Zάχαρη: Δεν κάνει τα παιδιά υπερκινητικά, προτείνει νευροεπιστήμονας

Ζάχαρη: Είναι Σάββατο απόγευμα σε ένα παιδικό πάρτι γενεθλίων. Ορδές παιδιών συρρέουν ανάμεσα στην εξάπλωση των λιχουδιών γενεθλίων και των παιχνιδιών για πάρτι. Μισοφαγωμένα cupcakes, μπισκότα και γλειφιτζούρια σκουπίζουν το πάτωμα και τα παιδιά φαίνεται να έχουν αποκτήσει υπεράνθρωπη ταχύτητα και να αναπηδούν από τον τοίχο. Φταίει όμως η ζάχαρη; Η πεποίθηση ότι η κατανάλωση ζαχαρούχων τροφών και ποτών οδηγεί σε υπερκινητικότητα επιμένει σταθερά εδώ και δεκαετίες. Και οι γονείς έχουν περιορίσει ανάλογα την πρόσληψη στα παιδιά τους. Η ισορροπημένη διατροφή είναι κρίσιμη κατά την παιδική ηλικία. Ως νευροεπιστήμονας που έχει μελετήσει τις αρνητικές επιπτώσεις των διαιτών «junk food» με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη στη λειτουργία του εγκεφάλου, μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι η υπερβολική κατανάλωση ζάχαρης δεν έχει οφέλη για το νεαρό μυαλό. Στην πραγματικότητα, μελέτες νευροαπεικόνισης δείχνουν ότι ο εγκέφαλος των παιδιών που τρώνε περισσότερα επεξεργασμένα σνακ είναι μικρότερος σε όγκο, ιδιαίτερα στους μετωπιαίους φλοιούς, από εκείνους των παιδιών που τρώνε μια πιο υγιεινή διατροφή. Αλλά τα σημερινά επιστημονικά στοιχεία δεν υποστηρίζουν τον ισχυρισμό ότι η ζάχαρη κάνει τα παιδιά υπερκινητικά.

Ο μύθος της υπερκινητικότητας

Η ζάχαρη είναι μια γρήγορη πηγή καυσίμου για το σώμα. Ο μύθος της υπερκινητικότητας που προκαλείται από τη ζάχαρη μπορεί να εντοπιστεί σε μια χούφτα μελέτες που διεξήχθησαν τη δεκαετία του 1970 και τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Αυτά επικεντρώθηκαν στη δίαιτα Feingold ως θεραπεία για αυτό που τώρα αποκαλούμε Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), ένα νευροαποκλίνον προφίλ όπου τα προβλήματα με την απροσεξία ή/και την υπερκινητικότητα και την παρορμητικότητα μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά το σχολείο, την εργασία ή τις σχέσεις. Επινοήθηκε από τον Αμερικανό παιδοαλλεργιολόγο Benjamin Feingold, η δίαιτα είναι εξαιρετικά περιοριστική. Τα τεχνητά χρώματα, οι γλυκαντικές ουσίες (συμπεριλαμβανομένης της ζάχαρης) και οι αρωματικές ύλες, τα σαλικυλικά, συμπεριλαμβανομένης της ασπιρίνης, και τρία συντηρητικά (βουτυλιωμένη υδροξυανισόλη, βουτυλιωμένο υδροξυτολουόλιο και τριτ-βουτυλική υδρυκινόνη) εξαλείφονται. Τα σαλικυλικά υπάρχουν φυσικά σε πολλά υγιεινά τρόφιμα, όπως τα μήλα, τα μούρα, οι ντομάτες, το μπρόκολο, τα αγγούρια, τα πιπεριά, οι ξηροί καρποί, οι σπόροι, τα μπαχαρικά και ορισμένα δημητριακά. Έτσι, εκτός από την εξάλειψη των επεξεργασμένων τροφίμων που περιέχουν τεχνητά χρώματα, γεύσεις, συντηρητικά και γλυκαντικά, η δίαιτα Feingold εξαλείφει πολλά θρεπτικά τρόφιμα που βοηθούν στην υγιή ανάπτυξη. Ωστόσο, ο Feingold πίστευε ότι η αποφυγή αυτών των συστατικών βελτίωνε την εστίαση και τη συμπεριφορά. Διεξήγαγε μερικές μικρές μελέτες, οι οποίες ισχυρίστηκε ότι έδειξαν ότι ένα μεγάλο ποσοστό υπερκινητικών παιδιών ανταποκρίθηκε θετικά στη διατροφή του.

Ελαττωματική σχεδίαση

Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν στις μελέτες ήταν λανθασμένες, ιδιαίτερα όσον αφορά τις επαρκείς ομάδες ελέγχου (που δεν περιόριζαν τα τρόφιμα) και απέτυχαν να καθορίσουν μια αιτιώδη σύνδεση μεταξύ της κατανάλωσης ζάχαρης και της υπερκινητικής συμπεριφοράς. Μεταγενέστερες μελέτες έδειξαν ότι λιγότερο από το 2% ανταποκρίθηκε στους περιορισμούς αντί του Feingold που ισχυρίστηκε το 75%. Αλλά η ιδέα εξακολουθούσε να είναι εδραιωμένη στη συνείδηση του κοινού και διαιωνίστηκε από ανέκδοτες εμπειρίες.

Γρήγορα προς τα εμπρός μέχρι σήμερα.

Το επιστημονικό τοπίο φαίνεται πολύ διαφορετικό. Η αυστηρή έρευνα που διεξήχθη από ειδικούς έχει αποτύχει σταθερά να βρει μια σχέση μεταξύ ζάχαρης και υπερκινητικότητας. Πολυάριθμες ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο μελέτες έχουν δείξει ότι η ζάχαρη δεν επηρεάζει σημαντικά τη συμπεριφορά ή την προσοχή των παιδιών. Μια σημαντική μελέτη μετα-ανάλυσης, που δημοσιεύθηκε σχεδόν πριν από 20 χρόνια, συνέκρινε τις επιδράσεις της ζάχαρης έναντι ενός εικονικού φαρμάκου στη συμπεριφορά των παιδιών σε πολλές μελέτες. Τα αποτελέσματα ήταν ξεκάθαρα: στη συντριπτική πλειονότητα των μελετών, η κατανάλωση ζάχαρης δεν οδήγησε σε αυξημένη υπερκινητικότητα ή διασπαστική συμπεριφορά. Μεταγενέστερες έρευνες ενίσχυσαν αυτά τα ευρήματα, παρέχοντας περαιτέρω στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η ζάχαρη δεν προκαλεί υπερκινητικότητα στα παιδιά, ακόμη και σε εκείνα που έχουν διαγνωστεί με ΔΕΠΥ. Ενώ οι αρχικοί ισχυρισμοί του Feingold ήταν υπερεκτιμημένοι, ένα μικρό ποσοστό παιδιών εμφανίζει αλλεργίες σε τεχνητά αρώματα τροφίμων και βαφές. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορεί να είναι πιο ευαίσθητα στα πρόσθετα τροφίμων από τα μεγαλύτερα παιδιά. Αυτό πιθανώς οφείλεται στο μικρότερο μέγεθος του σώματός τους ή στον εγκέφαλο και το σώμα τους που αναπτύσσονται ακόμη.

Γάντζος στην ντοπαμίνη;

Αν και η σχέση μεταξύ ζάχαρης και υπερκινητικότητας είναι στην καλύτερη περίπτωση θολή, υπάρχει αποδεδειγμένη σχέση μεταξύ του νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη και της αυξημένης δραστηριότητας. Ο εγκέφαλος απελευθερώνει ντοπαμίνη όταν αντιμετωπίζεται μια ανταμοιβή – όπως μια απροσδόκητη γλυκιά απόλαυση. Ένα κύμα ντοπαμίνης τονώνει επίσης την κίνηση – βλέπουμε αυτή την αυξημένη δραστηριότητα μετά τη λήψη ψυχοδιεγερτικών φαρμάκων όπως η αμφεταμίνη. Η ενθουσιώδης συμπεριφορά των παιδιών προς τα ζαχαρούχα τρόφιμα μπορεί να αποδοθεί σε μια έκρηξη ντοπαμίνης που απελευθερώνεται προσδοκώντας μια ανταμοιβή, αν και το επίπεδο απελευθέρωσης ντοπαμίνης είναι πολύ μικρότερο από αυτό ενός ψυχοδιεγερτικού φαρμάκου. Η λειτουργία της ντοπαμίνης συνδέεται επίσης κρίσιμα με τη ΔΕΠΥ, η οποία πιστεύεται ότι οφείλεται στη μειωμένη λειτουργία των υποδοχέων ντοπαμίνης στον εγκέφαλο. Ορισμένες θεραπείες ΔΕΠΥ όπως η μεθυλφαινιδάτη και η λιδεξαμφεταμίνη είναι επίσης ψυχοδιεγερτικά. Αλλά στον εγκέφαλο της ΔΕΠΥ η αυξημένη ντοπαμίνη από αυτά τα φάρμακα επαναβαθμονομεί τη λειτουργία του εγκεφάλου για να βοηθήσει την εστίαση και τον έλεγχο της συμπεριφοράς.

Γιατί επιμένει ο μύθος;

Η πολύπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ διατροφής, συμπεριφοράς και κοινωνικών πεποιθήσεων διαρκεί. Το να περιμένετε τη ζάχαρη να αλλάξει τη συμπεριφορά του παιδιού σας μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που ερμηνεύετε αυτό που βλέπετε. Σε μια μελέτη όπου οι γονείς είπαν ότι το παιδί τους είχε λάβει είτε ένα ζαχαρούχο ρόφημα είτε ένα ρόφημα εικονικού φαρμάκου (με γλυκαντικό χωρίς ζάχαρη), εκείνοι οι γονείς που περίμεναν ότι το παιδί τους θα ήταν υπερκινητικό μετά την κατανάλωση ζάχαρης αντιλήφθηκαν αυτή την επίδραση, ακόμη και όταν είχαν μόνο το εικονικό φάρμακο χωρίς ζάχαρη. Η γοητεία μιας απλής εξήγησης – να κατηγορείς τη ζάχαρη για την υπερκινητικότητα – μπορεί επίσης να είναι ελκυστική σε έναν κόσμο γεμάτο με πολλές επιλογές και αντικρουόμενες φωνές.

Υγιεινά τρόφιμα, υγιής εγκέφαλος

Η ίδια η ζάχαρη μπορεί να μην κάνει το παιδί σας υπερκινητικό, αλλά μπορεί να επηρεάσει την ψυχική και σωματική υγεία του παιδιού σας. Αντί να δαιμονοποιούμε τη ζάχαρη, θα πρέπει να ενθαρρύνουμε το μέτρο και την ισορροπημένη διατροφή, διδάσκοντας στα παιδιά υγιεινές διατροφικές συνήθειες και καλλιεργώντας μια θετική σχέση με το φαγητό. Τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συνιστά περιορισμό της κατανάλωσης ελεύθερης ζάχαρης σε λιγότερο από το 10% της ενεργειακής πρόσληψης και μείωση στο 5% για περαιτέρω οφέλη για την υγεία. Τα ελεύθερα σάκχαρα περιλαμβάνουν σάκχαρα που προστίθενται στα τρόφιμα κατά τη διάρκεια της παρασκευής και φυσικά υπάρχουν σάκχαρα στο μέλι, τα σιρόπια, τους χυμούς φρούτων και τα συμπυκνώματα χυμών φρούτων. Η αντιμετώπιση των ζαχαρούχων τροφίμων ως ανταμοιβή μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να αποκτήσουν υψηλή εκτίμηση από τα παιδιά. Οι ανταμοιβές χωρίς ζάχαρη έχουν επίσης αυτό το αποτέλεσμα, επομένως είναι καλή ιδέα να χρησιμοποιείτε αυτοκόλλητα, παιχνίδια ή μια διασκεδαστική δραστηριότητα ως κίνητρα για θετική συμπεριφορά. Ενώ η ζάχαρη μπορεί να προσφέρει μια προσωρινή ώθηση ενέργειας, δεν μετατρέπει τα παιδιά σε υπερκινητικούς ανεμοστρόβιλους.

Παρέχεται από το The Conversation