Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Τα νανοπλαστικά αλληλεπιδρούν με μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη που βρίσκεται φυσικά στον εγκέφαλο, δημιουργώντας αλλαγές που συνδέονται με τη νόσο του Πάρκινσον και ορισμένους τύπους άνοιας. Σε μια μελέτη υπό την ηγεσία του Duke που δημοσιεύτηκε στις 17 Νοεμβρίου στο Science Advances, οι ερευνητές αναφέρουν ότι τα ευρήματα δημιουργούν ένα θεμέλιο για μια νέα περιοχή έρευνας, που τροφοδοτείται από την έγκαιρη επίδραση των περιβαλλοντικών παραγόντων στην ανθρώπινη βιολογία.
«Η νόσος του Πάρκινσον έχει χαρακτηριστεί ως η ταχύτερα αναπτυσσόμενη νευρολογική διαταραχή στον κόσμο», δήλωσε ο κύριος ερευνητής, Andrew West, Ph.D., καθηγητής στο Τμήμα Φαρμακολογίας και Βιολογίας του Καρκίνου στο Duke University School of Medicine. «Πολλές σειρές δεδομένων υποδηλώνουν ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορεί να διαδραματίσουν εξέχοντα ρόλο στη νόσο του Πάρκινσον, αλλά τέτοιοι παράγοντες ως επί το πλείστον δεν έχουν εντοπιστεί».
Τα πλαστικά με ακατάλληλη διάθεση έχει αποδειχθεί ότι σπάνε σε πολύ μικρά κομμάτια και συσσωρεύονται σε νερό και τρόφιμα, και βρέθηκαν στο αίμα των περισσότερων ενηλίκων σε μια πρόσφατη μελέτη. «Η μελέτη μας δείχνει ότι η εμφάνιση μικροπλαστικών και νανοπλαστικών στο περιβάλλον μπορεί να αντιπροσωπεύει μια νέα πρόκληση τοξινών σε σχέση με τον κίνδυνο και την εξέλιξη της νόσου του Πάρκινσον», είπε ο West. “Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό δεδομένης της προβλεπόμενης αύξησης των συγκεντρώσεων αυτών των ρύπων στα αποθέματα νερού και τροφίμων μας.”
Ο West και οι συνεργάτες του στη Σχολή Περιβάλλοντος του Duke’s Nicholas και στο Τμήμα Χημείας στο Trinity College of Arts and Sciences διαπίστωσαν ότι τα νανοσωματίδια του πλαστικού πολυστυρενίου -που συνήθως βρίσκονται σε είδη μιας χρήσης όπως ποτήρια μιας χρήσης και μαχαιροπίρουνα- προσελκύουν τη συσσώρευση της πρωτεΐνης γνωστή ως άλφα-συνουκλεΐνη. Ο West είπε ότι τα πιο εκπληκτικά ευρήματα της μελέτης είναι οι στενοί δεσμοί που σχηματίζονται μεταξύ του πλαστικού και της πρωτεΐνης στην περιοχή του νευρώνα όπου συγκεντρώνονται αυτές οι συσσωρεύσεις, το λυσόσωμα.
Οι ερευνητές είπαν ότι οι συσσωρεύσεις πλαστικών πρωτεϊνών συνέβησαν σε τρία διαφορετικά μοντέλα που πραγματοποιήθηκαν στη μελέτη – σε δοκιμαστικούς σωλήνες, καλλιεργημένους νευρώνες και μοντέλα ποντικών της νόσου του Πάρκινσον. Ο West είπε ότι παραμένουν ερωτήματα σχετικά με το πώς μπορεί να συμβαίνουν τέτοιες αλληλεπιδράσεις στους ανθρώπους και εάν ο τύπος του πλαστικού μπορεί να παίξει κάποιο ρόλο.
«Ενώ οι μικροπλαστικές και οι νανοπλαστικές προσμείξεις αξιολογούνται στενά για τον πιθανό αντίκτυπό τους στον καρκίνο και στις αυτοάνοσες ασθένειες, η εντυπωσιακή φύση των αλληλεπιδράσεων που θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε στα μοντέλα μας υποδηλώνει την ανάγκη αξιολόγησης αυξανόμενων νανοπλαστικών ρύπων στον κίνδυνο και την εξέλιξη της νόσου του Πάρκινσον και της άνοιας», είπε ο Γουέστ.
«Η τεχνολογία που απαιτείται για την παρακολούθηση των νανοπλαστικών βρίσκεται ακόμα στα πρώτα δυνατά στάδια και δεν είναι ακόμη έτοιμη να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις που έχουμε», είπε. «Αλλά ελπίζουμε ότι οι προσπάθειες σε αυτόν τον τομέα θα αυξηθούν γρήγορα, καθώς βλέπουμε τι μπορούν να κάνουν αυτά τα σωματίδια στα μοντέλα μας. Εάν ξέρουμε τι πρέπει να προσέξουμε, μπορούμε να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα για να προστατευθούμε, χωρίς να διακυβεύσουμε όλα τα οφέλη που αποκομίζουμε μέρα από τα πλαστικά».
