Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Για να αποδειχθεί ένας βιασμός, το θύμα ταλαιπωρείται αρκετά αφού πρέπει να εξεταστούν τα γεννητικά όργανα του για σημεία αντίστασης. Σε περίπτωση που δεν έχει καμία, καθίσταται δύσκολο για την εισαγγελία να αποδείξει ότι έχει βιαστεί. Κοινή πεποίθηση είναι ότι θα υπήρχε μια προφανής απάντηση μάχης ή φυγής όταν η γυναίκα δέχεται επίθεση ή ότι η διείσδυση πρέπει να γίνει αναγκαστική, προκαλώντας κάποια βλάβη στα γεννητικά όργανα της γυναίκας. Όταν το θύμα ανακρίνεται από τους δικηγόρους υπεράσπισης, συχνά το ρωτούν γιατί δεν ούρλιαξε για βοήθεια ή δεν τσακώθηκε με τον βιαστή. Αυτό γίνεται για να δείξει τη συνενοχή του θύματος στη σεξουαλική πράξη και για να διαψεύσει τον βιασμό.
Μια μελέτη που διεξήχθη από το Karolinska Institutet και το Stockholm South General Hospital στη Σουηδία έρχεται αντιμέτωπη με αυτές τις κοινώς διαδεδομένες παρανοήσεις. Αποδεικνύεται ότι είναι απολύτως για μια γυναίκα να μην δείχνει καμία αντίσταση κατά τη διάρκεια του βιασμού. Η μελέτη έδειξε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, οι άνθρωποι εμφανίζουν προσωρινή κινητική αναστολή ή ακούσιο πάγωμα των κινήσεων σε περιπτώσεις ή ακραίου κινδύνου, και αυτή η απόκριση ονομάζεται Τονική ακινησία. Φανταστείτε μια κατάσταση όπου θα σας αιφνιδιάσει λόγω της ξαφνικής εμφάνισης ενός οχήματος με ταχύτητα στο δρόμο. Αντί να βγείτε από το δρόμο του οχήματος, μπορεί να διαπιστώσετε ότι τα άκρα σας έχουν παγώσει ξαφνικά και δεν φαίνεται να πηγαίνετε προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Μόνο αφού το όχημα σταματήσει να ουρλιάζει, συνειδητοποιείτε τι συμβαίνει. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σε θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.
Η μελέτη λέει ότι η τονική ακινησία στα ζώα είναι μια εξελικτική προσαρμοστική αμυντική αντίδραση όταν βρίσκονται σε κίνδυνο και δεν μπορούν να πολεμήσουν ή να ξεφύγουν από τον εισβολέα. Εν ολίγοις, καταστάσεις όπου η απάντηση μάχης ή φυγής δεν θα λειτουργήσει, τα ζώα και οι άνθρωποι συμμορφώνονται με την επίθεση. Το άτομο γίνεται κατατονικό και βιώνει μυϊκή υπερ-ή υποτονικότητα, τρόμο, αφωνία, αναλγησία ή ανικανότητα να αισθανθεί πόνο και έλλειψη ανταπόκρισης σε εξωτερικά ερεθίσματα. Η τονική ακινησία κατά τη διάρκεια των σεξουαλικών επιθέσεων είναι επίσης αναπόφευκτη επειδή μερικές φορές υπάρχει ομοιότητα μεταξύ βιασμών και ληστρικών επιθέσεων, σύμφωνα με τη μελέτη. Η μελέτη διεξήχθη από τη Δρ Anna Mller και τους συνεργάτες της χρησιμοποιώντας την Τονική Κλίμακα Ακινησίας σε 298 γυναίκες που επισκέφτηκαν την κλινική έκτακτης ανάγκης μέσα σε ένα μήνα από τη σεξουαλική επίθεση ή τον βιασμό. Περίπου το 70 τοις εκατό των γυναικών βιώνουν τονική ακινησία και το 48 τοις εκατό που ανέφεραν ακραία εκδοχή της αντίδρασης ήταν πιθανό να αναπτύξουν διαταραχή μετατραυματικού στρες.
Συμπερασματικά, μπορεί κανείς να πει ότι η τονική ακινησία είναι μια συνηθισμένη αντίδραση κατά τη διάρκεια σεξουαλικών επιθέσεων. Η μελέτη είναι μια σωτήρια χάρη για πολλά άτομα που έχουν δει τους επιτιθέμενους να αθωώνονται από τις κατηγορίες, απλώς και μόνο επειδή τα θύματα δεν αντιστάθηκαν στην επίθεση. Το έργο του Dr Mller μπορεί να διατρυπήσει σοβαρά τη ρητορική κατά των θυμάτων που ντροπιάζει και κατηγορεί το θύμα για την αποτυχία να σταματήσει τη σεξουαλική επίθεση. Επίσης, τελειώνοντας, θα ήθελα να υπενθυμίσω στους αναγνώστες του Mukesh Sharma, του κατηγορούμενου στη διαβόητη υπόθεση Nirbhaya και τι είπε στον δημιουργό ντοκιμαντέρ Leslee Udwin σε μια συνέντευξη. Είπε ότι το θύμα δεν έπρεπε να αντισταθεί στην επίθεση. Αν είχε συμμορφωθεί με τους βιαστές της, θα την είχαν αφήσει να ζήσει.
