Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Σχεδόν οι μισοί Βρετανοί έφηβοι λένε ότι αισθάνονται εθισμένοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σύμφωνα με ευρήματα που έρχονται εν μέσω αυξανόμενης πίεσης για τις μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας να λογοδοτήσουν για τον αντίκτυπο των πλατφορμών τους στους χρήστες. Το εύρημα, από τη μελέτη Millennium Cohort, προσθέτει στοιχεία ότι πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι έχουν χάσει τον έλεγχο της χρήσης των ψηφιακών διαδραστικών μέσων.
Δεκάδες πολιτείες των ΗΠΑ μηνύουν το Instagram και τη μητρική του εταιρεία, Meta, κατηγορώντας τους ότι συνέβαλαν σε μια κρίση ψυχικής υγείας των νέων και καθώς η ΕΕ έχει εγκαινιάσει σημαντικές μεταρρυθμίσεις που έχουν σχεδιαστεί για να δώσουν στους καταναλωτές περισσότερο έλεγχο στις εφαρμογές smartphone.
Η τελευταία έρευνα, από την ομάδα της Dr Amy Orben στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, χρησιμοποίησε δεδομένα από τη μελέτη Millennium Cohort, η οποία παρακολουθεί τις ζωές περίπου 19.000 ανθρώπων που γεννήθηκαν το 2000-2002 σε όλη την Αγγλία, τη Σκωτία, την Ουαλία και τη Βόρεια Ιρλανδία. Όταν η κοόρτη ήταν ηλικίας 16-18 ετών, ρωτήθηκαν, για πρώτη φορά, σχετικά με τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Από τα 7.000 άτομα που απάντησαν, το 48% είπε ότι συμφωνεί ή συμφωνεί απόλυτα με τη δήλωση «Νομίζω ότι είμαι εθισμένος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
Ένα υψηλότερο ποσοστό κοριτσιών (57%) συμφώνησε σε σύγκριση με αγόρια (37%). Οι επιστήμονες είπαν ότι αυτό δεν σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι υποφέρουν στην πραγματικότητα από κλινικό εθισμό, αλλά ότι η έκφραση μιας αντιληπτής έλλειψης ελέγχου υποδηλώνει μια προβληματική σχέση.
«Δεν λέμε ότι οι άνθρωποι που λένε ότι αισθάνονται εθισμένοι είναι εθισμένοι», είπε η Georgia Turner, μεταπτυχιακή φοιτήτρια που ηγείται της ανάλυσης. «Ο εθισμός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αντιλαμβάνεστε τον εαυτό σας δεν είναι [απαραιτήτως] ίδιος με τον εθισμό στα ναρκωτικά. Αλλά δεν είναι ωραίο συναίσθημα να νιώθεις ότι δεν έχεις εξουσία για τη δική σου συμπεριφορά. Είναι πολύ εντυπωσιακό που τόσοι πολλοί άνθρωποι νιώθουν έτσι και δεν μπορεί να είναι τόσο καλό».
Υπήρξε αυξανόμενη ανησυχία σχετικά με τη δυνατότητα των ψηφιακών τεχνολογιών να οδηγήσουν σε ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας να καθιερώνει τη «διαταραχή παιχνιδιού» ως διάγνωση στη Διεθνή Ταξινόμηση Νοσημάτων. Νωρίτερα αυτό το έτος, ο γενικός χειρουργός των ΗΠΑ εξέδωσε μια σπάνια συμβουλή για τη δημόσια υγεία σχετικά με τους κινδύνους που μπορεί να θέτουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την ψυχική υγεία και την ευημερία των νέων.
Ωστόσο, τα στοιχεία που στηρίζουν αυτές τις ανησυχίες για τη δημόσια υγεία είναι μικτά, με μια πρόσφατη μελέτη στο Facebook να χρησιμοποιεί αμφισβητούμενους ισχυρισμούς ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ψυχολογικά επιβλαβή και η κλινική ταξινόμηση συμπεριφορών που συνδέονται με την ψηφιακή τεχνολογία παραμένει αμφιλεγόμενη μεταξύ των ειδικών.
«Η έρευνα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει υποθέσει σε μεγάλο βαθμό ότι ο [ο λεγόμενος] εθισμός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα ακολουθήσει το ίδιο πλαίσιο με τον εθισμό στα ναρκωτικά», είπε ο Turner. Η ομάδα του Orben και άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτό είναι πιθανό να είναι υπεραπλουστευτικό και διερευνούν εάν οι έφηβοι συγκεντρώνονται σε ομάδες των οποίων η συμπεριφορά μπορεί να προβλεφθεί από άλλα χαρακτηριστικά προσωπικότητας.
Θα μπορούσε, για κάποιους, η σχέση τους να μοιάζει με συμπεριφορικό εθισμό, αλλά για άλλους η χρήση τους θα μπορούσε να οδηγείται από ψυχαναγκαστικό έλεγχο, άλλοι μπορεί να βασίζονται σε αυτήν για να αντιμετωπίσουν αρνητικές εμπειρίες ζωής και άλλοι μπορεί απλώς να ανταποκρίνονται σε αρνητικές κοινωνικές αντιλήψεις για το «χάσιμο χρόνου» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο Δρ Michael Rich, διευθυντής του Digital Wellness Lab στο νοσοκομείο παίδων της Βοστώνης, είπε ότι τα τελευταία ευρήματα ευθυγραμμίζονται με την κλινική εμπειρία του κέντρου του ότι ένα σημαντικό μέρος των νέων αγωνίζεται με την «προβληματική χρήση διαδραστικών μέσων» (Pimu), την ανεξέλεγκτη χρήση διαδραστικών μέσων όλων των ειδών, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και των τυχερών παιχνιδιών, της πορνογραφίας και της «υποβολής πληροφοριών – ατελείωτα συνδεδεμένα σύντομα βίντεο, ιστολόγια, συγκεντρωτικοί ιστότοποι».
Το Pimu συνήθως υποστηρίζεται από μια υποκείμενη ψυχολογική πάλη, με ADHD, διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ASD), άγχος, κατάθλιψη ή άλλη διαταραχή της διάθεσης, σύμφωνα με τον Rich. «Αυτοί οι νέοι αναζητούν την ανταποκρινόμενη διαδραστικότητα άλλων ανθρώπων ή ρομπότ τεχνητής νοημοσύνης ως μηχανισμό αντιμετώπισης», είπε. «Όταν εντοπίζουμε και θεραπεύουμε την υποκείμενη διαταραχή, το Pimu επιλύει αυθόρμητα ή γίνεται θεραπεύσιμο με τροποποίηση συμπεριφοράς».
