γονική άδεια ως αποτέλεσμα της κρίσης του κόστους ζωής, αφήνοντας λιγότερο χρόνο για να ασχοληθούν με τις ομάδες παιχνιδιού. Κατά τη διάρκεια του κλειδώματος, οι δραστηριότητες εντός των ομάδων, όπως οι ομάδες παιχνιδιού, δεν ήταν διαθέσιμες. Είδα, όμως, εθελοντές να καινοτομούν: να μετακινούνται προς τα έξω και να δημιουργούν νέους χώρους, όπως το Scottish Buggy Club. Η δική μου τοπική ομάδα παιχνιδιού μετακόμισε σε υπαίθριες εγκαταστάσεις σε ένα τοπικό αγρόκτημα. Ομάδες δραστηριοτήτων, όπως η φιλανθρωπική ομάδα Fun First, μετακόμισαν στο διαδίκτυο για τα μαθήματά τους. Παρόλα αυτά, για πολλές οικογένειες, η πανδημία ήταν μια πολύ απομονωτική εμπειρία. Η έρευνα δείχνει ότι οι γονείς μικρών παιδιών υπέφεραν -ιδιαίτερα οι γυναίκες και οι γονείς με χαμηλότερο εισόδημα. Τώρα, η κρίση του κόστους ζωής περιορίζει τις ευκαιρίες για δραστηριότητες με παιδιά. Καθώς πλησιάζει ο χειμώνας, περισσότεροι γονείς θα μείνουν μέσα με μικρά παιδιά χωρίς να έχουν πού να πάνε. Γνωρίζουμε ότι οι μονογονεϊκές οικογένειες είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς στην κοινωνική απομόνωση. Κινδυνεύουμε να χάσουμε τις κοινοτικές ομάδες που δημιουργούν ευκαιρίες για τα μέλη τους να δημιουργήσουν “πυκνά δίκτυα”: συνεργασίες μεταξύ τοπικών ανθρώπων που δημιουργούν μια φιλόξενη και πολύτιμη τοπική κουλτούρα.

Για να βοηθήσετε τις οικογένειες, βοηθήστε τους εθελοντές

Οι πρόσφατες πολιτικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης της Σκωτίας και του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν επικεντρωθεί στις οικογένειες. Στη Σκωτία καταβάλλεται προσπάθεια να επικεντρωθεί η προσοχή στις απαντήσεις που βασίζονται στην κοινότητα για τη διατήρηση της κοινοτικής ευημερίας. Όμως, υπήρξαν παράπονα ότι οι πόροι δεν φαίνονται σε κοινοτικό επίπεδο, όπου η χρηματοδότηση μειώνεται και δεν υπάρχει αρκετή υποστήριξη για τους εθελοντές. Βραχυπρόθεσμα, οι λύσεις θα περιλάμβαναν περισσότερους πόρους για την υποστήριξη των εθελοντών-κατάρτιση, κίνητρα και κοινοτική χρηματοδότηση, που θα ενισχύσουν τον ρόλο τους και θα ενθαρρύνουν τους εθελοντές να παραμείνουν στον ρόλο τους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Αλλά η μείωση των εθελοντών είναι πιο θεμελιώδης από αυτό. Χρειάζονται μακροπρόθεσμες στρατηγικές αν οι κυβερνήσεις επιθυμούν να βασίζονται στις υπηρεσίες που προσφέρουν στις τοπικές κοινότητες τα μέλη της κοινότητας αυτής. Αυτές περιλαμβάνουν την ενθάρρυνση των επιχειρήσεων και των βιομηχανιών να εξετάσουν σοβαρά τον πλούτο των ερευνών που δείχνουν ότι η ευέλικτη εργασία, η κατανομή της εργασίας και οι τετραήμερες εβδομάδες είναι επωφελείς για την οικονομία, την παραγωγικότητα και την ευημερία. Με περισσότερο χρόνο, περισσότεροι άνθρωποι θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε μέρη όπως οι παιδικές ομάδες. Τέλος, η καθιέρωση ενός καθολικού βασικού εισοδήματος, όπως το μοντέλο του εισοδήματος συμμετοχής -το οποίο απαιτεί από τους ανθρώπους να συνεισφέρουν στην κοινότητά τους προκειμένου να λαμβάνουν εισόδημα- θα μπορούσε να βοηθήσει τους ανθρώπους να αναλάβουν κοινοτικούς και εθελοντικούς ρόλους και να εμφυσήσει ένα ευρύτερο αίσθημα ευημερίας στον πληθυσμό.