Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Στην εποχή μας, η ξεκούραση πολλές φορές παρερμηνεύεται ως τεμπελιά. Ζούμε σε μια κοινωνία που εξιδανικεύει την παραγωγικότητα, την υπερκόπωση και το «τρέξιμο» χωρίς σταματημό. Έτσι, όταν σταματάμε για λίγο να δουλεύουμε ή να κάνουμε κάτι «χρήσιμο», μπορεί να νιώθουμε τύψεις ή ενοχές. Όμως, η ξεκούραση είναι απαραίτητη – όχι μόνο για το σώμα μας, αλλά και για την ψυχική μας υγεία.
Το πρώτο βήμα για να σταματήσουμε να νιώθουμε ενοχές είναι να επαναπροσδιορίσουμε τι σημαίνει «αξία». Δεν αξίζουμε επειδή παράγουμε συνεχώς, αλλά επειδή είμαστε άνθρωποι. Δεν χρειάζεται να αποδείξουμε τίποτα σε κανέναν για να δικαιούμαστε λίγη ηρεμία.
Η ξεκούραση δεν είναι αδράνεια. Είναι πράξη φροντίδας. Όταν ξεκουραζόμαστε, ανανεώνουμε τη δύναμη, τη δημιουργικότητα και την ενέργειά μας. Χωρίς ανάπαυση, ακόμη και οι πιο ικανοί άνθρωποι καταρρέουν. Άρα, η ξεκούραση δεν είναι πολυτέλεια – είναι αναγκαιότητα.
Αν πιάνεις τον εαυτό σου να νιώθει ενοχές την ώρα που χαλαρώνει, προσπάθησε να θυμάσαι ότι κάνεις κάτι υγιές και χρήσιμο. Μπορείς να πεις στον εαυτό σου: «Επιτρέπεται να ξεκουραστώ. Το έχω ανάγκη. Δεν είμαι λιγότερο άξιος/α επειδή σταματώ για λίγο».
Με την πάροδο του χρόνου και με εξάσκηση, ο εγκέφαλος μαθαίνει ότι η ξεκούραση δεν είναι απειλή, αλλά ευεργεσία. Και τότε, οι ενοχές υποχωρούν – δίνοντας χώρο στην ισορροπία και την αποδοχή.
