Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Προεκλαμψία: Η προεκλαμψία είναι μια μυστηριώδης κατάσταση που εμφανίζεται σε περίπου μία από τις 10 εγκυμοσύνες χωρίς κανένα πρώιμο προειδοποιητικό σημάδι. Μετά από 20 εβδομάδες ή περισσότερες φυσιολογικής αρτηριακής πίεσης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι ασθενείς με προεκλαμψία θα αρχίσουν να παρουσιάζουν αυξημένη αρτηριακή πίεση και μπορεί επίσης να έχουν αυξημένα επίπεδα πρωτεΐνης στα ούρα τους λόγω υπέρτασης που μειώνει τη διηθητική δύναμη των νεφρών. Η παρατεταμένη υπέρταση λόγω προεκλαμψίας μπορεί να οδηγήσει σε βλάβες οργάνων και απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές για τις μητέρες και τα έμβρυα. Δεν υπάρχει θεραπεία για τις υποκείμενες αιτίες της προεκλαμψίας, επομένως οι γιατροί εστιάζουν στη διαχείριση και την παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης των ασθενών για να επιτρέψουν όσο το δυνατόν πλησιέστερα σε μια πλήρη κύηση.
Με σοβαρή ασθένεια, είναι απαραίτητοι οι πρόωροι τοκετοί.
«Για μερικούς ασθενείς που μπορούν να φτάσουν στο τέλος, η διάγνωση της προεκλαμψίας είναι τρομακτική στην αρχή, αλλά τελικά είναι ένα χτύπημα στον δρόμο», λέει η Jennifer McIntosh, DO, MS, αναπληρώτρια καθηγήτρια μαιευτικής και γυναικολογίας στο Ιατρικό Κολλέγιο του Ουισκόνσιν (MCW). ). «Για όσους το παθαίνουν νωρίτερα, μπορεί να είναι τρομακτικό και να αλλάξει τη ζωή, ενδεχομένως να περιλαμβάνει μια μακρά παραμονή στο νοσοκομείο πριν από τον τοκετό και σημαντική υποστηρικτική φροντίδα για το βρέφος στη ΜΕΘ μετά». Απαιτείται περισσότερη έρευνα σχετικά με το τι προκαλεί την προεκλαμψία για να καθοδηγήσει την ανάπτυξη πιθανών νέων τρόπων διάγνωσης, θεραπείας και πρόληψης αυτής της κοινής αλλά κρυπτικής πάθησης. «Η παγκόσμια συχνότητα της προεκλαμψίας αυξάνεται, επομένως η έρευνα γίνεται όλο και πιο σημαντική μέρα με τη μέρα», λέει ο Δρ McIntosh. “Η προεκλαμψία υπάρχει για όσο διάστημα γεννούν οι γυναίκες, και ωστόσο η μόνη θεραπεία για αυτήν είναι η γέννηση του μωρού. Πιστεύω ότι μπορούμε να είμαστε καινοτόμοι και να κάνουμε καλύτερα για τους ασθενείς μας.” Οι επιστήμονες του MCW δημοσίευσαν αποτελέσματα σε μια μελέτη μιας από τις αναδυόμενες θεωρίες για το τι προκαλεί την προεκλαμψία στο περιοδικό Πρόοδοι της Επιστήμης (Science Advances). Τα πειράματα επικεντρώνονται σε ένα συγκεκριμένο στρώμα κυττάρων του πλακούντα που ονομάζεται συγκυτιοτροφοβλάστη (STB), το οποίο αποτελεί βασικό μέρος του φραγμού μεταξύ της μητέρας και του αναπτυσσόμενου εμβρύου. Αυτός ο αποκλεισμός βοηθά το πλήρως διαμορφωμένο ανοσοποιητικό σύστημα της μητέρας να μην αντιδρά στο έμβρυο και ενδεχομένως να ανταποκρίνεται σαν να ήταν το έμβρυο μια ξένη απειλή, όπως ένας εισβολέας ιών ή βακτηρίων. Το φράγμα λειτουργεί επίσης αντίστροφα για να εμποδίζει το αναπτυσσόμενο ανοσοποιητικό σύστημα του εμβρύου να αντιδρά στα κύτταρα και τους ιστούς της μητέρας του. Οι συγγραφείς της μελέτης ερεύνησαν την υπόθεση ότι μια μη φυσιολογική ποσότητα κυτταρικών και μοριακών πιέσεων στο STB μπορεί να βλάψει τον πλακούντα και να οδηγήσει σε προεκλαμψία. «Υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι αυτά τα στρες συσσωρεύονται, ωστόσο, το πώς και το γιατί συμβαίνει εξακολουθεί να είναι ένα ανοιχτό ερώτημα», λέει ο Justin Grobe, Ph.D., καθηγητής φυσιολογίας και βιοϊατρικής μηχανικής MCW και ο συν-αντίστοιχος συγγραφέας στο Science Προωθείται το χειρόγραφο με τον Δρ. McIntosh. «Πιστεύαμε ότι ήταν σημαντικό να συνεχίσουμε να επικυρώνουμε τα ευρήματα του στρες του STB πριν προχωρήσουμε στην υπόθεση μας ότι οι αυξημένες ορμόνες της εγκυμοσύνης συμβάλλουν στη συσσώρευση του στρες υπερδιεγείροντας το STB». Η ερευνητική ομάδα ξεκίνησε μελετώντας πλακούντες που δόθηκαν για ερευνητικούς σκοπούς μέσω της Τράπεζας Μητρικής Έρευνας Πλακούντα & Ομφαλίου Αίματος MCW. Συγκρίνοντας τους «φυσιολογικούς» πλακούντες με τους πλακούντες από εγκυμοσύνες όπου οι ασθενείς έπασχαν από προεκλαμψία, οι ερευνητές απέδειξαν ότι η προεκλαμψία συσχετίστηκε με υψηλότερα επίπεδα κυτταρικών πιέσεων στο στρώμα STB στον πλακούντα. Επιπλέον, οι ερευνητές βρήκαν ένα υπερκινητικό επίπεδο δραστηριότητας της πρωτεΐνης Gαq που είναι γνωστό ότι παίζει ρόλο στη μετάδοση σημάτων που σχετίζονται με τα επίπεδα αρκετών ορμονών που υπάρχουν σε υπερβολικές ποσότητες κατά τη διάρκεια της προεκλαμψίας.
«Τα δείγματα ανθρώπινου πλακούντα που δόθηκαν ήταν κρίσιμα για τον εντοπισμό πιθανών μηχανισμών στρες STB», λέει η Megan Opichka, Ph.D. ’23, επιστήμονας έρευνας και ανάπτυξης στην BioSpyder Technologies και πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. «Επειδή αυτά τα δείγματα συλλέγονται κατά την παράδοση, στη συνέχεια χρειάστηκε να αναπτύξουμε ένα ζωικό μοντέλο για να προσδιορίσουμε εάν αυτές οι πηγές άγχους μπορεί πράγματι να είναι αιτιολογικές». Με βάση τα ευρήματα της υπερκινητικής σηματοδότησης μέσω υποδοχέων συζευγμένων με πρωτεΐνη G (GPCRs) σε δείγματα ασθενών με προεκλαμψία, οι επιστήμονες ανέπτυξαν ένα νέο μοντέλο ποντικού γενετικά κατασκευασμένο για να επιτρέπει τον ακριβή χειρισμό των σημάτων GPCR σε συγκεκριμένους τύπους κυττάρων. Αυτό επέτρεψε στους ερευνητές να ενεργοποιήσουν τις οδούς σηματοδότησης που σχετίζονται με την προεκλαμψία εντός του στρώματος STB του πλακούντα του ποντικού. Η ομάδα έδειξε ότι ακόμη και μια πολύ σύντομη ενεργοποίηση των αναγνωρισμένων καταρρακτών σηματοδότησης κατά την πρώιμη ή μέση περίοδο της κύησης οδήγησε σε σημαντικές συνέπειες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης του ποντικού. Αυτά τα ποντίκια ανέπτυξαν όλα τα χαρακτηριστικά σημάδια της προεκλαμψίας, συμπεριλαμβανομένης της υψηλής αρτηριακής πίεσης, της νεφρικής βλάβης και άλλων ανατομικών και κυτταρικών αλλαγών. Σε ορισμένα ποντίκια που εκτέθηκαν στα σήματα που προκαλούν προεκλαμψία, οι επιστήμονες εξέτασαν τα αποτελέσματα ενός φαρμάκου που μειώνει το στρες στα μιτοχόνδρια που παράγουν ενέργεια σε κάθε κύτταρο. Το φάρμακο παρείχε ουσιαστική προστασία από την ανάπτυξη των σημείων και συμπτωμάτων της προεκλαμψίας. «Με το μοναδικό μας μοντέλο, μπορούμε να μελετήσουμε τις επιπτώσεις των παραγόντων που συμβάλλουν στην προεκλαμψία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης», λέει ο Δρ Γκρόμπε. “Μπορούμε να δοκιμάσουμε συγκεκριμένους καταρράκτες σηματοδότησης σε συγκεκριμένα κύτταρα και ιστούς σε συγκεκριμένες στιγμές για να παρατηρήσουμε τα αποτελέσματά τους. Έχουμε μόνο την επιφάνεια σε ό,τι μπορούμε να μάθουμε.” «Αυτό θα είναι οπωσδήποτε ένα εφαλτήριο για μελλοντική έρευνα», προσθέτει ο Δρ McIntosh. «Επειδή το φάρμακο που δοκιμάσαμε, το MitoQ, είναι γενικά γνωστό ότι είναι ασφαλές, επεξεργαζόμαστε σχέδια για μια κλινική πιλοτική μελέτη για να ελέγξουμε την κατάλληλη δόση και αποτελεσματικότητα πριν από τη συνέχιση μεγαλύτερων κλινικών μελετών για την προεκλαμψία στο μέλλον».
Άρα, μπορεί να προληφθεί η προεκλαμψία;
Ενώ σήμερα η απάντηση είναι όχι, οι επιστήμονες του MCW είναι τώρα ένα βήμα πιο κοντά με αυτά τα πειραματικά αποτελέσματα. Και συνεχίζουν να εργάζονται ως ομάδα για την επίτευξη αυτού του στόχου μέσω πρόσθετων μελετών. «Αυτό που ωθεί την έρευνά μου είναι η απογοήτευσή μου για την έλλειψη κατανόησης του τι προκαλεί την προεκλαμψία», λέει ο Δρ McIntosh. «Πρέπει να συνεχίσουμε να συνδέουμε τον πάγκο και το κομοδίνο μαζί, ώστε να κατανοήσουμε τις αιτίες και να τις χρησιμοποιήσουμε για να φέρουμε μια θεραπεία στο κρεβάτι».
