Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Πατρικός ΔΜΣ: Η πατρική παχυσαρκία σχετίζεται με μειωμένο καρδιομεταβολικό προφίλ – συμπεριλαμβανομένου του υψηλού δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), της αρτηριακής πίεσης και της αντίστασης στην ινσουλίνη – σε απογόνους που έχουν συλληφθεί με χρήση τεχνολογίας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (ART).
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Ενώ έχουν παρατηρηθεί προηγουμένως τροποποιημένα μεταβολικά προφίλ σε απογόνους που συλλαμβάνονται με χρήση τεχνολογίας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ART, η επίδραση της πατρικής παχυσαρκίας στην χρήση τεχνολογίας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ART δεν έχει αξιολογηθεί. Οι ερευνητές αξιολόγησαν 2047 παιδιά που γεννήθηκαν από μονότονους τοκετούς (4-10 ετών, 49,39% αγόρια) που συνελήφθησαν μέσω χρήσης τεχνολογίας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ART μεταξύ Απριλίου 2007 και Σεπτεμβρίου 2014. Υπήρξαν 2890 επισκέψεις παρακολούθησης μεταξύ Ιουνίου 2014 και Οκτωβρίου 2019. Ο πατρικός ΔΜΣ χρησιμοποιήθηκε για την κατηγοριοποίηση των απογόνων σε εκείνους που είχαν πατέρες με παχυσαρκία (n = 506, ΔΜΣ, ≥28 kg/m2), υπέρβαρους (n = 1056, ΔΜΣ, 24-27,9 kg/m2) ή λιποβαρείς (n = 56 ΔΜΣ, <18,5 kg/m2). Η ομάδα με πατέρες κανονικού βάρους (n = 1272, BMI, 18,5-23,9 kg/m2) χρησιμοποιήθηκε ως αναφορά. Τα παιδιά χωρίστηκαν περαιτέρω σε ομάδες υψηλής και χαμηλής πρόσληψης ενέργειας με βάση μια ανάκληση 7 ημερών της πρόσληψης τροφής από τα παιδιά που αποκτήθηκαν μέσω ενός ερωτηματολογίου συχνότητας τροφής. Ειδικά για την ηλικία και το φύλο z-scores για τον ΔΜΣ, την αρτηριακή πίεση, την αντίσταση στην ινσουλίνη και το λιπιδικό προφίλ χρησιμοποιήθηκαν για τη σύγκριση των καρδιομεταβολικών προφίλ στις διάφορες ομάδες.
ΠΑΡΕ ΜΑΚΡΙΑ: Ο πατρικός ΔΜΣ συσχετίστηκε με τις καρδιομεταβολικές παραμέτρους του απογόνου (P <.01) όπως ο ΔΜΣ, η αναλογία μέσης προς ύψος, η συστολική και διαστολική αρτηριακή πίεση, η ινσουλίνη νηστείας και η αντίσταση στην ινσουλίνη. Μια αύξηση μιας μονάδας στα επίπεδα ΔΜΣ του πατέρα αντιστοιχούσε σε μια αύξηση 0,16 μονάδων στα επίπεδα ΔΜΣ των απογόνων. Οι αναλύσεις διαμεσολάβησης έδειξαν ότι ο ΔΜΣ των απογόνων μπορεί να μεσολαβεί στο 57,48%-94,75% των συσχετισμών μεταξύ του πατρικού ΔΜΣ και των καρδιομεταβολικών αποτελεσμάτων – συμπεριλαμβανομένων των βαθμολογιών z για τη συστολική αρτηριακή πίεση, την ινσουλίνη και την αντίσταση στην ινσουλίνη – των απογόνων. Οι βαθμολογίες z για τον ΔΜΣ και την αναλογία μέσης προς ύψος ήταν υψηλότερες σε απογόνους που γεννήθηκαν από πατέρες με παχυσαρκία σε σχέση με εκείνους που γεννήθηκαν από πατέρες με φυσιολογικό βάρος, ανεξάρτητα από την ενεργειακή πρόσληψη των απογόνων (P <.004, διόρθωση Bonferroni).
ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ: «Μια λογικά χαμηλότερη ενεργειακή πρόσληψη και παρακολούθηση του ΔΜΣ είναι πιθανές παρεμβάσεις για τον μετριασμό των καρδιομεταβολικών κινδύνων στους απογόνους των παχύσαρκων πατέρων», έγραψαν οι συγγραφείς.
ΠΗΓΗ: Η έρευνα, με επικεφαλής τον Bingqian Zhang, MD, PhD, Ινστιτούτο Γυναικών, Παιδιών και Αναπαραγωγικής Υγείας, Πανεπιστήμιο Shandong, Weihai, Κίνα, δημοσιεύτηκε διαδικτυακά στο The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism.
ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ: Το σχετικά μικρό μέγεθος δείγματος της μελέτης μπορεί να είναι ασυμβίβαστο με τα εθνικά πρότυπα. Οι απόγονοι επιλέχθηκαν από μια συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα όταν υπήρχαν διαθέσιμα δείγματα αίματος, γεγονός που θα μπορούσε να δημιουργήσει μια προκατάληψη επιλογής. Επιπλέον, δεν υπήρχε σαφής διάκριση μεταξύ του οικογενειακού ιστορικού καρδιαγγειακών παθήσεων και διαβήτη στα εγγεγραμμένα παιδιά.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ: Η μελέτη υποστηρίχθηκε από το Εθνικό Ίδρυμα Φυσικών Επιστημών της Κίνας, το Επαρχιακό Ίδρυμα Φυσικών Επιστημών της Σαντόνγκ, το Ταμείο Καινοτομίας CAMS για Ιατρικές Επιστήμες, το Εθνικό Ειδικό Πρόγραμμα Υποστήριξης για Ταλέντο Υψηλού Επιπέδου και το Πρόγραμμα Υποτρόφων Taishan για Νέους Εμπειρογνώμονες της επαρχίας Σαντόνγκ. Οι συγγραφείς δεν ανέφεραν σύγκρουση συμφερόντων.
