Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Παιδική Παχυσαρκία: Ειδική αναφορά στο πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας στη χώρα μας έκανε σε ραδιοφωνική της συνέντευξη η Αναπληρώτρια Υπουργός Υγείας Ειρήνη Αγαπηδάκη με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παχυσαρκίας. Συγκεκριμένα, η κυρία Ειρήνη Αγαπηδάκη, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας 91,6 και 105,8, επισήμανε πως «μόλις το 50% των παιδιών στη χώρα μας και γενικότερα του πληθυσμού καταναλώνει καθημερινά φρούτα και μόνο το 53% λαχανικά. Να πω ότι η παχυσαρκία είναι ένα φαινόμενο πολυπαραγοντικό και όχι μια ατομική επιλογή, όπως συνήθως νομίζουμε. Άρα, είναι και επιστημονικά λάθος να κατηγορούμε το άτομο που είναι παχύσαρκο. Δεν πρόκειται για μια επιλογή. Πρόκειται για το αποτέλεσμα πολλών παραγόντων στη ζωή και στο σώμα ενός ανθρώπου και ειδικά όταν μιλάμε για παιδιά».
Στη συνέχεια, η αναπληρώτρια υπουργός δεν παρέλειψε, επίσης, να υπογραμμίσει το εξής: «νομίζω ότι είναι προφανές ότι να τα στιγματίζουμε (τα παιδιά) όχι μόνο δεν έχει αποτέλεσμα αλλά είναι ανήθικο και επιστημονικά επαναλαμβάνω λανθασμένο. Τι πάμε λοιπόν να κάνουμε με αυτό το πρόγραμμα; Έχουμε δύο βασικούς άξονες που συγκεντρώνονται οι στόχοι μας. Πάμε να αλλάξουμε αντιλήψεις και πάμε να αλλάξουμε συνήθειες. Έχουμε και τους παππούδες, τις γιαγιάδες μας που μας αγαπάνε και που θεωρούν-αυτό έχουν δείξει έρευνες-τα παιδιά που είναι παχύσαρκα ως κανονικού βάρους και τα παιδιά που είναι κανονικού βάρους ως λιποβαρή, οπότε καταλαβαίνετε ότι υπάρχει μια πίεση για κατανάλωση παραπάνω μερίδων φαγητού. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το αλλάξουμε σε επίπεδο αντιλήψεων». Ερωτηθείσα για το ζήτημα της πρόσβασης των παιδιών σε αθλητικά σωματεία και τη σημασία της άθλησης και της γυμναστικής στο σχολείο, η κυρία Αγαπηδάκη σημείωσε: «χρειάζεται μια επαναπροσέγγιση και το συζητάμε με το Υπουργείο Παιδείας προς αυτή την κατεύθυνση.
Επιλέγουμε ομαδικά αθλήματα κατά βάση για να δώσουμε δωρεάν τη δυνατότητα στα παιδιά προκειμένου να αναπτύξουν και κοινωνικές δεξιότητες. Ζούμε μαζί, είμαστε μέλη μιας ομάδας. Ο στόχος, λοιπόν, του προγράμματος δεν είναι να γεμίσουμε τα παιδιά με «πρέπει» στο κεφάλι τους, αλλά να τους μάθουμε έναν άλλο τρόπο να φροντίζουν, να αποδέχονται και να αγαπούν τον εαυτό τους. Αυτό είναι αυτό το πρόγραμμα τελικά».
