Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Συσσωματώματα Καρκινικών Κυττάρων: Οι εναποθέσεις όγκων (TDs), που αρχικά αναγνωρίστηκαν στον καρκίνο του παχέος εντέρου, έχουν εντοπιστεί σε διάφορους άλλους τύπους καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του στομάχου. Ορίζονται ως συσσωματώματα καρκινικών κυττάρων που βρίσκονται σε λιπώδεις και ινώδεις ιστούς στην περιοχή αποστράγγισης των λεμφαδένων ενός πρωτοπαθούς όγκου.
Αυτές οι εναποθέσεις στερούνται αναγνωρίσιμων λεμφικών δομών και δεν συνδέονται άμεσα με τον πρωτοπαθή όγκο. Διαφέρουν από τη μετάσταση. Οι εναποθέσεις όγκων TDs θεωρούνται ως τοπικές εισβολές όγκων στο εύρος της αποστράγγισης των γαστρικών λεμφαδένων, ενώ η μετάσταση του πνεύμονα ταξινομείται ως απομακρυσμένη μετάσταση. Η 8η έκδοση της σταδιοποίησης με τη μέθοδο TNM υιοθετεί αυστηρότερα πρότυπα, ορίζοντας τις εναποθέσεις όγκου TD ως εναποθέσεις καρκινικών κυττάρων χωρίς αναγνωρίσιμες αγγειακές ή νευρικές δομές εκτός από την απουσία λεμφικών δομών. Επί του παρόντος υπάρχει διαμάχη σχετικά με τη δομή και την προέλευση των εναποθέσεων όγκου TDs και οι μελέτες υποδεικνύουν ότι οι εναποθέσεις όγκου TDs είναι εξωκυτταρικές επεκτάσεις LNM ή LNs που αντικαθίστανται από κύτταρα όγκου, που προκύπτουν είτε από συνεχή ανάπτυξη είτε από σπορά από τον πρωτογενή όγκο.
Η προεγχειρητική ανίχνευση των εναποθέσεων όγκου TDs βοηθά στην αποσαφήνιση του ρόλου και της σημασίας τους στην υποχώρηση του όγκου, προσδιορίζοντας έτσι τον αρχικό κίνδυνο όγκου και προσδιορίζοντας το βέλτιστο σχέδιο προεγχειρητικής θεραπείας. Ωστόσο, η αναγνώριση των εναποθέσεων όγκου ΤΔ βασίζεται κυρίως στη μετεγχειρητική παθολογική διάγνωση, χωρίς προεγχειρητικές και διεγχειρητικές μεθόδους διαφοροποίησης, κάτι που δεν ευνοεί την έγκαιρη αξιολόγηση των όγκων. Η ανάπτυξη νέων τεχνολογιών απεικόνισης και τεχνητής νοημοσύνης έχει φέρει νέες δυνατότητες για την προεγχειρητική αναγνώριση των εναποθέσεων όγκου ΤΔ. Οι εναποθέσεις όγκου TDs έχει αποδειχθεί ότι μειώνουν σημαντικά την επιβίωση ασθενών με διάφορους τύπους όγκων και συχνά συνδέονται με άλλους δυσμενείς παθολογικούς παράγοντες. Εν τω μεταξύ, έχει επίσης αναφερθεί ότι οι εναποθέσεις όγκου TDs αυξάνουν τον κίνδυνο ηπατικών, πνευμονικών και περιτοναϊκών μεταστάσεων, αντανακλώντας την ισχυρή τάση εξάπλωσης του όγκου και την πιθανότητα για απομακρυσμένη μετάσταση. Ωστόσο, επί του παρόντος, η διάγνωση των εναποθέσεων όγκου TD βασίζεται κυρίως στη μετεγχειρητική παθολογική διάγνωση, η οποία δεν συμβάλλει στην έγκαιρη αξιολόγηση των όγκων, επομένως είναι επωφελές για τους ερευνητές να διερευνήσουν προεγχειρητικές μεθόδους απεικόνισης για την πρόβλεψη των εναποθέσεων όγκου TD.
Ωστόσο, αυτές οι μελέτες εξακολουθούν να έχουν αξιοσημείωτες ελλείψεις, όπως το μικρό μέγεθος δείγματος και την έλλειψη δεδομένων εξωτερικών δοκιμών. Οι εναποθέσεις όγκου TDs έχουν συμπεριληφθεί στη σταδιοποίηση της μεθόδου TNM του καρκίνου του παχέος εντέρου, η οποία όριζε ότι ανεξάρτητα από τον αριθμό, το σχήμα και το μέγεθος των εναποθέσεων όγκου TDs, ταξινομήθηκαν ως σημεία της νόσου σταδίου N1c εάν δεν εμφανίζονταν μαζί με εξωκυτταρικές επεκτάσεις LNM. Οι αλλαγές στους κανόνες σταδιοποίησης οδήγησαν σε αύξηση του ποσοστού των ασθενών με νόσο σταδίου Ⅲ και υψηλού κινδύνου σταδίουⅡ, γεγονός που δείχνει ότι ένας αυξανόμενος αριθμός ασθενών χρειάζονται επικουρική θεραπεία. Ωστόσο, οι εναποθέσεις όγκου TDs δεν έχουν εμπλακεί στο σύστημα σταδιοποίησης TNM για GC, σχετικές μελέτες προτείνουν ότι μπορούν να ενσωματωθούν στη σταδιοποίηση Ν ή Τ ή να επισημανθούν ως παράγοντες υψηλού κινδύνου.
Ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο οι εναποθέσεις όγκου TD ενσωματώνονται στο στάδιο Τ ή Ν, ο στόχος είναι να παρέχεται μια ακριβέστερη αναπαράσταση των χαρακτηριστικών του όγκου σε ιστοπαθολογικό επίπεδο. Συμπερασματικά, έχει επιτευχθεί συναίνεση σχετικά με την κλινική σημασία και την επακόλουθη διαχείριση των εναποθέσεων όγκου TDs. Έχουν επιζήμιο αντίκτυπο στην πρόγνωση των ασθενών με CRC και GC, τονίζοντας την ανάγκη για ενδελεχή ανάκτηση από χειρουργούς και την αναφορά παθολογικών εκθέσεων από παθολόγους. Οι θετικές εναποθέσεις όγκου TD υποδηλώνουν την ανάγκη για πιο επιθετική μετεγχειρητική επικουρική θεραπεία. Ωστόσο, οι διαμάχες εξακολουθούν να υφίστανται και απαιτούνται προοπτικές μελέτες μεγάλης κλίμακας για να διερευνηθεί η ακριβής αξία των εναποθέσεων όγκου TDs στη σταδιοποίηση GC. Η εργασία δημοσιεύεται στο περιοδικό Medicine Plus.
