Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Πέρυσι, ο ΠΟΥ δήλωσε τη μοναξιά ως ένα «πιεστικό» καρδιακό πρόβλημα. Ο ειδικός αποκαλύπτει το κρυφό τίμημα της μοναξιάς, πώς η κοινωνική απομόνωση επηρεάζει την υγεία και την ευημερία. Η υποκειμενική εμπειρία μιας αναντιστοιχίας μεταξύ του επιθυμητού και του πραγματικού επιπέδου κοινωνικής σύνδεσης είναι γνωστή ως μοναξιά ή «αντιληπτή κοινωνική απομόνωση». Σε αντίθεση με τον κοινωνικό διαχωρισμό, που είναι ένα υποκειμενικό συναίσθημα, η μοναξιά είναι ένα αντικειμενικό μέτρο συνδεσιμότητας.
Σε μια συνέντευξη στο HT Lifestyle, ο Δρ Prashant Pawar, Σύμβουλος Επεμβατικής Καρδιολογίας στο Νοσοκομείο Fortis Hiranandani στο Vashi, μοιράστηκε: «Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η μοναξιά είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για ασθένεια και πρόωρο θάνατο. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, η απουσία κοινωνικών δεσμών μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες να πεθάνει κάποιος έως και 50%. Η συχνότητα της μοναξιάς αφορά, το 2021, σχεδόν το ένα τρίτο των ηλικιωμένων στις Ηνωμένες Πολιτείες ανέφεραν ότι βιώνουν τακτικά μοναξιά, σύμφωνα με έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ).
Εξήγησε, «Η μοναξιά είναι μια συναισθηματική αντίδραση στην κοινωνική απομόνωση. Ορίζεται ως η διαφορά μεταξύ των επιδιωκόμενων και των πραγματικών κοινωνικών σχέσεων ενός ατόμου. Αντίστοιχα, πιστεύεται ότι η ποιότητα της σύνδεσης, παρά η ποσότητα, έχει μεγαλύτερη επίδραση στη μοναξιά. Έρευνα της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας δείχνει ότι η μοναξιά είναι επιζήμια για την καρδιά και ισχυρός προγνωστικός παράγοντας πρόωρου θανάτου. Η μελέτη ανακάλυψε ότι, τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες, το να ζουν μόνοι δεν ήταν τόσο ισχυρός προγνωστικός παράγοντας αρνητικών αποτελεσμάτων όσο το να νιώθουν μοναξιά!».
Τονίζοντας ότι οι ενήλικες που είναι κοινωνικά απομονωμένοι ή μοναχικοί, βιώνουν συχνά χρόνιο στρες, ο Δρ Prashant Pawar αποκάλυψε: «Λόγω κοινωνικοοικονομικών και δημογραφικών αλλαγών, ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία είναι ευάλωτος στη μοναξιά. Λόγω της αυξημένης μακροζωίας, ο πληθυσμός αυτών των 60 ετών και άνω έχει τριπλασιαστεί από το 1950. Οι μειωμένες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, η παρατεταμένη χρονική ζωή μόνος και η υψηλότερη συχνότητα μοναξιάς σχετίζονται όλα με τη γήρανση. Ωστόσο, η μοναξιά μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε στάδιο της ζωής και δεν είναι απλώς συνέπεια των απωλειών που σχετίζονται με τη γήρανση».
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο αριθμός των μονοκατοικιών, οι καθυστερημένοι γάμοι και τα νοικοκυριά με δύο εισοδήματα συνέβαλαν στην αύξηση της επικράτησης της μοναξιάς. Ο Δρ Prashant Pawar επεσήμανε: «Το Διαδίκτυο έχει αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι επικοινωνούν και ζουν. Περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται κοινωνικά απομονωμένοι παρά τη μεγαλύτερη πρόσβαση στα ψηφιακά μέσα. Πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μπορεί στην πραγματικότητα να είναι επιζήμια για την ευημερία του ατόμου αντί να τη βελτιώνει».
