Σύστημα υγείας: Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν λειτουργεί καλά

Το πρώτο βήμα για τη βελτίωση ενός συστήματος υγείας είναι να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί. Οι κυβερνήσεις συχνά εστιάζουν τις αξιολογήσεις σε μετρήσεις όπως ο αριθμός των παρόχων ή των εγκαταστάσεων υγείας, αλλά αυτή η προσέγγιση είναι περιορισμένη, σύμφωνα με μια ομάδα ερευνητών πολιτικής υγείας από το Harvard T.H. Σχολή Δημόσιας Υγείας Chan. Βασιζόμενοι σε δεδομένα από μια έρευνα σε 15 χώρες, στοχεύουν να καλύψουν αυτό που θεωρούν κρίσιμο κενό σε πολλές αξιολογήσεις συστημάτων υγείας – τις απόψεις των καταναλωτών υγειονομικής περίθαλψης.

Σε μια σειρά έξι εργασιών που δημοσιεύθηκαν διαδικτυακά στο Lancet Global Health στις 12 Δεκεμβρίου, οι ερευνητές συνέκριναν διάφορες πτυχές της απόδοσης του συστήματος υγείας παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης της εμπιστοσύνης των ανθρώπων στο σύστημα υγείας τους και των απόψεων για την ποιότητα της περίθαλψης που έχουν λάβει, των ανισοτήτων στην κάλυψη και ποιότητα και συνδέσεις μεταξύ της ποιότητας του συστήματος υγείας και των ποσοστών εμβολιασμού κατά του COVID-19.

Οι μελέτες χρησιμοποίησαν δεδομένα που καταγράφηκαν το 2022 και το 2023 από περισσότερους από 25.000 ενήλικες σε 15 χώρες: Αργεντινή, Κολομβία, Αιθιοπία, Ελλάδα, Ινδία, Ιταλία, Κένυα, Λάος, Μεξικό, Περού, Νότια Αφρική, Νότια Κορέα, Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες, και την Ουρουγουάη. Έγινε επικοινωνία με τους συμμετέχοντες μέσω του People’s Voice Survey, ενός νέου εργαλείου που σχεδιάστηκε από το Δίκτυο Quality Evidence for Health System Transformation (QuEST), μια πολυεθνική ερευνητική κοινοπραξία που εδρεύει στο Harvard Chan School.

Πώς λειτουργούν τα συστήματα υγείας

Μέσω των δεδομένων της έρευνας, οι ερευνητές μπόρεσαν να πάρουν μια καλύτερη εικόνα για το πώς λειτουργούν πραγματικά τα συστήματα υγείας, δήλωσε ο Todd Lewis, επιστημονικός συνεργάτης στο Τμήμα Παγκόσμιας Υγείας και Πληθυσμού, συν-συγγραφέας σε αρκετές από τις εργασίες και το People’s Voice Survey. επικεφαλής ερευνητής. «Ενώ πολλές έρευνες επικεντρώνονται στην εμπειρία πρόσφατων ασθενών, οι αναλύσεις μας εξετάζουν τις απόψεις ολόκληρου του πληθυσμού. Αυτό παρέχει μια πολύ πιο ολοκληρωμένη εικόνα του συναισθήματος του πληθυσμού σχετικά με το σύστημα υγείας και μπορεί να είναι ισχυρή πληροφορία για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής».

Το γενικό μήνυμα που βγαίνει από την έρευνα είναι ότι οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δεν είναι βέβαιοι ότι τα συστήματα υγείας τους μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους. Μόνο το ένα τέταρτο των ερωτηθέντων είπε ότι το σύστημά τους λειτουργούσε καλά και λιγότεροι από τους μισούς ήταν βέβαιοι ότι θα μπορούσαν να λάβουν και να αντέξουν οικονομικά καλής ποιότητας περίθαλψη αν αρρωστήσουν —ακόμα και σε χώρες με καθολικά ασφαλιστικά συστήματα.

«Το επίπεδο δυστυχίας στα συστήματα υγείας των χωρών υψηλού εισοδήματος ήταν εκπληκτικό», δήλωσε η Μάργκαρετ Κρουκ, καθηγήτρια συστημάτων υγείας και διευθύντρια του Δικτύου QuEST. Για παράδειγμα, το 70% των Αιθίοπων πιστεύουν ότι το σύστημα υγείας τους έχει βελτιωθεί τα τελευταία δύο χρόνια, ενώ μόλις το 6% των Βρετανών και το 15% των Αμερικανών το κάνουν. Ο Kruk, επίσης συν-συγγραφέας πολλών εγγράφων και κύριος ερευνητής του People’s Voice Survey, πιστεύει ότι αυτό οφείλεται εν μέρει στη δυσαρέσκεια σχετικά με τις αντιδράσεις των κυβερνήσεων στον COVID, καθώς και σε άλλους παράγοντες όπως τα προβλήματα προσωπικού στο υγειονομικό δυναμικό.

Άλλα βασικά ευρήματα από τη σειρά:

• Οι γυναίκες και τα άτομα με μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση και, σε ορισμένες χώρες, οι νέοι, ήταν πιο απαισιόδοξοι για τα συστήματα υγείας τους από τους ερωτηθέντες με χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο, τους άνδρες και τα άτομα άνω των 30 ετών.
• Τα άτομα που έλαβαν πρόσφατα υψηλής ποιότητας περίθαλψη και ανέφεραν ότι αισθάνονται σίγουροι για το σύστημα υγείας τους ήταν πιο πιθανό να έχουν κάνει εμβολιασμό κατά του COVID-19, ενώ άτομα που είχαν ανεκπλήρωτες ανάγκες υγείας ή υπέστησαν διακρίσεις από έναν πάροχο ήταν λιγότερο πιθανό.
• Σε χώρες με δημόσιο σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης, μόνο τέσσερα στα δέκα άτομα χρησιμοποιούν τη δημόσια πρωτοβάθμια περίθαλψη ως συνήθη πάροχο. Άλλοι βασίζονται σε ιδιωτικούς παρόχους και εγκαταστάσεις δευτεροβάθμιας περίθαλψης, όπως νοσοκομεία.
• Η διαθεσιμότητα δημόσιας ασφάλισης υγείας στην Αφρική και την Ασία δεν οδηγεί απαραίτητα σε περισσότερα άτομα να λαμβάνουν σημαντικές προληπτικές υπηρεσίες. Για παράδειγμα, τα άτομα με δημόσια ασφάλιση δεν είναι πολύ πιο πιθανό να λάβουν ελέγχους αρτηριακής πίεσης από τα άτομα χωρίς ασφάλιση και είναι λιγότερο πιθανό να τα λάβουν από τα άτομα με ιδιωτική ασφάλιση.
• Στη Λατινική Αμερική όπου η ασφαλιστική κάλυψη υγείας είναι υψηλή, οι ανισότητες στην περίθαλψη εξακολουθούν να υφίστανται. Ενώ οι άνθρωποι ανέφεραν υψηλή πρόσβαση σε περίθαλψη, μόνο ένας στους τρεις ερωτηθέντες είχε πηγή φροντίδας υψηλής ποιότητας. Μόνο το ένα τέταρτο των ερωτηθέντων είπε ότι οι ανάγκες ψυχικής τους υγείας ικανοποιήθηκαν.

Ο Kruk είπε ότι η απαισιοδοξία που εκφράζεται σε όλες τις χώρες από άτομα με υψηλότερα εισοδήματα και περισσότερη εκπαίδευση, και από νέους, «δεν προμηνύεται για μελλοντική υποστήριξη για δημόσια χρηματοδότηση ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών για καθολική κάλυψη υγείας, καθώς αυτές οι ομάδες είναι ουσιαστικοί συνεισφέροντες σε οποιοδήποτε τέτοιο πρόγραμμα». Αυτή και οι συνάδελφοί της προτείνουν ότι οι κυβερνήσεις θα πρέπει να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πληθυσμών τους προτού προχωρήσουν στις μεταρρυθμίσεις του συστήματος υγείας.