Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Οι υποθέσεις της νεανικής παραβατικότητας που αποκαλύπτονται η μία μετά την άλλη το τελευταίο διάστημα σοκάρουν αφενός με τη συχνότητά τους και αφετέρου με την επιθετικότητα που εκδηλώνεται από παιδιά νεαρής ηλικίας. Ειδικοί υποστηρίζουν ότι έχει μειωθεί και ο μέσος όρος της ηλικίας των παιδιών που έχουν παραβατική συμπεριφορά κάτι που προκαλεί ανησυχία, αποδίδοντας το φαινόμενο σε μεγάλο βαθμό στον νέο τρόπο ζωής, στον εγκλεισμό της πανδημίας, την κακή χρήση του διαδικτύου και την ενδοοικογενειακή βία την οποία βιώνουν τα παιδιά. Κάποια από τα περιστατικά αυτά λαμβάνουν χώρα μέσα στο σχολικό πλαίσιο άλλα εκτός, ωστόσο είναι έκδηλη η κρισιμότητα του ρόλου των εκπαιδευτικών στην πρόληψή τους.
Για τα ζητήματα αυτά συζητούν ο αντιπρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Δράσης και Καινοτομίας (ΚΜΟΠ) και επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Δρ. Αντώνης Κλάψης με τη Γενική Διευθύντρια του ΚΜΟΠ, δημιουργό του Live Without Bullying και εκπαιδευτική Ψυχολόγο, Δρ. Αντωνία Τορρένς για τον ρόλο των εκπαιδευτικών στην καταπολέμηση της βίας μεταξύ ανηλίκων στο νέο podcast του Κέντρου. Οι δύο επιστήμονες αναφέρονται ακόμα στο πώς μπορούν οι εκπαιδευτικοί να διαδραματίσουν ενεργό ρόλο στην πρόληψη αλλά και στη διαχείριση του σχολικού εκφοβισμού αλλά και στο αν υπάρχουν χρήσιμα εργαλεία για εκπαιδευτικούς και γονείς, ώστε να είναι ενημερωμένοι και έτοιμοι να αντιμετωπίσουν αυτή τη σύγχρονη κοινωνική μάστιγα.
«Δεν έχουν μάθει να έχουν όρια»
Αναφερόμενη στους νέους που αναπτύσσουν παραβατική συμπεριφορά, η κ. Τορρένς λέει ότι συχνά είναι αρκετά επαναστατικοί, χωρίς όρια καθώς δεν έχουν μάθει να έχουν όρια από το περιβάλλον τους, έχουν μια αρνητική στάση απέναντι στα πράγματα και ανύπαρκτους ηθικούς φραγμούς με αποτέλεσμα να βιώνουν ένα συναίσθημα κενού και ισοπέδωσης για τα πάντα, ενώ δεν γνωρίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.
Ο κ. Κλάψης επεσήμανε ότι το τελευταίο διάστημα αυτή η συμπεριφορά δεν περιορίζεται στη μικροπαραβατικότητα αλλά έχει περάσει και σε ένα άλλο επίπεδο, ενώ επεσήμανε ότι η αντιμετώπιση του φαινομένου έχει τρία επίπεδα: το πρώτο είναι το μικρό επίπεδο της οικογένειας, το δεύτερο είναι το μεσαίο επίπεδο του σχολείου και το τρίτο είναι το ευρύτερο επίπεδο της κοινωνίας και της Πολιτείας.
Ο ρόλος των εκπαιδευτικών
Αφού οι δύο επιστήμονες ανέδειξαν τον ρόλο της οικογένειας και των γονέων που πρέπει να ακούν χωρίς να κρίνουν, να αφουγκράζονται τις ανάγκες και τα συναισθήματα των παιδιών και πάνω απ΄όλα να επικοινωνούν δημιουργώντας ένα περιβάλλον ασφάλειας για τα παιδιά, προχώρησαν στον ρόλο των εκπαιδευτικών.
«Το σχολείο είναι ένα τεράστιο θέμα και επιτέλους στις μέρες μας έχει αρχίσει να δίνεται η σημασία που πρέπει στα φαινόμενα αυτά, καθώς μετά την πανδημία έχουν ζοριστεί πολύ. Η κ. Τορρένς πρόσθεσε ότι χρειάζονται διαφορετικές προσεγγίσεις για διαφορετικά παιδιά και διαφορετικά σχολεία: «Όταν μας ρωτούν αν ξέρετε καμία μέθοδο που είναι απόλυτα αποτελεσματική εμείς απαντούμε ότι πρέπει τα σχολεία να μάθουν την ποικιλία των μεθόδων που υπάρχουν βήμα προς βήμα έτσι ώστε να μπορούν ανάλογα με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν, με την σύνθεση του σχολείου, με τον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο στον οποίο βρίσκονται τα σχολεία να διαλέγουν τις μεθόδους που να ταιριάζουν στα σχολεία καλύτερα».
