Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Tου Κώστα Αγγελάκη
Είναι σαν να έχουμε μια καφετερία και να θέλουμε να πουλάμε τον καφέ μας φτηνά, μόνο και μόνο για να μπορούν οι υπάλληλοι μας να πίνουν τον καφέ τους εντός του μαγαζιού μας, αδιαφορώντας για την κερδοφορία της επιχείρησης.
Μα η αύξηση της τουριστικής κίνησης προφανώς και θα προκαλέσει αύξηση των τιμών σε όλες εκείνες τις υπηρεσίες που συνδέονται με αυτήν την βιομηχανία, και αυτό αν βλέπουμε τον τουρισμό σαν βιομηχανία θα έπρεπε κατ αρχάς να μας αρέσει.
Πρέπει τελικά να αποφασίσουμε αν θέλουμε τον τουρισμό διαθέσιμο για τους Έλληνες να κάνουν διακοπές ένα μήνα τον χρόνο ή αν θέλουμε να ζούμε από αυτόν τους άλλους έντεκα.
Εδώ υπάρχουν δύο ζητήματα προς συζήτηση.
1. Πως θα αυξηθούν τα έσοδα από τον τουρισμό, με το μικρότερο κόστος, και προς την σωστή κατεύθυνση.
2. Πως θα μπορούν οι Έλληνες να έχουν πρόσβαση στους τουριστικούς προορισμούς για τις καλοκαιρινές τους διακοπές.
Είτε θα πρέπει να αυξήσουμε τις διελεύσεις των τουριστών με την ίδια περίπου κατανάλωση κατά άτομο, είτε θα έπρεπε να προσεγγίσουμε τον ίδιο περίπου αριθμό τουριστών αλλά με μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη και διάθεση.
Από τα δύο αυτά σενάρια, είναι σχεδόν προφανές ότι θα έπρεπε να διαλέξουμε το δεύτερο, γιατί οι υποδομές μας δεν αντέχουν πολύ μεγαλύτερο αριθμό διελεύσεων.
Είναι δηλαδή το κόστος της υποστήριξης περισσότερων διελεύσεων μεγαλύτερο από το οικονομικό πλεονέκτημα, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.
Αν και η Ελλάδα έχει σε απόλυτα νούμερα την 11η μεγαλύτερη ακτογραμμή στον κόσμο, δεν θεωρείται «μεγάλο μαγαζί» που σημαίνει ότι δεν πρέπει να είναι ευκαιρία για τους πολλούς αλλά όνειρο για τους λίγους.
Να θυμίσω ότι οι ελληνικοί προορισμοί παίρνουν θέση ψηλά στις κατατάξεις των τουριστικών προορισμών παγκοσμίως και παρ όλα αυτά, τουλάχιστον μέχρι προ διετίας ήμαστε ο δεύτερος πιο φτηνός προορισμός στην Ευρώπη μετά την Πορτογαλία.
Προφανώς για να μπορέσει η τουριστική αγορά να υποστηρίξει ακόμα υψηλότερες τιμές σε βασικές υπηρεσίες θα πρέπει να αναβαθμισθούν βασικές υποδομές και προφανώς να υπάρξει και αρκετή εκπαίδευση όλων των εμπλεκομένων. Ακούγεται δύσκολο και είναι, αλλά κανείς δεν είπε ότι ο δρόμος προς την ευημερία είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
Ας αφήσουμε λοιπόν τις τιμές να αυξηθούν λόγω της αυξημένης ζήτησης και της περιορισμένης προσφοράς,και πάντα με μέτρο, προς όφελος της οικονομίας και ας βρούμε έναν τρόπο να διευκολύνουμε τους Έλληνες ώστε να μπορούν να απολαύσουν τα πλεονεκτήματα που τόσο πολύ προβάλουμε προς τους ξένους επισκέπτες.
Πολλές ιδέες έχουν ακουστεί κατά καιρούς, αλλά εγώ θα προτιμούσα αυτόν που περιγράφω παρακάτω.
Με φορολογικές αποδείξεις στις βασικές υπηρεσίες, όπως μετακίνηση, διαμονή, σίτιση και «ξαπλώστρα», και με μια σοβαρή επιδότηση, και ίσως κλιμακωτή ανάλογα με τις φορολογικές δηλώσεις και τον χρόνο των διακοπών, οι διακοπές των Ελλήνων μπορούν να γίνουν και πάλι εφικτές.
Τα βασικά πλεονεκτήματα είναι τρία
1. αυξάνει τα φορολογικά έσοδα, μειώνοντας την φοροδιαφυγή, μιας και όλοι θα ζητάνε επιδοτήσημες αποδείξεις.
2. επηρεάζει την εποχικότητα των εσωτερικών διακοπών, κατανέμοντας πιο ομαλά τις διακοπές των Ελλήνων εξυπηρετώντας έτσι και τις τουριστικές επιχειρήσεις δημιουργώντας πληρότητες όταν δεν έχουν.
3. Ικανοποιεί τους πολίτες που ξαναβρίσκουν τον δρόμο τους προς τους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς.
Ακούγεται υπεραπλουστευμένη η πρόταση και είναι, αλλά με αρκετή δουλειά, και οργάνωση είναι υλοποιήσιμη και δεν παύει να είναι μια αρχή.
Κώστας Αγγελάκης
